۲۴ ساعت

پیرِ صاحبدل

تاریخ نشر : جمعه ۵  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۶ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

پیرِ صاحبدل

زین  گذرگاه  عارفی  کوچید  و رفت

آن   پرستو   اندکی    نالید   و  رفت

ساز هستی  پند  و عبرت می نواخت

چون صدا در گوش ما  پیچید و رفت

بس  جنون   خندید  هم  بر هوش  ما

دید  ما   دیوانه ها   خندید   و  رفت

برگ  ما  در  بوستان  ها   زرد  شد

در بهاران  شاخه  ها خشکید و رفت

سایه ها   بر روح   ما   پاییده   است

آفتاب  از  شرق  ما  برچید  و  رفت

تیغ   لاغر    در  نزاکت    داغ    زد

پیر صاحب  دل  ز ما   رنجید و رفت

در طریقت  بیدلی  ها    داشت  خون

چاک  دل  بر تیر ها  خندید  و  رفت

فصل  گرما ، جمع  یاران ،شمع بزم

نغمه ها  در پرده  ها   پیچید  و رفت

از طرب رنگ اش  پرید از غنچه بو

قطره اشکی چون گهر  لغزید و رفت

محمد ادریس بقایی (قطره)

لیل ۲۲/۲۳ عقرب ۱۴۰۰ خورشیدی

جلوه ی خیال

تاریخ نشر : چهارشنبه ۲۷  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۷ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

جلوه ی خیال

از  جلوه ی  خیالم    گل    پیرَهن   برآید

اشجار  زنده  گردد  مشک  از خُتن برآید

هرگاه که  می خرامد   در   باغ   آرزویم

با هر نفس ، دهانش گل  در  چمن  برآید

گر آفتاب  حسنش  از شش   جهت  بتابد

از صدر دل   وفای  زاغ  و  زغن  برآید

آن بِه که برق  حسنش پشتِ  نقاب  باشد

ورنه ز خواب راحت  ویس  قَرن  برآید

در  عالَمِ   تماشا    در  اشتیاق  وصلش

کنجی  نشسته ام  تا جان  از  بدن برآید

دل  را  درون  سینه  آتش   بسوزد آخر

دود  و کباب  حسرت آه  از دهن  برآید

سحر و طلسم نازش کز چشم قطره افتد

از برف  لاله  های  خونین   کفن برآید

قطره بقایی

لیل ۱۵/۱۶ میزان ۱۴۰۰ خورشیدی

دلِ پٌر حسرت

تاریخ نشر : جمعه ۲۲   سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۲ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

دل پُر حسرت

دو قدم  مانده  که  بارانه و سرما  برسد

موسم  تند   حریصانه   ز   پهنا    برسد

چرخ گردون وفلک برسر ما تیغی داشت

کاش می شد  عِوَض برف ز گرما برسد

چه کنم من ز دلِ تنگ  که  غم ر ا بِکَشم

مَگَرم  عشق  به   دادِ    دِلِ شید ا برسد

دل پر حسرت من بود که شبها خون شد

آنقدر سوخت که  دودش  به  ثُریا برسد

نیست ما را حسرتِ باده و ساغر بر سر

مگرم   باده ء  تلخ  از طور  سینا برسد

هرکه را دیدم و در بادیه   سرگردانست

غیر  ما  کیست  درین  قافله دریا برسد

می نویسم آنچه دل گفت  بگو می گویم

که ز حلقوم  کسی  ناله  به  نجوا برسد

حکمتِ داشت مه تابان و سیاهی زلفش

نگذارم   دِلِ  شب  در  رُخِ   فردا برسد

بقایی (قطره)

طورِ عشق

تاریخ نشر : دوشنبه ۱۸  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۸ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

طور عشق

امشب نشسته  بودم  در کوه طور عشقم

او ذرّه جلوه ی  کرد  اکنو ن تنور عشقم

آتش  دمید  دمادم  آن  ساقی  شرر خوی

باده ز دیده  جوشید  مخمور شور عشقم

از برق تیغ نازش  خورشید  می هراسید

با یک گلو تغافل  حیرت  به   نور عشقم

از مسکَنِ حضورش در سینه مشت خون را

بی تاب  می تپاند  چندانکه   زو ر عشقم

از جام سرمه سایش یک جرعه سرکشیدم

فریاد و ناله کر شد ، غرق بحور  عشقم

با لشکرِ نَفس ها کُ او قاصدِ نگار  است

در سینه می خرامد ساز و سرور  عشقم

سودای نرگسش را به  نقد  جان  خریدم

محشور صد قیامت، توفان  صور  عشقم

در هستی و عدم چون مستانه جلوه کردم

در عالم  تناسخ   زنده  به    گور  عشقم

شبنم ز فرصتِ  کم ،  سر بر  ندارد آ خر

سرباز و  پاسدارِ   مهرِ   حضور   عشقم

از عالمی   جمادی   ما  را  کشید  برقش

مدیون  جلوه   زار  سبز  مرور   عشقم

محمد ادریس بقایی قطره

کابل – افغانستان

طورِ عشق

تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۴  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۴ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

طور عشق

امشب نشسته بودم در کوه  طور عشقم

او ذرّه جلوه ی کرد اکنون   تنور عشقم

آتش دمید دمادم آن   ساقی   شرر خوی

باده ز دیده جوشید مخمور  شور عشقم

از برق تیغ نازش خورشید  می هراسید

بایک گلو تغافل  حیرت  به  نور عشقم

از مسکَنِ حضورش در سینه مشت خون را

بی تاب می تپاند  چندانکه  زور عشقم

از جام سرمه سایش یک جرعه سرکشیدم

فریاد و ناله کر شد،غرق  بحور عشقم

با لشکرِ نَفس ها کُ او قاصدِ نگار است

در سینه می خرامد ساز و سرور عشقم

سودای نرگسش  را به  نقد  جان خریدم

محشور صد قیامت ، توفان صور عشقم

درهستی و عدم چون مستانه جلوه کردم

در عالم   تناسخ   زنده   به  گور عشقم

شبنم ز فرصتِ  کم ، سر  بر ندارد  آخر

سربا ز و  پاسدارِ  مهرِ   حضور عشقم

از  عالمی  جمادی  ما  را  کشید برقش

مدیون    جلوه   زار  سبز مرور  عشقم

محمد ادریس بقایی (قطره)

دوبیتی ها

تاریخ نشر: دوشنبه ۲۱  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۰ جون  ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

دوبیتی ها

خراسـان! راد  مـردانت کجــاشد

سپهسـالار  و  دورانت  کجــاشد

کجا شـد آن همــه نام  و نشانت

شمـالـی  و  عیـارانت  کجا  شد

==

ز پروان تـابه  پریان ناله دارم

شمالـیرا  سراسـر  لالـه  کارم

برای   سـر زمیـن    دردمنـدم

شوم برق سحـاب و ژاله بارم

==

بهار آید  طرب آید  چه حاصل

نمایان  گر  شود آن بدر کامل

برای  ما   دگر    فرقی  ندارد

شهید و  بسملیم  از تیغ  قاتل

==

زمین سـرد و هـوا  ماتـم  گرفته

غـم و درد و الـم،  عالــم  گرفته

قیـامت می دمـد  در ملک  خاور

شـرار و سـوز و غم جانم گرفته

==

هریــوای  خیــالم   دردمند  است

طراوش های ذهنـم درکمند است

قیامت گـل دمیـد از اشـک خامه

سـرودم آتش و کاغذ سپند است

محمد ادریس بقایی قطره

کابل افغانستان

چند رباعی

تاریخ نشر: چهارشنبه ۱۶  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۵ جون  ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

چند رباعی

یارب تو به موسا یک عصایی بفرست

از درگـهِ خـود نور  و صفایی بفرست

در  مُلک  ستم دیده  و  ویرانه ی  ما

یک مرد حکیم  و  با  خدایی بفرست

==

عشقـا بـه برآ کـه  شیـر مادر خوردی

از خون دلـم  به جام و ساغر خوردی

با خسته  دلان تـو  در  عداوت بودی

با  شیـر دلان همـش ز پـا در خوردی

==

بافلسفه و سیر  و  سلوک افتاد کارم

از بیدل و مولوی دوصد ارشاد دارم

آن شیخ  شبستری  غزالی و  سنایی

ابنِ عرَبی و  بایـزیـد است  افتخارم

==

در حسرَتِ  دیدار  تو  دل  می لرزید

خورشیدُ فلک در دل شب می ترسید

دیدم  به امیدت  دو جهان باخته شد

روزی که  نقاب  از رُخِ  تو می غلتید

==

بیدل  نَفَسم   نَفَـس  جنـون    می بافد

شور وهَوَس و لخته ی خون می بافد

در  روی  عَدم  شرم عَرق گُل میکرد

این کارگَـهِ  دل است  فسـون می بافد

==

نازُک صُوَرم  طبع  و  خیالم  عشق است

سرچشمَه ی خورشیدوکمالم عشق است

با   فطرَتِ   بیـدلی   سُخـن   می   کارم

در اوج  غزل شهپر و بالـم  عشق است

==

آغشته به درد و غرق خونم هنوز

درسایه ی زلفِ او  سکونم  هنوز

باشور و شرر داغ و  کبابم کنون

رنجور و پریش و غم درونم هنوز

محمد ادریس بقایی قطره

کابل – افغانستان

ریاضت گاهِ شوق

تاریخ نشر: دوشنبه ۱۴ جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۳ جون  ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

ریاضت گاه شوق

 پیری و دامـان حسرت پُر ندامت  پرور است

من به   قدرِ تـار   مو  یادِ   جـوانی  می کنم

در  طریـقِ   پاکبازی   کس  ندارد  جرئتی؟؟

این  منم که  دل به  راهت  خاکدانی می کنم

دستگاه ذهن و هوشم از  تخیّل روشن است

نقش در تصویر  دارم ، خامه رانی  می کنم

کشتیِ   بی لنگـرم  با موج دارد  این  سخن

در نَـوَردم ، هـم   رکابت   بـادبـانی  می کنم

رنج دنیا  ، فکر  عقبا  شد  حریفم  در قفس

تا نفس در سینه داغ است، پهلوانی می کنم

بی سر  وپا  در  ریاضت گاه  شوقم  ذرّه وار

مشتِ   از گرد  و  غبارم   پر فشانی  می کنم

شمع داغم  نیست  وقفی  در شرار و سوختنم

زندگی   را  چون   کتابی   خط پرانی  می کنم

غوطه در آتش کنم   یا  خیمه  در  محشر زنم

نیست پروا  در  سرم  اخگـر  چلان ی می کنم

با  تپش ها  نبض  دل د ر من  قیامت  می دمد

تا تو  را  در  سینـه  دارم   آ سمـانی   می کنم

بس که ازخود  رفته ام  تا  باز گردم  در خودم

از عدم   هـم  سایه   بر  دنیای   فانی  می کنم

نیست شکلی در سپاهی  هم طرازِ « قطره ی»

جان فدا   از  لشکرت   من   پاسبانی  می کنم

محمد ادریس بقایی قطره

کابل – افغانستان

زورقِ شکسته

تاریخ نشر: شنبه ۱۲ جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱ جون  ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

زورق شکسته

بهـار و فصـل  جوانی شتـاب می گذرد

بیـا که زندگی  ام  بی  حساب می گذرد

بزن شـرار و بسوزان جهان رنگ مرا

اگر بـه ذهـن تو فکرِ  خراب  می گذرد

ز تـار هـر نفسـم  سـاز  درد و غم بارد

بیـا که ناله ی چنگ  و رباب می گذرد

خزان جَـور تـو پژمُرد و پیر کرده مرا

ز شرق سینـه ی من آفتـاب می گذرد

فتـاده عکس تـو در قـاب نامرادی ها

کنون  تمـام امیدم بـه خواب می گذرد

دلـم گرفتـه و جـان بـر لبم  رسید آخر

بیا که با  قَدَمت ایـن  عذاب میگ ذرد

خیـال خـام و لب  خشـک آ رزو هایم

ز تشنـه  کامِیِ دل،در سراب می گذرد

کجا رسد لَب ساحل شکسته زورق جان

ملاح خ سته که در منجلاب می گذرد

بزن  جـلا  دَم  تیـغ  نگـاه  پرخ ونت

که تیر ـای قضـا بی ن قاب می گذرد

محمد ادریس بقایی (قطره)

کابل – افغانستان

معدنِ گنجینه

تاریخ نشر: سه شنبه ۸ جوزا ( خرداد) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۸ می ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

معدن گنجینه

روز تـا شـب  نقـش  یارم  در رُخِ  آیینه بود

هرطرف میرفت پا، دل حاکمِ  این  سینه بود

درد گُل کـرد و غـزل شد  در  خیال  و دفترم

طبـع  سرکش  کارگاهِ  این  دل  بی کینه بود

ریخت اشکِ  چشم گردون  در مقامِ فقر من

این طلسم عجز ما در خرقه ی  پشمینه بود

فکـر دنیـا را  نداریـم  ار  ز  عقبـا  بگـذریم

یک جهـان مشتـاق، در بـال  و پَرِ آیینه بود

مست دو عالـم به سـر دارد  کـلاه عـزّ و جا

چون شرابِ ناب وحدت، از  دِل کنگینه بود

قدرتی نیست درسلوک عجز  ما جز پای دل

تا زدم پلکی زمین تا آسمان   هـا  زینه بود

سخت دشواراست خلایق را زغفلت وارهی

در قفس ها جستُ خیز ازفطرَتِ بوزینه بود

بس که واعظ هرزه تازی پشت منبر میکند

از تحیّر دست  و پایم  در  رکابِ  خینه بود

عشق را در کنجدل های  خرابه کن سراغ

روح  پیرم  شـاد  بـادا  معـدَنِ  گنجینـه بود

«قطره» ایِ احتیـاجت آبلـه  دارد چـه باک

ماجرا کم کن که زخمت کهنه و دیرینه بود

 محمد ادریس بقایی (قطره)

کابل – افغانستان

بیکار و پریشان

تاریخ نشر: پنجشنبه  سوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۳ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

بیکار و پریشان

 من خانـه نشیـن استـم  بیکـار و پریشـانم

از نقــد نمـی ترسـم از قـرض  گریزانـم

یکسـو غـم نـاداری  یکسو  غم  معشوقه

یارب چـه کنـم چـاره ایـن  درد فریمـانم

هرصبـح که بـرخیـزم غـم های جدید آید

غـم بـر سَرِ غـم بـارد  تـا  شـام غریبـانم

درکوچه و پس کوچـه هـرروزقـدم دارم

من  عـابـر گـم  گشتـه  مقصـود  نمیدانم

هرگـز نکنـم شکـوه از جور خلای جیب

من غیـرت وجـدان را ،در بـاد نریزانـم

بـا  قـامت   بشکستـه   نالیـدم  و غلتیـدم

لیکـن  نکنـم  سـر خـم  در  پای  رقیبانم

آواره و مسکینـم  در خویش سفـر کردم

ازسـوز و  گـدازِ   دل می نالـم و گریانم

با هرکه طرف گشتم با کس نشدم همسر

بازیچـه ی  طفـلانـم  هـم  پـای ضعیفانم

در کشـور جـان  مـن  افتـاده  سیه  سایه

سرد است جهـان دل ،از جـور  رفیقـانم

درمجمـرهجـرانم می سوزم و می سازم

خاکستـر عشـق  استـم  در  راه  فقیـرانم

کوه غـمو  اندوهـم   مردانـه  نگـه دارم

یک  سینه  سخن دارم  در چشم  یتیمانم

من بیخود ورنجورم ازوضع ادب دورم

زندانـیِ تشـویشـم، از خویـش  هراسـانم

اسرار عـدم خوانـم  در جیفه ی این دنیا

من قطـره ی ابحـارم حیرت زده هیجانم

محمد ادریس بقایی (قطره)

کابل – افغانستان

کنجِ خرابات

تاریخ نشر: سه شنبه اول جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۱ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

کُنج خرابات

 ماییم  و همیـن  دار مکافات  و دگر هیچ

این سّرِ  پُر  از شور خیالات  و دگر هیچ

از  خون   دلـم  بستـه  حنـا  پای   قناعت

گفتیم   جوابی   به  سوالات  و  دگر هیچ

القِصَّــه  ز  یوسـف و  زلیخـا  که  بگویم

در کشوَرِ  دل بود و حکایات و دگر هیچ

گویند که عشق  است  رهایی ز دو عالم

شد مسکن من کنج  خرابات و دگر هیچ

در مکتب رندان  نخُـواندیم  به جـز فقر

عرفان و قلندر و کرامـات  و  دگر هیچ

در پرده ی  اوهام  چو بستیـم  یقین را

دل بار شُد از شکّ و گُمانات  و دگر هیچ

یک قطره که گل کرد دراین بحر معانی

در اوج سخن کشت ،م ناجات ودگر هیچ

محمد ادریس بقایی (قطره)

کابل – افغانستان

صلح و آزادی

تاریخ نشر: پنجشنبه ۲۷  ثور (اردیبهشت)  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۶ می ۲۰۲۴   میلادی – ملبورن – آسترالیا

صلح و ازادی

ای قهـرمـان  صلـح  و آزادی  و دین

آن روح   پاکت  در  جـوارِ حق قرین

یاران  تـو ما  را همـه  یکجا فروخت

در قتل  تو دارند  دستِ  بُخل   و کین

مشت خیانت کـار و خایف ، چاپلوس

یکسر غلام استنـد و  خایـن به  یقین

هر که ز خدمت لاف زد مارا شکست

غرقِ عـرق شـد شرم ،از ننگِ جبین

میهـن ز  تیـر  مفسدان  مجروح شد

غارت بکردنـد  و  چپـاول  در زمین

خانـه  و کاشـانه  همـه   تـاراج  شد

نی ملک مانده نی مکان و نه مکین

از پنجشیــر و کابـل  و بلـخ  و تخار

خاک وطن شد مال پاکستان  و چین

   محمد ادریس بقایی (قطره)

کابل – افغانستان