مهجور
تاریخ نشر چهار شنبه ۱۴ می ۲۰۱۴ هالند
مهجور
ولی پوپل
ورجنیا
محترم ولی پوپل
آن دلشده چون میشد , از سرو روانش دور
از غصه همی نالید , این دلشـــــــدۀ مهجور
در عشق زنند گردن , یا اینکه رگ جان را
یا رابعۀ باشی , یا اینکه شوی منــــــــــصور
گر وصل همی جوئی, زهر غم هجرش نوش
کــــــــین شهد بیرون آید , از خانۀ آن زنبور
از هجر لب لعلش , خشکیده لبست این دل
وز چشم خمارینش چشــــــمان دلش مخمور
هر شب ز خیــــــــــــــــالاتش دلخانه بیاراید
کز پرتو حسن او این سیــــــــــــنه شود پرنور
با عــــــــشق بمیرد دل , گر جان بدهد امروز
ای جان ! گواه باشد این کاغذ و این منشور
در هر نفسش باشد , صد نفـــحه ز عشق تو
چون زنده شود فردا , این دم ز دم صــور
ولی بنوا آرم , وصــــــــــــــف رخ دلدارم
سوزی به صدا دارم در کاسۀ این تنبـــــــور
۱۳ می ۲۰۱۴
ورجنیا
جناب پوپل گرامی ، بازهم سروده عالیست. موفق وسلامت باشید. مهدی بشیر