لعل بدخشان
احمد محمود امپراتور
احمد محمود امپراتور
۲۷ قوس ۱۳۹۰هجری خورشید ی
لعل بدخشان
تاریخ نشر دو شنبه ۲۸ قوس ۱۳۹۰ – ۱۹ دسامبر ۲۰۱۱
کنــــــم فخــــــر بر تو ای لعل بدخشان
کــه هستـــــــــــم زادهء لعل بدخشان
بنوشـــــد هـــر که از آن جرعـــــــهء آب
شــــــود دانشــــــــــور در مُلک آداب
بُوَد فرخنـــــــــــــــــــدهء ادواری تاریخ
علـــــــم افراشتست در کوهء شــــــامخ
به بالد چـــــــرخ و انجــــــــم از ستیغش
شکستـی دشمن است آن کور میغش
سحرگاهش نسیـــــــم عطر بیـــز است
ختــــــن را نافه در هر سنــــگریز است
ملائیــــــــک است صف آرایی بهارش
گل و سنبل کنــــــــــــــــار جویبارش
کند قمــــــــــــــری بخود شـوق غلامی
که تا بشنیــــد از ســــــــــــرو اش نامی
زبـان فهـــــــــــــــــــم بلبل را که دارد
که او وصــــــــف بدخشـــــــان را دارد
بُوَد آهــــــــــــــــــو قـــــدح نوش شقایق
به ققره کبـــــــــکی کویش گشته لایق
فـــــــــــرآید آب از کوهــــــی بلندش
چه خوش زیبــــــــــــا نوای دلپسندش
بهـــــارانست ، بهــــارانست بهــــاران
بدخشــــــان چار فصل اش نوبهـــــاران
ز کوه دره هایش هـــــــــــــر چه گفتیم
ز آب چشمــــــــه اش دُر را به سفتیم
بگویم نام چنــــــــــــــــــد از شاعرانش
ز اشخاص خبیــــــــــــر و خوش بیانش
بُوَد در هر کجا رســــــــــــــــــــــم زمانه
که اول از خودی باشــــد نشــــــــــــانه
سخن ز آبـــــــاء و اجــــدادم کنم ساز
خدا کمـــــــــــــک کند ز انجـــــام آغـاز
سخن پردازی دانـــــــــــا عالـــــــم دین
به شعر و شاعــــــــــــری در اوج پروین
که نامش است دامـــــــــلا ِ اربـــــــاب
سخن در وصف دانــــــــــایش صد باب
سه تا فــــــــــرزند های نامــور داشت
که تخــــم معنــــویت را همـی کاشت
دو فرزند عزیـــــــــز عیسی و موسی
عمـــر شد شـــــــــــــــرح تمثال معما
ادبگاه معانــــــــی شــــــد زرافشـــان
عمــــــر تا نامور شـــــــد در بدخشان
عمر نام و به حســــــرت بود مشهور
خردمنـــــــــــد حکیم و پاک و مستور
سخن پــــــــــرداز شیـــــــر احمد یاور
که او باشد نـــــــواده زان سخنــــــور
ز افـــــکار بلند و نکتـــــــــــه سنجش
شـــــــــه معنیست گفتــــــار بلندش
تخیــــــل را تصــور بینــــــــــــــی از او
که گویی بیدل عصر خــــــود است او
مرا باشد پدر استــــــــــــــــــــاد معنا
که نامش است به کنگورچی مسما
خـــــداوند حفظ جــــــــــانش را نماید
که کم بودش بما یــــــــــــکدَم نشاید
گلستان بدخشــــــــــان نوبهار است
گل معنی دران بیش از هــــزار است
چندی را از هـــــــــــــزار اش نامگیرم
ز نامشان شــــــــــــــکر در کام گیرم
به وصف او زبــــــــانم گشتــــه قاصر
که تا نام میبــــــــــــرم از نام طاهر
بدخشـــــی شاه اورنــــــگِ خرد بود
نکو کار و نکو سنج بیش از حــد بود
غیــــــاث الدین خردمنــــــــد کمالات
بُوَد مشکل ز عــــرض و وصف حالات
دلم خون گردد و آهم نفس سوخت
که تا یـــــــــاد آورم هاشم واسوخت
سیـــده بانوی زیبــــــــــــایی معنی
که با دُرسخن او گشتــــــــه مخفی
بدخشـــــان بالدی از یــــــاد ضمنی
وهــــــــــــــم از نامی عبدالله یمگی
بشد تازه دمـــــــــــاغ از بوی ساغر
که صیــــــد فکر شد میـــــــــرزا لاغر
بخوان تو مصراع از مصــــــــرع راغی
که پُر مُل گــــــــردد ات جام و ایاغی
دفاتر را ز اشعـــــارش کنــــــــی نام
که تا یاد آوری نامــــــی ز گمنــــــام
شود آهوی وحشـــــــی رام صحــرا
اگر خوانی تو یـــــــک بیتی ز سودا
به راغستان ز دامــــــــــــــلا محزون
بخواندم شعــــــر های ناب و موزون
بهــــــــــــادر واصفی آن مرد مستور
که در مدح سرای گشتــــه مشهور
خدا یــــــاری بـــــــــزرگان بدخشان
سعادت را نصیب هر یــــــکی شان
بقدر فهم وعقـــــــــــل خود نوشتم
نه تحسین کن، نگو تو حرف زشتم
بخیــــر باشید شمــا و من سلامت
خدا ســــــــــازد دعــــا ها را اجابت
نمود محمــود یـــــادی از بــــــزرگان
گهـــــــــر برداشت از کان بدخشان
———-
احمد محمود امپراتور
دیدگاه بگذارید