جوانان کار می خواهند و نان!
تاریخ نشر شنبه پنجم جولای ۲۰۱۴ هالند
جوانان کار می خواهند و نان!
(ویس احمد حکمت- ۱۴ سرطان ۱۳۹۳)
ویس احمد (حکمت)
روند رو به تکامل اقتصادی-اجتماعی-سیاسی افغانستان طی یک دهه ی گذشته ما را به سوی ترقی معنوی و مادی که همانا تقویه بنیه اقتصادی و اجتماعی جامعه است، سوق داد. این روند طی ۲ سال اخیر بنابر عدم موافقه امنیتی با امریکا و عدم ثبات حکومت مردم سالار سیر نزولی خویش را طی نمود؛ در ۲ سال گذشته، پروژه های انکشافی با کاهش ۹۰ فیصدی مواجه شد، ارزش پول افغانی در مقابل اسعار خارجی به شدت صدمه دید، فابریکه ها چرخ حرکت خویش را بطی ساختند، تجارت رسمی گمرکی به حد اقل رسید، تحویل دهی مالیات کاهش قابل ملاحظه داشته است،استفاده جویی و استفاده از سفر های خارجی برای مامورین عالی رتبه به یک امر عادی مبدل شده و صد ها معضل دیگری که فقر، فساد اداری و عدم ثبات حکومت مردم سالاری را تمثیل می کند، در ۲ سال اخیر به اوج رسید.
اکنون که چشم میلیون ها جوان و کهن سال این سرزمین به محو فقر، عقب ماندگی، بیکاری، فساد اداری و سایر پدیده های منفی در حکومتداری دوخته شده، اما درین اواخر به یأس و نومیدی مبدل شده است.
جوانان منحیث قوه ی متحرک جامعه، به سوی کار و پول به عوض تحصیلات نگاه می کنند، اما جز راه های نامشروع و باندیزم چیزی به سراغ شان نمی آید و حتی به قیمت خون شان به گروه های مختلف می پیوندند و یا هم مجبور به ترک زادگاه شان می شوند.
حالا سوال اینجاست که مسوول این بحران آفرینی در افغانستان کیست و از مردم رنج دیده ما چی می خواهند؟
عدم اعلام نتایج انتخابات پس از تصقیه رای تقلبی و جعلی، تحریمات در روابط اقتصادی جهت تقویه بنیه مالی کشور و انکشاف پروژه های کاری باعث بحران اقتصادی و توسعه فقر در کشور گردیده، تا حدی که دیگر برای جوانان کار و حتی لقمه نانی هم پیدا نمی شود.
جوانان مسلمان و با ایمان افغانستان در این روز های مبارک ماه رمضان بدون داشتن سفره ی افطاری و لقمه نان برای سحری به عبادات خویش پرداخته و با پیراهن چندین شُست خورده، قصد ادای نماز عید را دارند؛ اما نمی خواهند که در کشور شان خون مسلمان ریخته شود و یا شخصی از فقر دست به جنایت علیه بشریت بزند و یا اینکه به عوض حکومت مردم سالار، استبداد جهانی بر ما حکومت تعیین کند و به اصطلاح به ساز خود رقص حکومتداری ما را ببینند.
اما با وجود این همه، ای جوان افغان!
با افتخار و با غرور زندگی اسلامی و انسانی خود را به پیش ببر و از آنانی که برای توسعه فقر و بیکاری مبارزه می کنند، دوری جو و فقط به خاطر رضای پروردگار به راه خیر و با توان جسمی، لقمه ی نان حلال جستجو کن تا اینکه خداوند سرنوشت ملت ما را رقم بزند و دیگر سیاستمداران بیگانه بر ما تعیین سرنوشت نکنند و ملت را به سوی اتفاق و همدلی تشویق و ترغیب نمایند.
اقبال لاهوری چه زیبا می فرماید که:
خدا آن ملتی را سروری داد
که تقدیرش به دست خویش بنوشت
به آن ملت سر و کاری ندارد
که دهقانش برای دیگران کشت
(ویس احمد حکمت- ۱۴ سرطان ۱۳۹۳)
حکمت عزیز ، مطلب زیبا و عالیست .امیدوارم دولتمندان کشور فکری بحال جوانان عزیز ما بکنند. تنها بفکر منافع شخصی خود نباشند.موفق وسلامت باشید. مهدی بشیر