۲۴ ساعت

خانقاهِ حضور

تاریخ نشر : پنجشنبه ۲۸ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۸ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

خانقاه حضور

به خانقاه حضورم حصار دور و بر است

ورای پنجره  باغ  و بهار جلوه‌ گر است

مگو ز بحر شقایق که موج بسته هــنوز

هجوم  حادثه‌ ها را به دیده را ه‌بر است

هبوط  مرغ سپـید   شکسـته  بال   امید

ز اوج قامت  دل‌ ها شرار  بر نظر است

ز بس‌که دامن شب‌ها طویل و پرشکن است

ز سقف  خاطره‌ها  آفتاب  در گذر است

سفیر ملک ن گاهم  به ارمغان سرشک

به خط جاده‌ی غم‌ ها همیش در سفر است

تابستان ۱۳۸۰

احمد هنایش

غمِ اعتبار

تاریخ نشر : چهارشنبه ۲۷  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۷ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

غم اعتبار

چه ترانه‌های دردی  ، که در انتظار گفتم

خبری ز دل شنیدم  ،  همه بی‌  قرار گفتم

ز منی شکسته دور و  ، تپش دلم برایش

گل   نازنین  او را ،  به  میان  خار گفتم

به هوای نازنینی، که مرا به خویش می‌خواند

دل و جان و هستی‌ام ،  را به یکی  نثار گفتم

قلمم بهانه جوید، به  سروده‌های  دیگر

به جز این غزل «نمی‌شد»، سخنی ز یار گفتم

احمد هنایش

تابستان ۱۳۷۸

وداع و خاطره

تاریخ نشر : یکشنبه ۲۴  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۴ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

وداع و خاطره

در مسیر یک  شب پاییزی بودم رهسپار

بر دیاری  مقصدم  منزل‌ گهِ  دلدار   بود

زود گشتم  در کنار  برج  ایوانش  قریب

چون نگاه  و کام جانم تشنه‌ی دیدار بود

دیدم از جمع سرایش یک اتاق  دل‌ کشی

درگه‌های چشم فانوسش به رویم باز بود

نازنینی   در  پس  آن  میله‌ های  پنجره

با کواکب  بر  سریر گفتگو  و  راز بود

می‌ستودم چهره‌اش را آه، دانستم که اوست

گام ها را نرم بردم   تا  به  نزدیک اتاق

با دل مشتاق کردم یک صدا آهسته اش

با صدای درد و خواهش آمد آن ماه رواق

چون به آغوش هلالم گشت ملحق با شتاب

موج‌های گیسوانش خفت در پهنای شب

درمیان بازوانم ز آن  بنا  گوش  و لبان

ماهیان بوسه‌ ها  شد  گرم  در  دریایش

التذاذ  وصل بود  و عشق و مهرِ تا مرا

در گریبان موج تندی از نفس‌هایش دیدم

نور مه بر گونه‌اش رخشید تا دیدم به ناز

لحظه‌ای را در نگاهم خیره گشت و آرمید

با صدای سهمگینی  گفت  در آهسـتگی

از چه بود این بازدید  ناگهانی بی‌قرار؟

گفتمش دل برده‌ام  در  آستان یک وداع

می‌کشانم رخت  ز  اینجا و  نیایم تا بهار

ناگهان در زیر مژگان بست موج آب اشک

مرغ روحش دردمند و بال و پر بشکسته شد

بی‌گمان می‌خواست حرفی تازه در فرجام گفت

لیک آوا در گلوی سیم ‌گونش بسـته شد

من که با پای  خداحافظ ز او  گشتم جدا

دور بودم، چشم ‌هایم رو به سوی جاده بود

بر قفا  کردم  نگاه   آخرینی  را  که او ـ

زیر نـور ماه با بهت  نگاه  ایستاده بود

پاییز ۱۳۷۹

احمد هنایش

ماجرای بهشت

تاریخ نشر : یکشنبه ۲۴  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۴ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

ماجرای بهشت

چه خوش دید عاصی سرای بهشت

تن   صخره   را   در  هوای بهشت

پدر  کهکشان   و  مادر    قله‌  ها

سر افراز و مست است فضای بهشت

طنین     گوارای     آهنگ    مهر

دل    کوثرش    آشنای      بهشت

که   این  پیکر  غرق  دل  پاره‌ ها

عروس   نوید   و  همای   بهشت

مقام  فلاخانش  از    پشت   میش

بـه  اوج  فلک  تا به  پای بهشـت

که خـاکش  زر و نام  سنگش  گهر

چنین  بست  نقش  صفای   بهشت

دل  مهـرورزش   به   نوک    قلـم

سخـن   گفته  از   ماجرای  بهشت

که   ناگه    برآمد    سر     اژدها

به آیین  سرخ  از   ورای  بهشـت

کبـوتر  به کف ، شعله‌ ها بر دهن

به  قصد   دریدن   قبای   بهشـت

به هر صخره  جوشـید آواز مرگ

به   پاسخ   برآمد   نوای   بهشت

اسد   پنجه‌  ها  زاده‌ی    قله‌  ها

بـرون   آمد  ا ز ژرفنای  بهشت

از  آن  همت  و اوج  بال   عقاب

همه جان شد و جان فدای بهشت

سپر سینه‌ها شدّه،  صد شعله‌ ها

به گردون  برآمد صـدای بهشـت

کجایـی  کنون  ای  صدای   بلند

بـبینـی   غم  خار  های   بهشـت

جبینش   سیاه   سعـادت  نماست

به  زاغان  رسیده  طلای بهشـت

شـکار  عقابـان  گم   گشته    را

زغن  خورده  از  اتکای  بهشت

به پهنای باغش نه جوی است و آب

چو ویرانه  خواهند  جای بهـشت

به ویـرانه‌ها گنج فرمان‌بـری‌سـت

که  دانشـوری  شد  بـلای  بهشت

فلک  ظالم   خویش   گریان   کند

به درد   چـنین  نا سزای  بهشت

درآمد  به  این  محبـس  انحصار

صدای  مـن و خون‌ بهای بهشت

به  هر  لحظـه‌ ی  دود بـیداد‌  ها

غم  تازه   آرد    برای     بهشت

الهی     تویی     ناظر     زندگی

خدای   جهان   و  خدای  بهشت

همـه کار ما در خور خویش کن

به  حق   دل   پـارسای   بهشت

دعایـم   رسانی   به  عاصیِ  ما

به آن خوش نمای ـ نمای بهشت

شگوفان‌ تر از  هر درخت سخن

سحر اختـری خوش‌نمـای بهشت

احمد هنایش

حوت ۱۳۷۶

گل برگ های شعر

تاریخ نشر : پنجشنبه ۲۱  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۱ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

گل‌برگ‌های شعر

ای آن‌ که در سرای  شبستان   خاطـرم

یادنگـاه سرکش و سردت چواختر است

دست من از  لطافت آن عصـر تا کنون

ازبرگ‌ های غنچه‌ی  شعرت معطراست

دل در  میان  پنجه‌ی  هنگامه‌ی  وداع

چون شاخه‌ های زرد  خزانی تپیده بود

هم‌چون کبوتری که  کشد   سر ز ابرها

بر قله‌ های   سبز  محبت   رسیده  بود

گل‌ برگ‌های شعرک هآن هدیه‌ی تـوبود

پروانه‌  های  سبز  نگاهم  به اونشست

از هررگش که نگهت عشقی جهیده بود

در  برگ‌ها خیال تو رخداد و نقش بست

احمدهنایش

زمستان ۱۳۸۰

از آن نگاهِ گرم

تاریخ نشر : پنجشنبه ۷ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۷ جون ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

از آن نگاهِ گرم

 حرفت سروده‌ها  و کلامت  ترانه  بود

 وقتی نگاه ِ اول   من را    نشانه  بود

 از غنچه‌ی  شگفته به لب‌ های آتشین

با شوق  خنده‌هات  دلم  را  تکانه بود

 گاهی که از نبود تو دل‌ تنگ می ‌شدم

 یادت انیس ِ لحظه و  یار شبانه  بود

 گویی به دوست داشتنت زنده‌ام هنوز

 عشقت به آستانه‌ی دل  جاودانه بود

 عمریست تا به پای تو از خویش مِیگذرم

 مهرم برای خواستنت  بی‌ بهانه بود

حالا که بر   تمامیتم   چیره  میشوی

 از آن « نگاه گرم » و لی عاشقانه بود

 احمد هنایش

فبروری ۲۰۲۴

عیدانه

تاریخ نشر: دوشنبه ۲۸  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۷ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

عیدانه

 سیمای تو را که فارغ از غم خواهم

با هر نفس ات خوشی فراهم  خواهم

 بشگفته  گلِ  خنده  به  لب های  ترا

با حال  و هوای  عید ، هر دم خواهم

 احمد هنایش

عید قربان ۱۴۰۳

نزدیک؛ اما دور

تاریخ نشر: دوشنبه ۲۱  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۰ جون  ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

نزدیک؛ اما دور

عمری به دلم بود ؛ ولی سهم من نبود

در جان من آسود؛  ولی سهم من نبود

در هر  نفسِ  تازه  و تا  جاده چشمان  

این سلسله پیمود؛ ولی  سهم من نبود

در خانه‌ی جسمش به هوای هوس ِمن

هر پنجره بگشود؛ ولی  سهم من نبود

گر  دست   حوادث  ز  کنارم  بِربودش  

برگشت به من زود؛ ولی سهم من نبود

در قالب هر واژه که ازعشق به من گفت

از مهر  بفرمود ؛  ولی  سهم  من  نبود

با  خرمن  گل   هر  وجب  پیکر   من را

با عطر تن آلود  ؛  ولی سهم   من  نبود

او   یار   وفا  پیشه  و   تندیس   مرادم

او هرچه به من بود؛ ولی سهم من نبود

احمد هنایش

۲ جون ۲۰۲۳ 

اسلام آباد

سنگینی هوا

تاریخ نشر: جمعه ۱۸  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۷ جون  ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

سنگینیِ هوا

با این صدا که چاره‌ ی‌ دردم  نمی‌شود

سنگینیِ   هوای  دلم    کم    نمی‌شود

با محتوای دست تو قلب  من  آشناست

حالا چه شد که این دو فراهم  نمی‌شود

در ماجرای کهنه  و این  زخم  تازه را

دست دگر که  دارو و  مرهم  نمی‌شود

تا رفته‌ام ز پیش تو دنیای من تهی‌ست

بی‌  تو  گذار  لحظه‌ی  بی‌غم  نمی‌شود

آری! تو رابرای خودت دوست داشته‌ام

عشقت به وسعتِ  دل  من کم  نمی‌شود

 احمد هنایش

آوای داغِ شعر

تاریخ نشر: یکشنبه ۱۳ جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲ جون  ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

آوای داغ شعر

راه ناهموار، دوشِ خسته و این سنگ‌ بار زندگی

لنگ لنگان می ‌کشاند  پای من تا زیر دار زندگی

زندگی مال من است واختیاراتش به چنگ دیگران

چرخشِ معکوس  جا افتاده در لیل و نهار زندگی

تک ‌درختی در میانِ موج‌ های تندِ  توفان   سیاه

بایدش  اِستادگی ‌ها تا  بماند  برگ و  بار زندگی

باغ عیشِ ما اگر سرمای وحشت بُرد تا ویرانه‌ها

بر سرای خسته ‌باری باز می‌ گردد  بهار  زندگی

درمیانِ این همه فریادها داغ است هر آوای شعر

می ‌سراید تلخ  کامی ‌های ما  و  روزگار  زندگی

۲۰۲۲

کابل

احمد هنایش

معجونِ رنگ

تاریخ نشر: پنجشنبه ۱۰ جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۳۰ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

معجون رنگ

ز شهد مهر تو  گاهی  شرنگ می‌ ریزد

به شیشه‌ی دل  آشفته   سنگ می‌ ریزد

خزان به فصل بهاران که چهره  بر تابد

به جای هدیه‌ی باران، خدنگ می‌ ریزد

سفر دراز، رهِ عشق و این دلی زخمی

که خون تازه از این پای لنگ می‌ ریزد

چه سال‌ ها که  هدر  شد  دل سپید مرا

ز لای دست تو معجون رنگ می‌ ریزد

نگاه مهر تو   وقتی   ز من  دریغ  آید

به روی صلح جهان تیر جنگ می‌ ریزد

احمد هنایش

خران ۱۳۹۸

کابل 

گریه ی پنهانی

تاریخ نشر: پنجشنبه  سوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۳ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

گریه ‌ی پنهانی

ابر  سیاه   و   تیره    سپهر   دلِ  مرا

پوشیده زانکه خاطر نازت مُکدر است

من آمدم که بستر  خرسندی‌ ات  شوم

اما دراین معاشره  غم ‌ها  مُقدر است

با عمر ِ رفته در  نفسم   جا   گرفته‌ای

تو قوّتِ  منی  و  تو  هم   سُستیِ منی

پی برده‌ام  که جز تو کسی در دلم نبود

ای  آنکه  زندگیِ  من   و  هستیِ منی

تاعشق می‌شناسم و در خودنشان مهر

همواره خواست‌ گاه دلم دست‌های توست

در من چوعینِ عقربه تکرار می‌ شوی

این لحظه‌ ها و بار نفساز برای توست

در لابه ‌لای فاصله  ‌ها  دود  و  آتشاند

اینرشته‌یی که با تو من از جانگرفته‌ام

پیوند  عشق  را  که   خدا   آفریده بود

مهرت  ز یک معامله   از آن  گرفته‌ام

دستم به لحظه ‌ی که رها می‌کنی و‌ این-

پس‌ لرزه ‌های حالت تو فانیِ من است

گیرم   ندیده‌ ای    دل    بارانیِ    مرا

این شعر تر ز گریه‌ی پنهانیِ من است

احمدهنایش

۱۳ مارچ۲۰۲۴

اسلام آباد

لمسِ دستان تو

تاریخ نشر: دوشنبه ۳۱ ثور (اردیبهشت)  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۰ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

لمسِ دستان تو

مال رویا شدی  و  گرمی  دستان تو  جا مانده هنوز

دربر سالُن‌ دل  نقشه ی  چشمان  تو جا مانده هنوز

دیدمتبار دگر، گرچه به ا ندازه ی  افسانه و خواب

عطر این خانه که ازگوشه یدامان تو جامانده هنوز

می‌زنی سر به سرایِ من  بیچاره  به  همراهی باد

گذرت ،حادثه از رعشه ی پنهان تو جا مانده هنوز

غنچه ها از کششِ خنده به لبهای تو، آن هدیه ی مهر

هوس بوسه از آن گونه ی رخشان تو جامانده هنوز

حال از دیده نهانی  و حضور  تو فقط  رویایی ست

لحظه ها  هر طرفی  یاد  فراوان  تو  جامانده هنوز

احمد هنایش

۹ جنوری ۲۰۲۴

اسلام آباد

دلِ سنگِ آدمی

تاریخ نشر: جمعه ۲۸ ثور (اردیبهشت)  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۷ می ۲۰۲۴   میلادی – ملبورن – آسترالیا

دل‌ سنگ آدمی

روز و  شبِ شکسته‌ دلی را  ز من  بپرس

سر می ‌زند به دامن  صحرا  ز من  بپرس

گر آتشی  به   سینه  فتاد   ، از  قفای  آن

احساسِ چشم  طعمه‌ی  دریا  ز من بپرس

در خانه‌ های سینه که سنگ است جای دل

تعریف آدمی تو از  این‌ جا   ز من  بپرس

گر باور تو  نیست که  انسان  درنده  است

از جوی  خون  و قتل مسیحا ز من بپرس

از رنگ خون غزه  به  دستِ  حریف  چند

تلبیس و  این سیاست   دنیا  ز من  بپرس

وقتی که سنگ  بر  رخ  آینه ی   شماست

تصویرِ  تلخ   و   طعمِ  تقلا  ز من  بپرس

امروز  اگر  به   مکتبِ   دختر   نظر  نشد

از سوگِ  مرگِ  مشعل  فردا  ز من بپرس

ای  دوست  در کنارم از  این  ملک عاریت

از  درد  های  میهن  بی  ما  ز من  بپرس

احمدهنایش

۱۸دسمبر۲۰۲۳

اسلام آباد