۲۴ ساعت

سفرنامه

تاریخ نشر چهارشنبه ۲۶ دسامبر ۲۰۱۲هالند

سفرنامه

قیوم بشیر

ملبورن – استرالیا

بیست و ششم دسامبر ۲۰۱۲

****

شدم  آگه   روزی   ز  سید  جلال

ز آن یارِ دیرین  به فضل  و کمال

برایم    نویدی   ز    دلدار    داد

ز آن مردِ شاعر به  یک  بار داد

بگفتم   ظفر  کی  رسد  شهر  ما

بگوید   سخن   ها   از   بهر  ما

بگفتم   که   خواهم   به  دیدار او

شتابم    به    باغ      سپیدار    او

جوابم  چنان   داد  شیرین   سخن

که  باشد  بدوستی  چو  یارِ  کهن

چو فردا  به  سیدنی رسد قهرمان

که  باشد  به یاران  چنان  پهلوان

به شعر و ادب چون سخن پروری

به   بزم   عزیزان    چنان  یاوری

نیاید  به  زودی  به  این  شهر ما

عزیزی  که   مهمان  بود  بهر ما

دلم   از   برایش   چو   بیتاب  شد

تو   گویی   دل  من  چنان آب  شد

قضا   را   نشستم   به  اجرای  کار

چو  بودم  در آنوقت  بسی   بیقرار

گرفتم  پیامی   که   جان   می رسد

عزیزی   محبت   نشان   می  رسد

چو آمد  به  عزت  به  این شهر ما

و  بخشید صفایی ،   بوم  و  بر ما

خدا  را  سپاس  و  هزاران   درود

هرآنچه که داریم زاین هست  وبود

تمامش   اعطای    خداوند   ماست

محبت  به   یاران    پیوند   ماست

قضا   را   به   ختمی   مقدر  شدم

ازینرو   به   سالونی   اندر    شدم

در   آنجا   بدیدم    عزیزانی   را

میان    عزیزان ،    مهمانی    را

نخستین کلامم ز نزدیک به اوست

خدا را سپاسی که این لطف اوست

گشودیم  چو  آغوش  برای   صفا

که  این  آشناییست    ز لطف  خدا

ظفر  را   چو   دیدم   درخشنده ای

غزلخوانِ   شاعر    و    تابنده ای

چو خواستم  ازو  که   وفا   آورد

به   کانون    گرمم    صفا   آورد

نگاهی  نمود  و  به  خنده   بگفت

در آنوقت  که  دیدیم  برای  نخست

سپاسی  نمود   و   بگفت   میروم

کجا گفتمش:  گفت : سیدنی  روم

قراری   گذاشتیم   که   فردای  آن

رویم  سوی  پارکی  به همرای آن

اگر  چه   هوا  قدری  دلریش  بود

گهی  گرگ مزاج و گهی میش بود

خلاصه  چه   گویم  هوا  کاینچنین

گهی بارش و گه خشک در زمیین

بدیدم    عزیزان   را   یک   بیک

که  بودند هماندم  به روی  سرک

زمان   بود    یازده    بوقت   قرار

شدم  با  دو همراه  به  موتر سوار

روانه  به   سوی   قرارگاه ی  ما

در آنجا  که  باشد  میله  گاه ی  ما

درآن پارک سرسبزو زیبای شهر

در آنجا  که  دل ها  بگردد   دگر

ظفر خواند غزلها ، جلال  مثنوی

و قیوم  همانطور  دو  شعر  نوی

یکی را  چو  بوده   ز درد  وطن

یکی   را  تمامآ  ز  رنج  و محن

در آنجا   سرشتیم   بساط    کباب

بهمرای  چای  و کمی نقل  و باب

به نقلی که بوده است غزلهای ما

بسی  همنوا   بود   دل   های  ما

خلاصه  گذشت   آن  روز شیرین

بدور از جفا و هم از بغض و کین

گرفته « بشیر» عکس با خاطرات

و  یاران  ز  کابل  و او  از  هرات

قیوم بشیر