۲۴ ساعت

رباعیات گونهِ تازه

تاریخ نشر: شنبه ۲۲  ثور (اردیبهشت)  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۱  می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

رباعیات گونهِ تازه

پیوسته  مرا به  خود  چنان  می خواند

از  میل  درون  و  ،  ناله ام   می داند

هرگاه  که شویم ز صد  هزار دَر نامید

در  کرسیِ  درب  عزت اش  ، بنشاند

تو زر بِفشان ، چنانکه هستی زرغون

از خاک شدی زاده و در خاک  مدفون

زر مایهء  عمرِ تو ،  سخن   می باشد

فرصت  مده از دست ، نویسان اکنون

زرغون نَفَست گهی  چنان  تنگ  شود

شرازهء عمرِ تو ، ب ه صد  رنگ شود

غافل  منشین  ، بسجده   می باید  بود

ورنه دل تو ، به  مثل  آن  سنگ شود

زرغون توشکربِکن که بشکسته دل ات

آزرده مباش ، چنان که وارسته  دل ات

بی کبر و ریا ، رسی به فضل و کرمش

طی کن تو به اوجِ ، آن  رضا منزل ات

عیش و طربِ ، دو روزه مغرور نکند

از عشق  و  ،  حقیقتِ  خدا  دور نکند

زیرا که   بقا  ندارد  ، این دهرِ غریب

شیطان نزند  زخم ، ترا و ناسور نکند

این  شامِ  سیاه  و جهل ،  گذشتن دارد

چون شیشهء  عمر تو ،  شکستن دارد

هر چیز که بینی آخرش در گذر است

آخر   همه     پیوند  ،  گسستن   دارد

با عشق بِمان ، زنده و  با عشق   نواز

در عشق بِمیر و ، با همه  عشق  بِساز

بنیاد و  سرشت  ما ،  همه  عشق  بوّد

با عشق بِسوز و ، با همان  جلوه گداز

غافل منشین به  لحظه  از عشق  خدا

بعدش  به  رسول  و ،  جمله ای انبیا

عشقِ  پدر و مادر  و ، همسر   میهن

این است ترا  ، وارثِ   نیکی  و جزا

الحاج محمد ابراهیم زرغون

روز جمعه دهم می ۲۰۲۴

اسلو – ناروی