۲۴ ساعت

( بخش پایانی ) مشاعره قیوم بشیر هروی با محترم نعمت الله مختارزاده

تاریخ نشر: جمعه ۲۵  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۴ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

 پیوسته بگذشته . . .  

بخش آخر

دوستان طوری که میدانند این مشاعره طی چندین روز گذشته به  نشر رسید  ازینکه  قافیه ها و ردیف آنها تقریبا  یکسان بودند ، چنانچه جناب مختار زاده در سروده ی اخیر از آن یاد نمودند ، لهذا پاسخ ایشان اینک با قافیه و ردیف متفاوت سروده شده و تقدیم شما عزیزان میگردد، البته این آخرین قسمت از نخستین بخش مشاعره ما میباشد که پیشکش گردید.

عسلِ تلخ

نعمتا ! ای جان  من اشعار چند  و  چون  شده

هم  ردیف  و قافیه ، هم  وزن  دگرگون  شده

از  شکایت  ها   نوشتی ،  از گلایه  قصه ها

شاید هم گویی  که این آدم ، بی مضمون  شده

شاید هم تندی ز مرچ رفته و شوری  از نمک

یا عسل  تلخ گشته و دل  های  ما محزون شده

گفته  ای  تا  کی   نویسیم   ما  برای  همدگر!

شاید   هم   دانی  دلِ  بیچاره ام  مجنون  شده

گفتی  عابد  کرد  فرار و  زاهد  هم  بگریخته

با  خبر  باش   از   دست  شان   دلخون  شده

گرچه تکراراست مطالب یاقرین است واژه ها

یا  که  شاعر در اسارت مانده   و مفتون  شده

خواستم چیزی نویسم من  ز چشم  و زلف  یار

یا ز آن قامت و یا لب ها ،  چون میگون  شده

دست   کشیدم    ناگهان    دیدم   زلیخا   آمده

همچو  یوسف  این  دلِ  دیوانه ام  افسون شده

ازکجا گویم « بشیر» کاین باغ دل ازدست یار

بسکه جام بگرفت ونوشید، ناگهان گلگون شده

قیوم بشیر هروی

ملبورن – استرالیا

اشعارِ یکنواخت

آقا بشیر !   قافیه  ها  ،  خسته گون  شده

وزن و ردیف ، بی نمک ازحد فزون شده

یاران  شکایه ها  و   عزیزان   گلایه  ها

طرز نبشته های  همه  ،  گونه گون  شده

بنوشته اند  ، کر شده  گوشِ  همه از این ،

اشعارِ یکنواخت  که بی چند  و چون شده

بنوشته اند، مرچ ، نه تند ونمک ، نه شور

از این سروده های  که   اٌم الفسون  شده

تاکی   ز   همدگر    بنویسید     مثل   هم

شاید که طبع  سرکش  تان  در جنون شده

تکرار،    واژه ها   و مطالب  به  مثل هم

گویا که جام و ساغر  تان  کوزه گون شده

بنوشته  اند شیوه    و  راهء   نو   انتخاب

ساغرشکست و بخت ، مگر واژگون شده

عابد   فرار    کرده     و   زاهد   گریخته

کاخِ  سفید   باورِ   شان   سرنگون   شده

« نعمت » زشهر رزم ،  کنون دردیارِ بزم

حداد   قهر  کرده     و   از  کلبیون   شده

نعمت الله مختارزاده 

اسن – آلمان

کلبیون = گروهی از فلاسفهء یونان که فضیلت و سعادت را در ترک لذات و تجملات دانستعه و با جامهء ژولیده و سر و پای برهنه به سر می بردند و آداب و رسوم اجتاماعی را تخطئه می کردند.

مشاعره قیوم بشیر هروی با محترم نعمت الله مختارزاده (پیوسته بگذشته)

تاریخ نشر: چهارشنبه ۲۳  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۲ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

پیوسته بگذشته…

شماره (۱۰)

مرهم و دارو

خراب و مست و خماری ، گهی   فتاده  و گاهی  دویده می آیی

به شوق وذوق وبه رغبت، شراب، از سرخُم سرکشیده می آیی

به  یادِ  نرگس  شهلا  ،  به  تارِ  زلفِ  نگار و به  دلربایی  او

قدم  قدم ،  به سراغش ، چنان  نسیم  بهاری ،  وزیده  می آیی

به شیخ و زاهد و قاضی و محتسب ، نه سروکاری هم مراست

تو هم به مثل  من  از این کسان ،  دست  و دلی  بریده می آیی

ز آنچه بر سر و فکر و خیال و باور و اندیشه های  شان  باقی

گریز نموده ز اوشان ، برهنه پا، به دل وجان، رهیده  می آیی

بیا  تو( نعمت ) دورانِ ، به سرزمین دلِ زار،  چنانکه میدانی

برای   درد  « بشیرت »  ز شعر مرهم  و دارو  پزیده می آیی

قیوم بشیر هروی

ملبورن – آسترالیا

قرابه های شراب

شراب ،  تا  تهِ  خم  ،  سر کشیده آمده ام

خراب   گشته  ،  لبی  را   گزیده  آمده ام

ز نخلِ   پیکر  و اندام ،   چیده  میوهء تر

به ی ادِ  فصل   جوانی ،  چشیده آ مده ام

زچشمِ پٌف کده ای، چون قرابه های شراب

به نقدِ جان  ، دلِ  خود را خریده  آمده ام

کنون که قامت سروم خمید و موی، سپید

چه طعن و لعنی ، ز ایشان شنیده آمده ام

ولی بدان که  به  حالم  ، دلِ خودم سوزد

چه بودم  و چه شده ، دیده  دیده آمده ام

نه راهی بر عقب و نه توان رفتن ، پیش

نه  چاره ای  که  بگویم   پریده  آمده ام

ولی  یگانه  رهِ  چاره  و   نجات  ،  مرا

که زنده مانده ، سرِ خود  بریده  آمده ام

ز ضرب نیش زبان  ، گشته نیم بِسمِلکی

که نیمه  جانم  و  در خون  تپیده آمده ام

بشیر! خدمتت این عرض حال « نعمتِ» تو

رقم   نموده   ،   کمی    آرمیده   آمده ام

نعمت الله مختارزاده

اسن – آلمان

مشاعره قیوم بشیر هروی با محترم نعمت الله مختارزاده ( پیوسته بگذشته)

تاریخ نشر: سه شنبه ۲۲  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۱ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

 پیوسته به گذشته…

شماره (۹)

رازِ نهان

خبر رسید که خورشید  دمیده  می آیی

ولی نه دست ز خوبان کشیده  می آیی

هنوز بدل هوس شوقِ گُلرخان باقیست

که اینچنین  به  سر و پا  دویده می آیی

بیا  که رازِ نهان   را  بهم   قصه  کنیم

تو (نعمتی) وچو باران چکیده  می آیی

گذشت  فصل  بهار  و نیامدی  چه کنم

بگرمی ات  دلِ  یاران  خریده  می آیی

نه ترکِ می  کنی و نه بساط عیش رها

شراب  شوق  بتان  را  چشیده  می آیی

سخن ز رازی که گفتی دمی بگوش دلم

وفا   و  مهر  و  صفا   آفریده  می آیی

بیا که  منتظر است  دیدگانِ  خستهِ من

به بزم شعرِ«بشیر» کی چمیده می آیی؟

قیوم بشیر هروی

ملبورن – آسترالیا

****

عزتِ خریده

خمار و مست و خرابم ، که سر   به  بیابان کشیده آمده ام

به ذوق وشوقی، لبی را که سخت، به دندان گزیده آمده ام

به یادِ  قامتِ سر و ، به فکر پیکر  و اندام و گرمی آغوش

دوان  دوان ، فتاده ، گهی  ستاده  و گاهی  خزیده آمده ام

دگر نه کاری به زاهد،نه شیخ ونه به ملاها ومحتسب دارم

که  دستِ  دل ازین   تاجریانِ   دینی  فاسق  بریده  آمده ام

زفکر و باور و اندیشه های کهنه و فرسودهء به درد نخور

فرار کرده ز ایشان  و راه و شیوهء   نو را  گزیده آمده ام

به بزم شعر بشیرا! گهی به دیده وگاهی به دل دوان « نعمت »

مباد  فکری کسی  را، که  بیخبر به عزتِ  خریده  آمده ام

نعمت الله مختار زاده

اسن – آلمان

مشاعره قیوم بشیر هروی با محترم نعمت الله مختارزاده (پیوسته بگذشته)

تاریخ نشر: یکشنبه ۲۰  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۹ جون  ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

پیوسته بگذشته…       

      شماره (۷)  

غزلِ آرزو

بشارت است که عرضم ، شنیده  می آیی

خوشم چو فصل بهاران ، رسیده می آیی

مگو ز حال دلِ  ناتوان  و  خسته  و  زار

بگو به قامت راست ، نه  خمیده می آیی

من ازغنی و ترامپ ، شکوه ها بدل دارم

تو  هم   ز  تیرِ  جفا ، پر کشیده  می آیی

حضورِ تو  به  من حُکمِ ، قصیده ها دارد

اگر چه  گفتی  مرا ،  بی قصیده  می آیی

نوشته ای زکسی ، هیچ  گلایه  نیست ترا

ولی  ز جورِ  کسان  دل  رمیده  می آیی

تو(نعمتی) که رسیدی ، باوجِ عرشِ غزل

کنون که این  دلِ  زارم ،  کفیده  می آیی

بیا  بخوان غزلِ  آرزو  برای  « بشیر»

بگو    بگو  ،  غزلی    آفریده   می آیی

قیوم بشیر هروی

ملبورن – آسترالیا

 فصلِ شباب

ز رزم ، دست و دل هردو بٌریده آمده ام

به  شهرِ  بزم  ، بلاخر  رسیده  آمده ام

کجاست  ساز و سرود ، نوا و نالهء نی

که خیلی  خسته ام و سر کشیده آمده ام

کجاست مطربِ زیبا،کجاست ساقی مست

که  از سیاست  و  ملا ، رمیده آمده ام

هوای باده  و  پیمانه  بر سر است مرا

که خیلی تشنه ام و، نا چشیده آمده ام

بیامدم  که کمی  ، دور از بگو  و مگو

ز بهرِ  ساغر و صهبا  دویده  آمده ام

بیامدم  که  ز بوس  و کنارِ  مهرویان

هزار دل ، به  نگاهی  خریده  آمده ام

خرابِ بیخود ومستم، به یادِ  فصلِ شباب

لب و زبان و دهان را، گزیده آمده ام

بشیر!   آمده ام   چیزکی   رقم  کرده

به « نعمت»آنچه که گفتی ندیده آمده ام

نعمت الله مختارزاده

اسن – آلمان

مشاعره قیوم بشیر هروی با محترم نعمت الله مختارزاده (پیوسته بگذشته)

تاریخ نشر: شنبه ۱۹  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۸ جون  ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

پیوسته به گذشته …                                                                      شماره (۶)  

بزمِ شعر

نوید   آمد    و   گفتی   دویده    می آیی

شمیمِ  عطر  بهاران    شمیده    می آیی

اگرچه روی زمین  بی رمق زبی  نمکیست

ولی  تو  کانِ  نمک را چشیده   می آیی

بلی تو گفتی و بنوشتی و سرودی  بسی

به  طبق  وعده سخن ها شنیده  می آیی

غمین مباش که بهاررفتی وخزان شده است

تو نوبهاری  به  وقتش  رسیده می آیی

درون قصر دلت گلشنی ز لطفِ خداست

شگوفه  های  هنر چیده  چیده  می آیی

تو (نعمتی) که به نعمت سرای دهکده ام

به  دل نوازی  این  غم  کشیده  می آیی

بیا که  موقع شعر و ترانه است و غزل

به بزمِ شعرِ« بشیر»  با قصیده می آیی

قیوم بشیر هروی

ملبورن – آسترالیا

قصرِ دل

ببین که  گفتی  بیا ، با  دودیده آمده ام

به  جان  و دل سخنانت  شنیده آمده ام

بشیر آمدنم  را ، رساند ،  برگِ  خزان

شمیم ِ  عطرِ  بهارت    شمیده  آمده ام

به هرطرف نظرانداختم چه بی نمکیست

که شورِ ، تلخی و تندی چشیده آمده ام

ز بسکه گفتم و بنوشتم  و سرودم شعر

کسی که  بشنودش ، می  ندیده آمده ام

بهار   رفتم    و   پاییز   آمدم   هیهات

دلِ شکسته  و ،   رنگِ   پریده آمده ام

ولی بشیر  !  به دل جا  گرفته  الفتِ تو

به دوش   منتِ  مهرت  کشیده  آمده ام

تو خود شهنشهء شعر آفرینِ قصر دلی

به خوانِ « نعمتت » اینک دویده آمده ام

نعمت الله مختارزاده

اسن – آلمان

مشاعرهِ قیوم بشیر هروی با محترم نعمت الله مختارزاده ( پیوسته بگذشته)

تاریخ نشر: جمعه ۱۸  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۷ جون  ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

پیوسته بگذشته …

شماره(۵)

به نام تیر و کمان

نوشته ای که  گریبان   دریده  می آیی

چرا برادرِ من ،  درد کشیده   می آیی

اگرچه گفته ای بارها وخوانده ام بخدا

که از کجا به  کجا ها  پریده  می آیی

مکن شکوه از این   دیده گانِ  کم بینم

که قطره قطرهِ اشکت  چکیده می آیی

اگرچه منگ شدی از نوشته های دلم

به  تارِ شعر  حریری   تنیده  می آیی

یقین نما که غریبی   ز  یاد  بُرده مرا

به حیرتم  به  سراغم   رسیده می آیی

گمان کنم که  دمی آمدی  و رفتی باز

دوباره بار دگر چیده  چیده   می آیی

نوشته ای که  وطن بینوا و ویرانست

تو زهر درد وفراقش  چشیده می آیی

ز ناله های  یتیمان  و مادرانِ  حزین

به پاس  خون  شهیدان  تپیده  می آیی

ز ناله های جگر سوز مادر و  پدری

که ازفراق کمرِ شان  خمیده ، می آیی

زبسکه مُشت به دندان هرلعین زده ای

شنیده ام که ز یوغ  اش کشیده  می آیی

اگرچه جامن  و زنگش گرونموده بغیر

دوباره زنگی  نوی  باز خریده  می آیی

به آن کسان که بخلوت کنند  ز کارِ دگر

تو آشِ طنز ، به  روغن   پزیده می آیی

خلافِ حیلهِ طالب  که دامِ  پُر خطراست

گلوی  مکر و  ریا  را   بُریده   می آیی

به پوز و چشم کج   و کورِ رهبری ِبدش

به نامِ  تیر و  کمان   با   قصیده  می آیی

اگرچه  پای  خرت  لنگ و موترت پنچر

ولی  خوشم  که  بسویم   دویده   می آیی

بیاکه آمدنت (نعمت) است برای«بشیر»

ز  شهرِ شعر  و ادب  ،  آرمیده  می آیی

قیوم بشیر هروی

ملبورن – استرالیا

فالِ نیک

نوشته  بودمت  ای  نورِ  دیده  می آیم

شراب وشهد صحت را چشیده می آیم

بلای  آمده  بود  و  ولی  بخیر گذشت

دوباره   ناز  بتان   را  کشیده  می آیم

بشیر!  آمدنم  را  به   فال   نیک  بگیر

رباعی  و  غزل  و  با  قصیده  می آیم

دو روزه عمری که باقیست آمدم خدمت

قلم  شکسته  و   قامت   خمیده   می آیم

خدا  دهد   اگرم    قدرتِ    نوشتن   را

به  خامه  روحِ   جدیدی   دمیده   می آیم

قیومی در سفرم خواند و لیک در حضرم

به عافیت  سرِ  غم  را   ،  بریده  می آیم

جناب  افضلی  حرف   دلم   بیان   کرده

شکسته  بالم  و ، بی  پر  پریده   می آیم

جنابِ  نور!   تشکر   ز   مهربانیِ    تو

بلندِ   دستِ   دعای    تو    دیده    می آیم

جناب   حضرت   آروین    با   سپاهِ   قلم

ز عین  و غینِ   سیاست    رمیده  می آیم

ضیاء  احمدی !   عرض   ارادتم    بپذیر

ز نو ر و  نار ، گلی  چید ه  چیده  می آیم

شفیقه جان  که  سعادت  نصیب  ما کرده

لبانِ  شوق  ،  به  دندان   گزیده   می آیم

عمر  صدیق   که   در    آرزوی    آمدنم

ز    انتظار    ورا      وا رهیده    می آیم

درودِ  ویژه  به  مستوره  جان  دهقان  باد

صفای  نغزِ   پیامش   شنیده     می آیم

شریفی !   آمد ما  چیده چیده از گل ِ ناز

ز عطرِ  مهر و  محبت  شمیده   می آیم

برکت !   از  در و دیوار  باردا  برکت

شراب ِ  نابِ  سخن ،  سرکشیده  می آیم

جناب  حاجی  معروف  دارد  حسنِ نظر

ز لطف  و مهرِ  جنابش   دویده   می آیم

جناب  محترم  آن  سیدی که خان آقاست

ز نمله  پروری اش   پٌر   نشیده  می آیم

جواد   جان  عطائی !  تشکر  از  لطفت

حدیثِ    مهرٍ    پیامت    شنیده    می آیم

نمی   روم  به  سفر ،  بلکه  آمدم  ز سفر

به  پاسِ  خاطر   تیمور    تپیده    می آیم

ببخش راعی ! به جرمِ جواب ِ تیلیفونت

اگر   بخواهی   گریبان    دریده    می آیم

خلاصه چیزی رقم شد ز خامهء «نعمت»

که عمرِ  صبر   به  آخر   رسیده   می آیم

نعمت الله مختار زاده

اسن – آلمان

مشاعره قیوم بشیر هروی با محترم نعمت الله مختارزاده (پیوسته به گذشته)

تاریخ نشر: پنجشنبه ۱۷  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۶ جون  ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

پیوسته بگذشته …

شماره (۴)

بیا   برادرِ    من    یارِ   رنج      دیده   بیا

بیا  که   تیر  جفا    بر    دلم    خلیده   بیا

سکوتِ   مردمِ  عالم   برای   چیست  بگو

به یادِ  مردمِ  نالان    و   دل   رمیده   بیا

بیا  بگو  ز    غریبی     طفلکانِ     وطن

که  جمله  دردِ  یتیمی  و غم   چشیده  بیا

بیا  ببین   که   دلم   ناله  ها  ز غم   دارد

ز گوشه گوشه ِ  آن خونِ  غم  چکیده بیا

بیا بگو  ز  پریشانی   های    بیوه  زنان

به  همنوایی   اولادِ    غم    کشیده    بیا

بهار آمد  و  رفت   و  نیآمدی  و  گذشت

خزانِ  عمر   رسیده     دمِ    سپیده   بیا

چه دردناک وحزین است غصه های دلم

به  سرزمینِ  وطن  ظلمتی   رسیده  بیا

بیا ببین که چه غوغاوشورومعامله ایست

به رأس دولتِ ما روبه ایست خزیده ، بیا

عنان مجلسِ  ملی  بدست قافله  ایست

که دزد ورهزن وجانی درآن لمیده بیا

بیا ببین که ز طالب و شرِ حیله گران

حکایتی است که ازآن تارِ غم تنیده بیا

معاملات سیاسی به سر پناهِ  من است

ترا  برای  خدا  « نعمتا »  دویده   بیا

بیا ببین که « بشیر» بینواومسکین است

به  آرزوی  وطن  قامتش   خمیده  بیا

قیوم بشیر هروی

ملبورن – استرالیا

اگر چه  گفتمت ، ای  نورِ  دیده   می آیم

برهنه  پا   و   گریبان   دریده    می ایم

به تو، ز اولِ اول،  نوشته ام   ،  که کجا

چگونه ام  ،  ز کجا   ها   پریده  می آیم

ولی چه سود عزیزم ، که  تو  نمی خوانی

به تیغ خود ، سر خود  را  بریده می آیم

گمان کنم  مرضِ   پیری   و   فراموشی

مگر نگفته ، سراغت   رسیده   می آیم؟

مباد آمده   ،  اما  ،   خودت   نمی دانی

شنو که   بارِ  دگر ،  چیده  چیده می آیم

من از خرابی میهن  ،  به  تو رقم کردم

که زهرِ هجر و  فراقش  چشیده  می آیم

ز اشک ِ سرد یتیمان و ، آهء بیوه زنان

چو نیمل بسمل و در خون تپیده می آیم

ز سوزِ سینهء مادر ، ز درد و  رنج پدر

که سنگ خاره ، به دندان جویده می آیم

ز بسکه مشت ، به دندان گلبدین زده ام

همیشه  میگه  ،  دوباره  چریده می آیم

کنون که جامن وزنگش گرو به پاکستان

برایش  از  عربستان    خریده   می آیم

به جان عابدی جیره خورِ( آی اس آی)

سپاهء طنز  و، گهی  با  قصیده  می آیم

حضور طالبه   سیمین  بد  بجلنک  چتل

همیشه  با  نمک   آشی   پزیده  می آیم

چراکه عکس جدیدش به صفحهء(ف.ب)

حجاب  مد  نوش  را  ،   خنیده  می آیم

اگر چه خینه جگان ،  پشم  باور سادات

ز نقطه نقطه به  ریشش  شقیده  می آیم

کنون   بجای   خضابش   زکاب   میمالد

که من به ضربهء شعری،حصیده می آیم

به شکل و صورت ملا رؤوف تخم حرام

به قول عام  ،  شکم  سیر،  ریده می آیم

ز پوز و چشم کج و کوروقیچ فضل غنی

چه شعر  های  تری  ،  آفریده   می آیم

قسم  به   پوپنکِ   مغز   گندهء   ارشاد

که قشقه ها، به  جبینش  کشیده می آیم

ز استخاره   گرِ   خر  دجال    انگلیسی

دمش  بریده  به   تیغ    حدیده   می آیم

کنون که پای خرم لنگ و ، موترم پنچر

پیاد ه، سینه  و ،  با  سر  دویده  می آیم

(بشیر) آمدنِ«نعمت»است ومژدهءوصل

به   نغزِشعر و ادب   ،  آرمیده   می آیم

نعمت الله مختارزاده

اسن – آلمان