دشتِ تشنه
تاریخ نشر پنجشنبه سوم جولای ۲۰۱۴ هالند
محترم سید همایون شاه عالمی
دشتِ تشنه
سید همایون شاه عالمی
بیست و دوم جون دوهزار و چهاردهم میلادی
هیمارکیت– ورجنیا
ایالات متحده امریک
چشـــم ِ قلم ز چشمـــه ی دل آب میخورد
نور ِ تجلـــی از رخ مهــــــــتاب میخورد
گـــــــر آفــــتابِ حسن بتابد ز روشنـــی
مفتـــی و شیخ، جــامِ مــــی ِ ناب میخورد
عاشق دری جهـــان هــوس بسته می کند
خاکِ هوس چو سینه ی سیمـــاب میخورد
احساس گــــر زبان بکشد، گــــریه از قلم
آبی کـــــــشد که پهنه ی دریاب میخــورد
آری جهـــان سوختگـــان بحر دیگــریست
در حلــــقه های آتشی غرقـــــآب میخورد
تا شعله هـــا ز هــــر رگِ خون ِ دلم رسد
غم را بسان گــــوهـــــــــر نایاب میخورد
بینم ظـــــــهور ِ عشق بدان شورِ پُرجهـش
چرخِ فلک چو گـــردش گــرداب میخورد
رنگی که در معـــــــــانی ِ عشقسـت آشنا
تأثیرِ آن به رگ رگِ اعصــــاب میخورد
چرخ زمین به رقص تصوف مشابه است
اندر سمـــــــــاع ِ عشق ببین تاب میخورد
این عمر بس کم است همایون در عاشقی
دشت از وفــــور تشنگی سیلاب میخورد
سید همایون شاه عالمی
جناب عالمی عزیز به سلامت . بازهم سروه زیبا و دلنشین است. زنده باشید. مهدی بشیر
ممنون شما دوست گرامی مهدی بشیر