۲۴ ساعت

فتــــــاده در دلــــــــم ســــــــــــــــــــودای اندراب

شنيـــــــــــدم از قــــــلم معنــــــــــــــــای اندراب

بـــــــه اندرابــیان  اگـــــــــــــر يكبــــــــاردرآيــــــی

شــــــــــوی پيـــــــدا و نـــــا پيـــــــــــدای اندراب

بـــــــــــــرايـــــــــد نعـــر ه  الله و اكبـــــــــــــــر

زهــــــــردشــــــت و زهـــــــر صحــرای اندراب 

نمــــی تـــــــــرســـــــــد زنمــــرود وزچنگيـــــــــــز

شــــــــــوم قــــربــــــــان آن مــــــــولای اندراب

اگــــــرگـــــــــــردد كسی فــــــــرعـــــون ثـــــــانی

بيفتـــــــدعــاقبـــــــت درپـــــــــــــــــای اندراب 

عجــــــب نــــــــــام ونشــــان دارد بـــــــه دنيـــــا

بــــــــود  د شمــــــن شكـــــن كــوهـــــای اندراب 

نصيبــــــم گـــــــــرنشــــــد سیب و ناکـــــــش

روم بـــــــا ديــــــــــدن دريـــــــــاهای  اندراب 

بـــــــه صنـــــف جوانش  يك نظــــــــــركـــن

( شایق الله اندرابی ) جوان شيــــدای اندراب

بخـــــــــوانـــــــی مثنـــــــــوی ومعنـــــــوی را

بنـــــــــــــزد ( اندرابی ) بــــــا بــــــای اندراب 

بــــــه ( مهدی بشیر) نگـويــــم ايـــــن سخن را

مـــــــن ازپــــــا يين تـــواز بــــــالای اندراب 

زشــــــوق دل بخـوانـــــم شعــر مــــــوزون

بــــه هــــرپيــــروبــــــه هـر بر نــای اندراب

 زهجــرانـــــــت وجــــــــودم بيقـــراراســـــت

بيـــــا (بيــنـــــا) شـــــــــوی بينــــــای اندراب

صبا از مـــن سلامی گـو بــه اندراب و به يارانش

 ازآن تنگی دالان سنگ خبر كن تـــا بـه شهشانش 

بتـــو اي سرزميــن پاك كه جوانان دربغــل داری 

هـــزاران اجنبـــی آمـــد نتـــرسيــــدی زميـــدانـــش

ببين تـــاريخ كجكن را كه سلطـــان غـــزنــوی گفته 

گـذاشتم نــــام آن اندراب چو ديـــدم زور شيرانش

 مبين اي دوست به چشم كم كه اينجا جـای شيران است

سر دروازه لنــدن كشـــــال است ســــــیب و ناکش

    نـديد ی حــال زار روس ازين دره بــرفت مـآ يـوس

كه خـــود ميگفت ابر قـــدرت فراری شد زطــوفانش

  نظر كن جانب اندراب زن و مــردش بـــود سر تيــر

شغــال و گربــه و روبــاه گـــريختنــــد از پلخمــانش 

 بـــه آن مــرد سپهســالار كــه روز و شب بــود بيدار

بـــود حاضر بــه هــر پيكــــار خـــدا بـــاشد نگهبانش

 به آن فرزند اندرابی كه شایق الله  ( اندرابی) است

اندرابی هـر كجـــــا بــاشد كنـد جــــانـرا به قـر بانش

بــه آن شيری كه مي غــرد به  پامير و بــه هنــدوكش

بــه آن مــرد بلنــــد همت كــه دنيــا گشتـــه حيــرانش 

صفت از غيرت اندرابی نمــي گنجـــد دريــن دفتـــر

كــه از قلب صفای خـــود شده (شایق) غزلخوا نش

ای اندرابی امروز چرا زارو پریشان گشته یی

اینقــــدرآزرده ورنجــــور حیران گشته یی

درجهان مادیت بی آب و بی نــــان گشته یی

سالهاست درآتش غم داغ و بریان گشته یی

صبروکن از صبر خود آخر به جایی میرسی

در دیـــار بـــی کسی برآ شنــــــــایی میرسی

مردو زن ازهرطــرف اندر دیارت آمدند

چون خزان بگذشت حالا در بهارت آمدند

همچو صیاد خم خمک اندر شکارت آمدند 

بـــا همان اندیشــه غرب در کنـارت آمدند

آرزو دارند کـــه از بنیاد  ســـودایت کننــد

الچک و ذولانه را دردست و درپایت کنند

آمدند ازغرب وگویند ماریاست میکنیم 

  درجهان شرق وغرب امروزسیاست میکنیم

برغریب و بینوای خود نظارت میکنیم 

ازحقوق مرد و زن ما سخت حمایت میکنیم 

تا به دیروز درکجا بودی تو ای عالی جناب

دلبر زیبا به برداشتـــی بـه لب جـــام شراب

همت مردان حق بود داخل کشورشدی

هم وزیر وهم ریئس هم صاحب دفتر شدی

یک نفس پرسان نکردی ازدل بیمار ما

کی شنید گوش کرت آن نالهای زار ما

بشنوید ای غربیان این نام ما و ننگ ما 

لشکر سرخ وسیاه شد سر نگون از جنگ ما

ما اندرابی ها متحد بودیم هستیم این بود آهنگ ما 

در صف کفـار زیستن نیست درفرهنگ ما

ما اندرابی ها  اندرابیـــــــــم اندرابی زاده ایــــم

ازصمیـــم قلب به قـــرآن خــــدا دل داده ایـــم

ترتیب کننده شایق الله دلدار اندرابی