۲۴ ساعت

ما زنان نباید با ذهنیتی زندگی کنیم

تاریخ نشر جمعه ۱۸ جولای  ۲۰۱۴ هالند

محترمه دکتورس زرغونه عبیدی

ما زنان نباید با ذهنیتی زندگی کنیم که دیگران از ما توقع دارند

دکتورس زرغونه عبیدی 

درشعر شاعران مرد، زن با بهترین صفات انسانی و عاشقانه ترین عواطف تعریف و توصیف گردیده است. فرزندان پسر چون فرزندان دختر، بر دست و پای مادر شان بوسه میزنند و او را بعد از خدا سجده می کنند. اما چه باعث شده است که زن در مقام های دیگرش، نتوانسته است اهمیت انسانی و عاطفی اش را در زندگی شخصی و اجتماعی بدون قید و شرط به اثبات برساند، و آنرا آنطور محفوظ نگهدارد که هیچ تغییر و تحول آنرا به سؤال مواجه نسازد؟ . به نظر من زنان تا هنوز توانائی ها، استعداد ها و ارزشهای شانرا، آنطوریکه باید و شاید ارزیابی و تحلیل نکرده اند و بیشتر خویش را بر اساس معیار های دیگران تنظیم نموده اند.

ما زنان باید بیاموزیم تا در قدم اول ارزش خویش را بدانیم. به خود احترام قایل شویم و باور داشته باشیم که ما قابلیت آنرا داریم تا بهترین انتخاب های خویش را در زندگی با استعدادهای خود ما بدست آوریم  و نگذاریم که گفته ها، انتظارات و افکار دیگران این اطمینان خاطر ما را ضعیف بسازد.

با آگاهی از ارزش خویش می آموزیم که به احساسات خویش گوش دهیم، به آن اعتماد نمائیم، و نگذاریم که دیگران همواره برای ما تصمیم بگیرند. در نگاه اول این تصمیم گیری از جانب دیگران شاید ساده و کمک کننده بنظر برسد ولی این عادت باعث می گردد تا فکر کنیم که شخص تصمیم گیرنده ما را از مقابل شدن با انتخابات و مشکلات زندگی دور نگهه میدارد. در حقیقت امر این یک نوع دام است که به مرور زمان ما را در قید خود نگه می دارد و بدین ترتیب، ما همیشه خود را در چهار چوکات تصامیم دیگران محصور خواهیم یافت و منتظر خواهیم بود تا دیگران برای ما تصمیم بگیرند .

این معنی آنرا نمیدهد که در چهار چوکات مناسبات زندگی شخصی و یا اجتماعی به مشوره ها و پیشنهادات دیگران ارزش قایل نشویم . هر انسان در مراحل مختلف زندگی خویش ممکن به مشورۀ انسان های دیگری ضرورت پیدا نماید.

اما در کل نباید بگذاریم که مشورۀ آنانی که انتخاب جزئیات زندگی، نوع برخورد و تجارب منفی شان آنان را خوشبخت نساخته است بر اهداف و تصامیم ما تحمیل گردد. شنیدن انسان های که بر اساس ارزشهای سالم، متکی بخویش و آمادۀ بیان راز های خوشبختی شان اند، میتوانند برای هر انسان دیگر رهنمای خوبی باشد. هدف در اینجا اینست که در مشوره ها و تصامیم شخصی، به شکل فعال خود باید سهیم و مصمم باشیم و آنچه را که اندیشۀ سالم، عقل و عواطف قلبی ما اجازه نمی دهد بدون مشوره و تفاهم با خویش قبول نکنیم. این در صورتی امکان پذیر است که به احساسات و عواطف خود باورمند باشیم .

ما زنان باید خود تحلیل خویش را بیاموزیم تا در جامعه در صورت یک عمل اشتباه، مورد تحلیل و بررسی دیگران قرار نگیریم. زیرا وقتی تحلیل دیگران جز عادت ما گردد در آنصورت با بی اعتمادی به نفس مواجه شده، هر آنچه را که انجام دهیم از آن مطمئن نخواهیم بود و همواره دست آورد های زندگی خود را بر اساس نظریات دیگران مورد سؤال قرار خواهیم داد. تحلیلی را که ما لازم داریم همانا تحلیل ما توسط خود ماست، هیچگونه نیازی برای تحلیل ما بوسیله دیگران ضرورت نیست. هرگاه این ضرورت را احساس نمائیم باید که بدانیم در کدام قسمت خود را کمتر میدانیم و یا در کجا باعث بیعدالتی در حق خود ما میشویم. این هم سؤالیست که باید آنرا با ارزیابی، تحلیل و تجزیۀ نکات قوی و نکات ضعف ما، استعداد ها و مهارت های خود در ارتباط به اهداف، تجارب و دست آورد های خوب یا بد ناشی از آن در زندگی ما جواب بدهیم.

اگر ما کوشش نمائیم با ذهنیتی زندگی کنیم که دیگران از ما توقع دارند، در حقیقت ارزش خویش را از دست خواهیم داد و مسیری را دنبال خواهیم نمود که دیگران از ما انتظار دارند. متأسفانه، بیشترین ما زنان تا حال چنین زندگی نموده ایم، و تصامیم ما در ارتباط به تمامی موارد زندگی مانند: رشتۀ تحصیل، انتخاب شغل، شریک زندگی، تعداد اطفال، مکان زندگی، و غیره بر مبنای آرزو ها و توقعات از طرف والدین، همسر، دوستان و اجتماع زیر نفوذ قرار گرفته و توسط دیگران تعیین شده، شکل یافته است. قبول اینگونه فشار ها باعث گردیده که زنان برای خویش نه بلکه برای دیگران باید زندگی نمایند

تنها با احترام و باور به خود، شناخت ارزش ما به عنوان انسان، اتکاء به توانائی ها و استعداد های ما زنان، خواهیم توانست موقف ثابت خویش را در خانه و در دنیا باز یابیم.

با بهترین آرزو ها در بهبود احوال زن

دکتورس زرغونه عبیدی