نشان نا پیدا
خانم صالحه وهاب واصل
صالحه وهاب واصل
۱۶ – ۳ – ۲۰۱۱
هالند
نشان نا پیدا
تاریخ نشر دوشنبه ۳۰ عقرب ۱۳۹۰ – ۲۱ نوامبر ۲۰۱۱
نــه یی آن که من بجـــویم، ز کسی تـرا نشـــانی
نشود بـه دیــــده ظاهر، ز تــــو چهره در گمــانی
به کجـا روم که یــــابـم، رهی ســـوی درگه تـــو
که ترا نه خانـه یی است و نـه جای ونی مکــانی
نگه ام پُر از سخن شد،لب من خمــوش و ساکت
تو سخن شدی به چشمم، تـو شــــدی مرا زبــانی
همه مستی هـای عـــالم، شــــده جمع در وجـودم
چی می است ساغرت را کـه ز من ربــوده جانی
به سجود مقدم تــــو، ســر خــود نهاده خورشیـــد
بــکش از رخت حجـــاب و بَـــدَر آر ارمغـــــانی
به کـدام زبـــان گویم ، همه وصف صورت تــــو
که مرا نــه نطق آیــــد، نـــه کــــلام و نی لسانی
منم ماهئی اسیــــرت لب تشــــنه لیـــک در آب
یکی قطره ریــــز بــــرلب ، تو ز بحـر بیکرانی
زتو بر دل اسـت داغی ، که به از هــزار دانـــم
ز تویک نظـر جهانی، که بــه دیـــده شـــد سنانی
نه غم زر ونــــه دولت، نـــه مقام شــاه «واهب»
ز توام مقـــام و شانی، شـــده است یک زمـــانی
صالحه وهاب واصل
دیدگاه بگذارید