۲۴ ساعت

۲۴ ساعت که خود کانون، مکان ی ادبیست

تاریخ نشر شنبه  هفتم  عقرب  ۱۴۰۱–  ۲۹ اکتوبر  ۲۰۲۲ هالند

ویبسایت ۲۴ ساعت، یعنی یک کانون ادبی و فرهنگی که در حصهٔ رشد و تبارز استعداد های پوشیده و آشکار نویسندگی و شعر تازه واردان و همچنان در رساندن پیام های شعراء و نویسندگان موفق و شناخته شده نهایت زیاد تلاش کرده و نقش بارز را ایفا نموده است.

حال میخواهم به شما علاقمندان این ویبسایت وزین در باره ورد آغازین روز های همکاری قلمی خویش بنویسم که چطور از خدمات ادبی و فرهنگی جناب مهدی بشیر دراین سایت بهره مند و فیضیاب گردیده ام.

هنوز متعلم مکتب متوسطه بودم که در دو رسانه های تلویزن پاکستان بنام پی تی وی و خیبر همرایم مصاحبه های پیهم صورت گرفت. آن رسانه ها و مجریانش در حصه ام نهایت بزرگ اندیشی کرده و مرا در برنامه خویش به صفت یک نوجوان خارق العاده با استعداد معرفی نمودند. در آن مصاحبه در باره فهمم از زبان های مختلف، ممتاز بودن در مکتب و نوشتن اشعار و مضامینم بحث و گفتگو صورت گرفت.

آن برنامه را اکثر دوستان تماشا نموده بودند که باعث شد بسا رسانه ها در بیرون از کشور در موردم معلومات پیدا نموده و سپس در پروگرام های شعری و ادبی شان با من مصاحبه های متعددی انجام دهند.  

علاقمندان زیادی درآن  برنامه ها تماس میگرفتند و مرا به صفت یک نوجوان ی که در بارهء اشعار حضرت ابوالمعانی بیدل (رح) و حضرت مولانای بزرگ صحبت میکردم، زیاد لطف نموده و تشویقم میکردند.

بسیار زود با جناب مهدی بشیر و فعالیت های ادبی و فرهنگی شان در ویبسایت وزین ۲۴ ساعت معرفت حاصل نموده و سپس همکار قلمی ایشان گردیدم.

حال وقتی که به گذشته مینگرم، هم بی نهایت احساس سرور و فخر میکنم و هم به حوصله مندی جناب بشیر صاحب مرحبا میفرستم که با من کم دانی که آن وقت خود را بسیار لایق فکر کرده، و خود را در جمع کسانی حساب مینمودم که هیچ امکان ندارد که کدام غلطی در نوشته هایش داشته باشد، بسیار مدارا میکردند.

رفته رفته با سایت وزین ۲۴ ساعت که همکاران قلمی اش همه شعرا و نویسنده های با تجربه بودند همیش با تشویق های شان سبب رشد استعداد شعر و نویسندگی در جوانان بودند، من هم که از علاقه مندی شعر و مضامین مختلف مینوشتم، رشد نمودم.

سپس بورس تحصیلی لیاقت گرفتم برای ادامه تحصیل به امریکا آمدم. دانشگاه را مثلی یک کانونی که خداوند ج لطف نموده و دروازه رحمتش را برویم گشاده بود، میدیدم.

از اینرو، از هر لحظه دانشگاه واقعاً استفاده عظمی نمودم.

 از ساعت ۸:۰۰ صبح تا ۱۲:۰۰ ظهر صنف های مربوط به دانشگاه خود را میگرفتم.

 ساعت ۱۲:۱۰ تا ساعت ۱:۰۰ را برای صرف طعام چاشت وقف نموده بودم.

سپس از ساعت ۱:۰۰ تا ۵:۰۰ عصر در دفتر اجرایه دانشگاه مری واشنگتن کار میکردم. بعداً به طرف صرف غذای شب میرفتم و از آنجا به طرف کتابخانه که درس های خود را بخوانم و کار های خانگی خود را انجام دهم.

 چونکه انگلیسی زبان اولم نبود. باید چندین برابر محصلین امریکایی درس میخواندم که به هدف اصلی لکچر ها و مفاهیم درس ها برسم.  

  در همان لحظات وقتی که احساس خستگی میکردم و میخواستم ذهنم برای لحظهء آرام شود، قلمم را میگرفتم شعر و یا مضامین زیاد پیرامون موضوعات مختلف می نوشتم.

اشعار و مضامینم را برای جناب بشیر و سایر ادبا و فرهنگیان که تعداد اکثر شان از جملهء دوستان پدر جان بزرگوار هستند، میفرستادم که نشر کنند.

زیاد تشویق میشدم. بلاخره اشعارم به زبان های انگلیسی، اسپانیوی و فرانسوی ترجمه و به فیستیوال های جهانی معرفی گردیدند که از جمع چند قطعه از اشعارم جایزه بهترین اشعار همان سال ها را از آن خود نمودند و همچنان یک وقتی متوجه شدم که آنقدر زحمت کشیده و درس خواندم که با اخذ سه دیپلوم و یک شهادتنامه به ظرف چهار سال فارغ التحصیل گردیدم.

 پس منتگذار سایت ۲۴ ساعت و جناب مهدی بشیر بوده و هستم.

 ممنون تان!

با حرمت افزون،

الهه احرار