نشان بودن
تاریخ نشر جمعه ۳۱ جنوری ۲۰۱۴ هالند
شاد روان استاد صابر هروی
نشان بودن
شاد روان استاد صابر هروی
کابل جوزای ۱۳۷۲
ای خوش آن عمر که با لطف و محبت گذرد
نی که با کینه و افساد و عداوت گذرد
فرصت عمر بود یک نفس کوتاهی
اسف انگیز بود گر به سفالت گذرد
زنده آن که غم مردم و کشور دارد
ماه و سالش به وطنخواهی و غیرت گذرد
خرم آن سر که شود خاک رهۀ آزدای
وندرین ره ز تمنای وجاهت گذرد
می رود روز و شب عمر چو باد صر صر
بهتر آنست که عزم و متانت گذرد
زیبد آن عمر گرانمایه که بهر دگران
به وفاکیشی و احسان و عطوفت گذرد
گر بخواهیم و نخواهیم زود از کف ما
گر به کید و حسد و یا به فضیلیت گذرد
عمر آنست که انسان به غم همنوعان
از سر و جان و غم راحت و لذت گذرد
آزمونیست باهل خرد و بینش و فهم
حیف این عمر که با بغض و لجاجت گذرد
آمد و رفت نفس نیست نشان بودن
بودن آنست که با عزت و صولت گذرد
جاودان زنده گی ، تقوای عمل می خواهد
یعنی در مهر وطن با غم ملت گذرد
مرده بودن به از آنست که روز و شب ما
به غم چرم و چکل یا به شقاوت گذرد
بهره بردار و مشو غافل و هشیاری کن
با خبر باش که این لحظه و فرصت گذرد
شاد روان استاد صابر هروی
کابل جوزای ۱۳۷۲
سروده زیبا و عالیست ، خداوند روح شاد روان استاد صابر هروی را شاد و جنتها نصیبش گرداند. مهدی بشیر