پر و بال شکسته
نعمت الله مختار زاده
تاریخ نشر شنبه سیزدهم حوت ۱۳۹۰ – سوم مارچ ۲۰۱۲
شــبـی صــدای دلـت را ، شـنـیـده می آیم
بـــه کـوچه باغِ وجودت ، خـمـیـده می آیم
شکسـتـه بــــال و پَــرَم از جـفای جـبـرِ زمان
بـه بـالِ جان ، بـــه هــوایــت پریـده می آیم
خراب وبیخود ومستم ز زهرِهجـــــر وفراق
بـــه فــرق فـــرقِ وجـــودم دویـده می آیم
چـمـن چـمـن گـــلِ خــاطــــرنـثـارِ مـرمـرِ تن
بــه روی بـســتـرِ خــوابـت خـزیـده می آیم
مـلــیـحِ لحــنِ تــو ، آبِ حیات می بخـشد
بــه کــام و حلـقِ وصالــت چکـیـده می آیم
بـه اقـتـفـای سرودِ ( بشیر ) ، از « نعمت »
بـه کــولـــه بــارِ ادب ، پُــر نشـیده می آیم
نعمت الله مختار زاده
دیدگاه بگذارید