عشقِ عرفانی
( هجدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : جمعه مؤرخ ۱۸ میزان (مهر ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۱۰ اکتوبر ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
عشقِ عرفانی
نباشد لذتی بی تو، درین شب های ظلمانی
دلم پر می زند چون موجِ این دریای طوفانی
مگر از چشمِ مستت دیدهٔ من نور میگیرد
که هر موجی زِ زلفت آتشى دارد فروزانی
لبم خاموش، اما در دلِ شب شعر میگوید
به امیدی که باز آیی بخندى و دُر افشانی
منم آن سایهٔ خسته، به خاک کوی تو غلتان
نگو از دوری ام چیزی، نداری جز پریشانی
سکوتت را شبی دیدم، در آواز دل تنها
جوابت بود خاموشی، ولی لبریز ایمانی
تو را خواهم، تو را جویم،تو ای محبوبِ بی همتا
تو می دانی دلم دارد نیازش عشق عرفانی
زِ زلفت چون نسیم آید،دلم را شور می گیرد
شبیهِ موج دریا میشوم هم رعد و طوفانی
لبت خندد، دلم لرزد ، بهاری می شود جانم
چه حاجت بلبل خوش خوان واین ذوقِ نوا خوانی
تو را بینم به جان و عشق و آه شوق آغوشی
ندارم حاجتی دیگر به سوگند هاى قرآنى
منم آن عاشق نالان، تویی خورشید تابانم
به کوی تو دلم را برده ام بى وهم پاسبانی
سکوتت را نمیخواهم،بیا با خنده‌ء خاموش
که میسوزد دلِ دآؤد ز این کردارِِ پنهانی
همیشه روشنا خواهد فضای دور و پیشت را
ز الطاف خداوندی و نورِ پاک یزدانی
داود کبیر روشنا
هشتم اکتوبر ۲۰۲۵
جناب روشنا صاحب گرامی زیبا قلم زدید ، مؤفق و مؤید باشید.
باعرض حرمت
قیوم بشیرهروی
ملبورن – استرالیا