ندایِ کابل
تاریخ نشر پنجشنبه ۱۱ سپتامبر ٢٠١۴ هالند
ندایِ کابل
سید همایون شاه عالمی
دهم سپتامبر دو هزارو چهارده میلادی
کابل – افغانستان
محترم سید همایون شاه عالمی
بازآ بشـــــــــــــــــــنو ندایِ کـــابل
تا باز شــــــــوی فـــــــــــدای کابل
این شهر چنان ستم کـــــــــــــــشیده
تا ناله به زِیر و بم کــــــــــــــــشیده
هـــــــــرکس فِـــــگـــنَد کثافت خود
اظهــــــار کند شــــــــــــرافت خود
لیکن به خدا کجـــــــــا شریف است
با نیکــــی بدان همه حــــریف است
گـــــــــــــر ساز کند وطــــــنپرستی
کـــــــــــــــردست وطنفروش پستی
بر پســـــت تو اعتبار کــــــــــم کن
بازآی و توقــــــــــــــــعِ ســـــتم کن
من خســــته ام از وطنفــــــــروشان
این ملــــــــــــت ماست بس پریشان
سی سال به جنگ و کــــــینه توزی
خـــــــــــونِ دلِ ماست جایِ روزی
تا تیر بخــــــورده از چپ و راست
از قامــــت او کمــــــــــانی پیداست
پیوســـته که قتل وخـــــــــون بدیده
هــــــــردولتی سرنگــــــــون بدیده
دلـــــــــسوز بســــــــــی قلیل دیدیم
هــــــر دولتـــــــی را ذلــــیل دیدیم
این شهــر چــــنان بلا کـــــــــــشیده
هــــــــــر لحــــظه ی ماجرا کشیده
فـــــرهنگ چو گـــــشته نقش برآب
علم و هــــنرش برفته درخـــــــواب
هـــــــر بی هـــنری به کرسی بیدار
هــــــــــــر با هـــنری ببینی بی کار
پســــــتی به بلندی گـــــــشته پیروز
روزست چو شب شبست چون روز
هر زشت ببین به جای نیکـــــوست
هـــــــــــر دشمنی در تبسم ِ دوست
آن لهجـــــــــه یی کابلی دگر نیست
آن علم و هنـــــــر دگر بسر نیسـت
بازارِ ریاء ببین چه گــــــــــرمسـت
دیگــر نه حـــیا نه روی شـرمسـت
مـــــیراث چنـین رســیده از جـنگ
دارند ستیزه های فــــــــــــــرهنگ
آن سبزه و گـل دگـــــــــــر نمــانده
نیکــی ز درش کـــــــــــسی برانده
آن مـــــــــــــردم پاک رفـته از جـا
آن لفــــــظ دری بخفــــــــته از مـا
شــــــیران همگــــی شغال گــشـتند
بیهــــــــــوده به قیل و قال گشــتـند
دزدان شده اند قاضــــــــــیِ مــُلک
آینده شدست ماضـــــــــــــیِ مــلک
نو کیسه چو شد صـــــــاحبِ مــال
این ملت ما نمــــــــــوده پامـــــــال
رفـــــــتند تمـــــــــامِ نیک مــردان
بنشسته به مســـــــــــندســت نادان
افـــــــــسوس به حـــــالِ کابلِ مــا
بر خـــــــــــون بتپید این دلِ مـــــا
جـــز اشک چه داری ای هـمایون
از گریه شدی بسی جگــــــرخـون
سید همایون شاه عالمی
عالمی گرامی خیلی سروده زیبا ،عالی و مملو از احساس است. چی خوب فرموده اید :
هـــــــر بی هـــنری به کرسی بیدار
هــــــــــــر با هـــنری ببینی بی کار
پســــــتی به بلندی گـــــــشته پیروز
روزست چو شب شبست چون روز
موفق باشید . مهدی بشیر
ممنون شما برادر بزرگوار و دوست دانشمندم جناب مهدی بشیر
سلامت باشید.
جناب عالمی فرزانه ! درود برشما با این سرودۀ پر محتوا
وتوفیق مزید ارزانی باد برشما .