نعمت
قیوم بشیر
تاریخ نشر یګشنبه ۱۴ حوت ۱۳۹۰ – چهارم مارچ ۲۰۱۲
شبی صدای دلم را ، شنیده می آیی
برای مرهم زخمم دویده می آیی
فغان و ناله بلند است زروزگارِفراق
برای وصل فراقت تپیده می آیی
شکسته بال و پر مرغِ بیقرار دریغ
به بال جان و دلت پر پریده می آیی
تو پادشه ی غزلخوانِ هم دیار منی
به بزم شعر و غزل نورسیده می آیی
سروده هایی قشنگت نشانِ مهرووفاست
ز روی صدق و صفا و عقیده می آیی
بیا ببین که بغربت گذشت عمر« بشیر»
تو نعمتی وچو« نعمت » دمیده می آیی
قیوم بشیر
دیدگاه بگذارید