فرارِ علم
تاریخ نشر جمعه ۲۹ جوزا ۱۳۹۴ – ۱۹ جون ۲۰۱۵ هالند
فرارِ علم
سید همایون شاه “عالمی“
۱۴جون ۲۰۱۵م
کابل – افغانستان
ای زبانِ مــــا به وردت بی نهایت اســـتوار
از دو روزن می نمایی دو جهــــانت آشکار
گه ز دورانـــی بیاری آدمــی را چون مَلَک
گه زفــــرمانی برآری گلزمین از دشتِ خار
مــــی زدایم دامــــن تزویر را از تن به دور
راستــــی باید بگفتن همچــــو تیغِ ذوالفـــقار
انتهــــــــــــــا و ابتدا اندر قضـــــا شد انزوا
سایه را بی شـــــی ندیدم هیچگـــاهی اختیار
بنده یی فـــرمانبرت را بندگی فـــرمان تست
سُر نمی گــیرد بدونت هیچ امــر و هیچ کـار
رازهـــای اندرون را دیده یــــــی تو بار هـا
تا کجــا این راه بردن، تا بکــی در انتظــــار
عشق آمد همــچو آتش عــرف زد آبش بزور
اشک بیرون شد ز حــدّ و آه کــــردم بیشمار
همچـــو مویی مـاهرویی بسته تاری بندِ عقل
این تن خـــاکی برایم گشت کوهـی درحصار
نی به عقـلم علــم آمد نه به روحم گــــوهری
این خـــرد شد بی بهار و رنگ روحم بیقرار
حـــال و قـــالم را بدانی رنج و گنجم را گواه
نی به قـــالی ره گشودم نی به حـــالی دامدار
ضعف بی حـد گشته اندر امتحـانِ خوب و بد
در شروط بندگی امروز کی شد سازگـــــــار
این یکی جوید حلال و رو گـــرفته بختِ وی
آنیکی از مال مردم خورده همچون زهرِ مار
این یکی نیکـــــست لیکن نیکی کردن نایدش
آنیکی زشتســــت دایم کار و بارش پُر ز بار
تا بنامت مـــــــــردمانی سر بُرند از خلق تو
بیگـــــناهی مــــــــی تپد در زیر تیــغِ ِ آبدار
بین بنام ِ دینِ بسا رســـــــوایی کرده مردمی
پیروانِ راستینت گــــشته دُرّ ِ شاهــــــــــوار
نفس برده جــــــــرأت مردم به یغما اینزمان
سینه ی مظلـــــوم بینم در سیاهـــــی داغدار
عالمــــان در خاک خفته جاهلان در مـنبرند
چهــــــره هایی اهــــریمن بینم قلابی پاسدار
کــــشتنِ آدم مثال کـــــــشتن یک پشه گشت
این چنین منطق نشاید با حـــــروفِ شاخدار
بنگرم تصــــویرِ زشتی در قماش زاهـــدان
با شعــــارِ جاهـــــــلان این دین نماند پایدار
قـــد نداده عقل من در عمق کـــارِ اهـریمن
چشمه ی اشکم کشیده رنگهــــــا در جویبار
دوره یی پاکیزگی را زشتی در کشتی کـشد
یکـسره طوفان ببینی تا به مـــوجِ مـــرگبار
صادقان حیران پیی یک لقمه نانی میخـزند
خائنان در بد قُمـــــــاشی کامیاب و کامگار
اهــرمن دستور خود را اعتباری داده است
مانده از انصاف قــــــرآن حرفهایی یادگـار
سنّت پیامبر ِ ما گــــشته پنهـــــــان در خفا
مــــی شکند مُــــلا به منبر آیتی را بار بار
در طــریق نفع بنگر شد سیاســـت نامِ دین
رهزنانِ نامــــــــداری گشته شاهـی تاجدار
علم از ما قهر کــــرده دایمی اندر فـــــرار
جهل گشته چون طریقت در اصول خرتبار
با زبان کوته شرح ِ این همه عصــیان کنم
شد همایون گر ملامت از قضای روزگــار
سید همایون شاه “عالمی“
۱۴جون ۲۰۱۵م
کابل – افغانستان
درود به عالمی عزیز ، سروده زیبا و عالیست. طاعات وعبادات تان قبول در گاه حق . موفق وسلامت باشید. مهدی بشیر
دوست بزرگوار جناب مهدی بشیر سلام!
ماه مبارک رمضانرا بشما و فامیل محترم شما و جمیع مومنین مبارکباد گفته و طاعات و عبادات همه را مقبول بارگاه رب استدعا مینمایم. ممنون شما
محترم سید همایون شاه عالمی گرامی بسیار سرودۀ زیبا و عرفانی بود همیشه موفق و سلامت باشید .
ممنون شما خانم عزیزه جان عنایت ، سروده هایی زیبای تانرا همیشه میخوانم و کیف میکنم سلامت باشید و طاعات و عبادات تان دریم ماه مبارک مورد قبول بارگاه ایزد توانا باشد.