۲۴ ساعت

خریدارم

تاریخ نشر: پنجشنبه ۲ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۱ مارس ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا 

خریدارم

( ۱۰ )

تصادف هم عجب  بازی گری  ها می کند  اینجا

کسی  در کوچه  می آید   قیامت  می کند  بر پا

کسی در کوچه می آید  که من نامش  نمی دانم

همی نامم  برد بر لب   شکایت   می کند  از ما

کسی در کوچه می آید عسل می ریزد  از لعلش

به مردم  رایگان  بخشد  و بفروشد به  من تنها

بهایش آنقدر  بالا  که  جان  بستاند  از  بهرش

خریدارم   خریدارم    بهایش    هر   قدر   بالا

شکیبا شمیم

نوروز

تاریخ نشر: چهار شنبه اول حمل ( فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی  – ۲۰ مارس ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا 

نوروز

شاداب ترین برگ  صنوبر  شده  نوروز

در باغچه ء عشق  معطر  شده  نوروز

دلبر که چنین خوب زده رنگ به رویش

پس عاشق دیوانه ء  دلبر شده  نوروز

در حلقه ء  الماس   نگین  ِ   زمردین

بگداخته در کوره ء زرگر شده نوروز

چون هدیه ء عاشق که به معشوقه فرستد

انباشته در  کاغذ  عنبر  شده  نوروز

ما مومن و نوروز به ما آیه ء کرسی

بیهوده نباشد اگر از  بر شده   نوروز

کی چشم تواند که زند بوسه  به ابرو

ابرو سر چشمان پیمبر شده  نوروز

با این همه زیبایی و خوبی و لطافت

در باغ وطن یک گل پرپر شده نوروز

شکیبا شمیم

اول حمل (فروردین) ۱۴۰۳

تبلور ها

تاریخ نشر : دوشنبه ۲۸ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۱۸ مارس ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

 تبلور ها

( ۹ )

احساس خدایی  کن تا دفع  کنی شر ها

زاغان  بتو  می آرند  احوال  کبوتر ها   

سنگی  ز  دلت گیر  و ابلیس درونت را

سر کوب که باز آید در ذهن تو باور ها

یک محوطه بر دورت از عشق بنا گردد

خورشید   بتاباند   با   عشق   منور ها

احساس خدایی کن تا صاف شوی از خود

چو  ن ابر  ببارانی   خالی  ز  مکدر ها

یک دایره از ایمان هر چار طرف گردت

هر سو که شعاع باشد رسمی ز برابر ها     

احساس خدایی کن یک شیشه شود جسمت

هر جا نظر اندازی هر جاست   تبلور ها

هر روز  بهار  آید  هر   روز   هوا تازه

هر سوست شقایق ها هر سوست صنوبر ها

شکیبا شمیم

شاعر

تاریخ نشر: جمعه ۲۵ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۱۵ مارس ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

شاعر

(۸)

مرده احساس من ای وا غزلم باش خدا

واژه ام  تلخ  بر آید  عسلم    باش  خدا

دفتر  خاطره  های   دل   من   آب  ببرد

دفتر   خاطره   زیر   بغلم    باش   خدا

زورق عشق شدم موج تو گویی خوابید

بادبانم  شو  و  امشب  عجلم  باش خدا

راه  گم  کرده  و امید  محل   می جوید

من و  امید  گره  زن  محلم  باش  خدا

شکیبا شمیم

آلمان

پرندهء زخمی

تاریخ نشر : چهارشنبه ۲۳ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۱۳ مارچ ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

 پرنده زخمی

(۷)

خون دل ریخت تو خون جگرم   باش خدا

گهرم  رفت   ز   دستم   گهرم   باش خدا

پر و بالم  بشکستند  نه  پر  مان د نه بال

  مگذارم  تو  بیا  بال  و  پرم    باش  خدا

فکر   تنهایی   فردا   دل   من  می پوسد

تو در این  باغ  گهی  رهگذرم  باش خدا

تشنه هستم چه کسی آب به من می ریزد

لطف  کن  ابر به  بالای  سرم  باش  خدا

هیچ کس گوشه ء چشمی به من زار نکرد

تو در این گوشه  دمی با  خبرم باش خدا

شب تو مهتاب شو و ترس مرا گیر ز من

آفتابی   شو  و   وقت  سحرم  باش  خدا

عطر   گل  باد  نیارد  که  بسی  دور ترم

عطر جان بخش تو در دور و برم باش خدا

دگر آن زمزمهء  شاد  ز من  نیست  بلند

سر دهم نغمه تو قند و شکرم باش  خدا .

شکیبا شمیم

آلمان

التماس

تاریخ نشر: دوشنبه ۲۱ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۱۱ مارچ ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

التماس

(۶)

تو  نگهبان  دو دردانهء (۱) من  باش  خدا  

خانه (۲) خالیست تو در خانهء  من باش خدا 

لأنه ام برگ درخت است و زمستان در ره

تو بهارم  شو  و در لانه ء  من  باش  خدا

وطنی  است   مرا   بام    و   درش   افتیده

تو دگر سقف  به  ویرانه ء  من   باش  خدا

روزگاریست کسی عاشق  من  نیست  دگر

تو  بیا   عاشق   دیوانه ء   من   باش  خدا

دسته کردم گل و کس نیست که   تقدیم کنم

تو  دمی  دلبر  جانانه ء   من   باش   خدا

چیده ام  نان  و پیازی به سر سفره ء خود

زینت  خوان  غریبانه ء   من   باش   خدا

خنده روی لب من خشک شد از بی ذوقی 

قصه ء   شاد   حکیمانه  ء  من  باش خدا

کوچه جاروب کنم گر  تو   بیایی   سحری

شاعر خوش خط  فرزانه ء  من باش خدا

سر خود  چند  به  زانوی  خودم  بار کنم

شانه ء   محکم  مردانه ء  من  باش  خدا

گوشه ای  نیست  که  فریاد  بلندی  بکشم

شاه د هق هق   طفلانهء   من  باش  خدا

شکیبا شمیم

۸ آگست ۲۰۱۸ .

  ۱ –   دو دردانه : دو چشم

۲ – خانه : قلب   

فاصله

تاریخ نشر: یکشنبه ۲۰ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۱۰ مارچ ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

فاصله

(۵)

نوبهار است و  تبسم  می کند باران ما

می دهد ما را خبر از نقطه ی پایان ما

از خموشی تا سکوت هفتاد دریا فاصله

سنگ باید بود تا  دریا  ندزدد  جان ما

ما ز ایمان رنگ دیگر در دل خود داشتیم

عشق آمد  رخنه ها  افگند  بر ایمان ما

تازه ابر آمد که لطفی کرده و باران کند

خشک شد از ریشه گل در خاطر گلدان ما

ما درون خود  خدایی  داشتیم  اما چرا

اختیار  کار  ما  افتاد  بر   شیطان  ما

شکیبا شمیم

آلمان – ۲۰۱۶ 

فریب

تاریخ نشر: شنبه ۱۹ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۹ مارچ ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

 فریب

(۴)

نعمه ء نی  نمی رسد  از   نی   نینواز ما

بوی  تنور  گم  شد  ا ز  پیرهن   خباز ما

دست زنخ گرفته را  پای به خواب میرود

نیست گناه قسمت این دست ز  پا دراز ما

پیر به رقص می‌شود از طرب صدای خود

گوشه گرفته  بی  صدا  دخترک  طناز ما

خشم سوار می رسد ترس پیاده  می شود

مهر کجاست تا کند  از سر لطف   ناز ما

دل   به  خد ا  نداده   و   منتظر  کرامتش

باز دوباره می رسد  در  کف  ما  نیاز ما

لشکر کینه چون رسد زهر نشسته درعقب

سوز به  خنده  آورد   کو تهی   گداز  ما

این چه فریب می دهیم هم خود و هم خدای خود

طعنه دهد سجود را  جامه ء بی  نماز ما

شکیبا شمیم

 ۲۰۱۶ المان

بی معرفت

تاریخ نشر: جمعه ۱۸ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۸ مارچ ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

بی معرفت

(۳)

دست ها سازند با هم  گر در  و  دیوار را

خود خد ا آید   و  تا  آخر   رساند  کار را

دل چه رنجانیم  از بیش و کم این روزگار

لاجرم  یک  روز  اندازیم  این  مقدار  را

چشم اگر زیبا نبیند گل ندارد  رنک  و بو

چشم اگر زیبا   ببیند رنگ  بخشد  خار را    

یک نصیحت ازمن بی معرفت هم گوش کن

دوست را دشمن  مکن آزرده منما یار را

عقل  باید  چاره ی  کار  خراب   ما  کند

کله گر خام است در دورش مکن دستار را

شکیبا شمیم

آلمان

۲۰۱۶

شوقِِ محبت

تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۷ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۷ مارچ ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

شوق محبت

(۲)

ای بندگان ای بندگان  این  عذر  و این زاری چرا ؟

جز عذر و جز زاری دگر از هر چه بیزاری چرا ؟

یک روز بنشین از خدا با  عشق  چیزی  کن  طلب

اینقدر   سایل   بودن    و   اینقدر  درباری  چرا ؟

این مرز  بین چشم  و لب ، این  بسته و آن باز چه

لبخند پنهان  کردن  و  با  گریه  غمخواری  چرا ؟

این دست بر سر کوفتن،  هی خاک  ها  را  روفتن

تا چند پیمان  این  چنین  این  رسم  این یاری  چرا

باور  بکن  او   هم   گهی   شوق  محبت  می کند

این سجده های ظاهری این اشک  تکراری  چرا ؟

گاهی بگویش  ای  خدا  من  دوست  می دارم  ترا

این عشق های کوچه گی این عشق  بازاری چرا ؟

یک عمر بارت می کشد یکروز  بارش  را  بکش

یک روز فکری کن مگر این بار سر باری چرا ؟

رسم   دعا   باشد   خطأ   گر  استجابت  کم شود

دل  را  به  زهر  آمیخته  بیهوده  بیماری  چرا ؟

شکیبا شمیم

آلمان

۲۰۱۶

دعا

تاریخ نشر : چهار شنبه ۱۶ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۶ مارچ ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

(۱)

دعا

یا دلش بهرم بسوزان یا بگیر این خویش را

یا که زهر آگین بکن یا بر بکن این  نیش را

رو  اگر دارد  دعایش  را به حقم کن قبول

یا ببر دست دعای  مرد  خیر   اندیش  را

یا  مسلمانم  بکن  آنگونه  کو  باید   بود

یا بکن کافر و بیرون کش ز دل این کیش را

یا گلوی خشک  را  با  آب  زمزم  تر بکن

یا میاور در صفا و مروه این درویش را .

شکیبا شمیم

۲۰۱۶

آلمان

با نام خدا

تاریخ نشر : سه شنبه ۱۵ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۵ مارچ ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

(۰)

با نام خدا 

ای قلم حرفت بکن  آغاز  با   نام خدا

رنگ خود روی ورق  انداز  با  نام خدا

نیست این حرف من ِ بیچاره ء بی پا و سر

می رسد در گوش من آواز با نام خدا

ای قلم ای رشته ء محکم میان او و من

رشته ء این عشق  را  پرداز با نام خدا

تارِ سازِ نور در انگشت  صاف آسمان

آسمانی   تار   را   بنواز   با  نام خدا

هر سحر من قصه ای دارم برای گفتگو

قصه ام را ای قلم کن ساز با نام خدا

شام ها ماهِ خیالم جلوه گر در دور ها

جلوه کن ای ماه من طناز  با نام خدا

طرز لب بگشودنت گوید چه داری در دهن

ای قلم آهسته لب کن باز با  نام خدا

در برت پیراهن صد  رنگ زیبد  بیشتر

رنگ رنگ عشقت بکن  ابراز با نام خدا

در تنور دل چو هیزم  افگنم با اشتیاق

پخته کن حرف من ای خباز با نام خدا .

شکیبا شمیم
۲۰۱۶
آلمان

بنویس

تاریخ نشر : دوشنبه ۱۴ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۴ مارچ ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

(-)

بنویس

بنویس   از   تبسم    سرخ   خیال  ها

از  تلخی  فراق  و  ز  شور  وصال ها

بنویس  تا  ترانه ‌ کشد  پر  عقاب وار

شعر غرور سر بده  در  زیر   بال  ها

بنویس روی ساعت هستی ز وجد صفر

خنده زنان به هفته و بر ماه و سال ها

بنویس بی جوابی ِ باران به چشم ابر

باریده  با  هجوم  هزاران  سوال  ها

بنویس از شگوفه ء پیر  درخت سبز

دارد برای گل شدنش خیلی چال ها

بنویس روی آب که دریا غریب نیست

غربت فسانه ایست ز چشمان زال ها

بنویس روی آتش و  بنگر به رقص دود

چیند به روی صورت  محبوبه خال ها

بنویس قیل و قال  سر آغاز زندگی ست

پایان قصه نیز همین  قیل و قال ها.

شکیبا شمیم

خریدار

تاریخ نشر : چهارشنبه ۹ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۸ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

خریدار

یین من و معشوق نه سقف است نه دیوار

تا خانه ء  همسایه  که  این فاصله بسیار

آیینه   گرفتم   که   رخ    خویش   ببینم

دیدم  که  در    آیینه   رخ   یار    پدیدار

در شهر یکی عشق به خود  داشته جویم

بر پشت به خود کرده دلم  نیست طلبگار

بازار   پر  از  جنس  و  یکی   را  نپسندم

دنبال   همانم   که    نیاید    سر    بازار

لب  تشنه   عطشناک   لب   بحر  نشینم

آن گل که کند رفع عطش نیست  به گلزار

دل خنده زند بر من و گوید که در این جاست

جان  نقد  بده  هستی  اگر  خوب خریدار

شکیبا شمیم 

قیامت

تاریخ نشر: جمعه ۱۳ دلو ( بهمن ) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – سندیاگو – کلیفرنیا – امریکا

شکیبا شمیم

دوزخ زیر پای مادر

تاریخ نشر: چهارشنبه ۱۱ دلو (بهمن) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۳۱ جنوری ۲۰۲۴ میلادی – سندیاگو – کلیفرنیا – امریکا

دوزخ زیر پای مادر

تابستان بود ، یونان گرم ترین روز هایش را به شب می رساند .
پریسا با پیراهن ارغوانی اش روی سبزه ها ساکت نشسته بود و می کوشید چشمش به کثافاتی که در اطرافش پراگنده بودند نیفتد ، حالش خوب نبود ، گرسنه بود اما اشتهای خوردن نداشت ، تشنه بود اما دلش نمی خواست بنوشد ، از دور به خانه های آهنی که کنار هم برای مهاجرین ساخته شده بودند خیره خیره می نگریست ، می دید که آدم هایی با لباس های نامرتب از دروازه های زنگ زده بیرون می شوند و بی مضمون این طرف و آن طرف می روند ، آدم هایی با رنگ های پریده ، چهره های افسرده و خسته از انتظار.
پریسا به حال این آدم ها آنقدر هم تاسف نمی خورد و حواسش مصروف خودش بود ، مصروف خودش که تا چند ماه دیگر مادر می شد ، مادر طفلی که پدرش پریسا را سخت دوست داشت ، نگران نبود چون می دانست جواد پول زیادی به همراه دارد و به زودی از یونان خارج می شوند.
جواد رفته بود تا بی زبان حرف هایی بزند ، رفته بود تا از زبانی که هیچ نمی داند چیز هایی بفهمد ، رفته بود تا جایی برای بود و باش خود و زن و فرزند هنوز به دنیا نیامده اش پیدا کند .
جواد تازه یک سال می شد با پریسا ازدواج کرده بود و می کوشید تا بهترین شوهر برایش باشد ، می کوشید تا بهترین پدر برای طفل هنوز به دنیا نیامده اش باشد ، صبور و آرام بود ، مهربان و با متانت .
قدم هایش را سنجیده بر می داشت و سخن هایش را سنجیده از دهن بیرون می کرد ،  با نگاه کردن به چشمان قهوه یی پریسا میل نوشیدن قهوه می کرد و عاشق تر می شد .
پدرش به قدر کافی پول برای مخارج سفر برایش داده بود ، دلش برای مهاجرین که به وضعیت بدی به سر می بردند می سوخت و در دلش برای شان دعا می کرد .
زمان با آنکه به کندی می گذشت اما گذشت و جواد ، پریسا و طفل هنوز به دنیا نیامده ء شان را به پاریس رساند .
پاریس شهر افسانه ها و رویا ها.
پریسا پشت پنجره ء اتاق کوچک شان ساکت نشسته بود و می کوشید با یک نگاه همه زیبایی های اطرافش را ببیند ، گرسنه نبود اما چیزی می خورد ، تشنه نبود اما چیزی می نوشید ،  از دور به خانه های مفشن و خوش ساخت آن خیابان خیره خیره می نگریست ، می دید که آدم های بلند قامت و سفید رو از دروازه های قشنگ خانه ها بیرون و به تندی جانب هدفی روان می شوند،  آدم هایی با چهره های بشاش و لباس های منظم.
جواد رفته بود تا شامل کلاس زبان شود ، رفته بود با زبانی که هیچ نمی دانست حرف هایی بزند ، رفته بود تا از زبانی که هیچ نمی دانست چیز هایی بفهمد ، آرزو هایش بزرگ بودند ، آرزو داشت به زودی کار کند و اسباب آسایش پریسا و پارسای دوماهه را فراهم کند . دلش ذوق می زد و با همه توانش زود زود کلمات بیگانه را در سبد حافظه اش می چید .
پارسا در تخت خواب کوچک خود آرام خوابیده بود ، بوی مادرش هوای خانه را معطر کرده بود و این بزرگترین سرمایه ای بود که پارسای دوماهه را آرامش می بخشید .
گذشت زمان تندی گرفت ، جواد کم کم با کلمات فرانسوی  جملات کم ربطی می ساخت و به خودش می بالید ، پارسا چند ماه بزرگتر شده بود و باید آماده گی مقابله با ناملایمات زندگی را می گرفت ، آخر مرد بزرگی شده بود ، مرد هشت ماهه .
پریسا روز به روز با اطراف بیگانه اش آشنا تر می شد ، گاهی پارسا را گرفته بیرون می رفت ، گاهی تلویزیون می دید ، گاه به کار های خانه کوچک شان مصروف بود و اکثر اوقات با تیلفون دستی که جواد به عنوان هدیه سالگردش برایش خریده بود مصروف بود .
آرام آرام مصروفیت پریسا با تیلفون دستی اش بیشتر شد ، کمتر با پارسا بیرون می رفت ، کمتر تلویزیون می دید ، کمتر کار های خانه را انجام می داد ، کمتر با جواد حرف می زد ، کمتر از جواد در باره کلاس درسی اش می شنید .
چرخش زمان ادامه داشت جواد بیشتر آموخت و امیدش به ساختن آینده ء بهتری برای پریسا و پارسای زیبایش قوی تر شد ،  جملاتش منظم تر می شدند و بیشتر به خود می بالید .
پارسا مرد بزرگ تری شد ، مرد ده ماهه
پریسا بیشتر به خودش توجه داشت،  مو های تا کمر درازش را رنگ قهوه یی داد درست به رنگ چشم هایش ، لباس های زیبا می خرید و چهره زیبایش را بیشتر می آراست.
دیگر با پارسا بیرون نمی رفت ، دیگر خانه را مرتب نمی کرد ، دیگر وقتی جواد به خانه بر می گشت به رویش لبخند نمی زد ، به تیلفونش مصروف بود و به خودش و آیینه .
دل جواد گواهی های بدی می داد ، از نیم کاسه ای زیر کاسه حرف می زد ، تا اینکه جواد با متانت و حوصله مندی نیم کاسه ء زیر کاسه را یافت و دنیا پیش چشمش سیاه شد .
پارسا روز به روز نامرتب تر و لجوج تر می شد ، با آنکه مادرش در خانه بود مگر هوای خانه بوی مادرش را نمی داد و سرمایه ء او در حال کاهش بود .
فضای خانه برای هر سه تنگ شده بود برای پارسا که پدر صبح ها می رفت و عصر بر می گشت و مادر بی توجه به او به تیلفونش مصروف بود، به خودش و به آیینه .
برای جواد که تمام کوشش را برای بهتر شدن زندگی می کرد و عصر ها که بر می گشت پریسا را مفشن تر و آراسته تر می دید و خانه و فرزندش را برخلاف .
برای پریسا که دیگر نه مهر جواد در دل داشت و نه مهر پارسا و زندگی برایش کسی دیگری شده بود ، کسی که تنها او را در شیشه ء کوچک تیلفونش می توانست تماشا کند ، پریسا به خاطر می آورد که ازدواج او و جواد وصلتی بود که فامیل ها بسته بودند بدون اینکه پریسا عاشق شده باشد ، بدون اینکه جواد عاشق شده باشد، به خاطر می آورد که همدیگر را برای اولین بار در جمع خانواده ها دیدند ، در حالی که همه به آنها نگاه می کردند چشم به چشم شدند . حسرتی در عمق قلب پریسا رخنه می کند و می خواهد جواد دیگر سد راهش نباشد .
جواد با آتشی که در درونش شعله ور شده و استخوان هایش را می سوزاند مقابله می کند و با ناتوانی بر رویش آب می پاشد ، بار بار کنار پریسا می نشیند تا توجه او را به خود و یگانه فرزند شان برگرداند ، بار بار سر صحبت باز می کند تا پریسا را از خطا باز دارد مگر پریسا مثل سنگ خاموش و بی جواب می ماند ، مثل سنگ که همسر داشتن را نمی داند ، مثل سنگ که مادر بودن را نمی داند .
جواد ناگزیر پی چاره می شود و مهر بر لب می زند تا اینکه طرف را شناسایی می کند .
حوالی ساعت دوزاده ظهر روز یکشنبه است . پریسا با بی حوصله گی وارد آشپزخانه می شود تا غذایی برای چاشت آماده کند ، حواسش پیرامون نقشه هایی چرخ می زند ، حس می کند از مادر بودن بدش می آید ، حس می کند ظروف آشپزخانه بر سرش می کوبند .
جواد آهسته و بی صدا از منزل خارج می شود و پله ها را به سرعت به قصد پایان می پیماید ، از در خروجی بلاک بیرون شده چرخی می زند و به عقب عمارت می رود ، تیلفونش را از جیبش بیرون کرده شماره ء طرف را دایر می کند .
جواد هنوز هم آرام و متین است ، هنوز هم سخنانش را سنجیده می زند .
در عینی که جواد به طرف گوشزد می کند که دست از سر زنش که مادر طفلی است بردارد پریسا از آشپزخانه بیرون شده و به برنده می رود تا پیازی بیاورد و صدای جواد شعله های خشم را در وجودش بر افروخته می سازد .
جواد به زودی دوباره پله ها را بالا شده دروازه منزل را با کلیدش باز می کند و بلا فاصله با داد و فریاد های پریسا که از اختیارش خارج شده مواجه می شود .
پارسای یک ساله که تازه چند روزی است اولین گام هایش را گذاشته و راه رفتن را آموخته با صدای فریاد مادرش بیدار شده و به آغوش پدر پناه می برد.
پریسا در حالی که هنوز در یک دستش پیاز و در دست دیگرش کارد آشپزخانه است بی اختیار به سر و صورت خود می زند و از اینکه طرف از مادر بودنش خبر دار شده جلو خشم خود را گرفته نمی تواند و به جواد حمله می کند .
جواد از بیم جان پارسا خودش را کنار می کشد و کوشش می کند یگانه دلبندش را آسیبی نرسد .
پریسا را فریاد های خودش وحشی تر می سازد و هر طرف به دنبال جواد می دود تا اینکه در درگیری ء که در سه کنجی اتاق رخ می دهد کارد به بطن جواد فرو می رود و نقش زمین می شود .
پریسا جواد را با زخمش و پارسای کوچک را با ترسش رها کرده با آخرین سرعت منزل را ترک می کند .
شش سال بعد پارسا دست در دست پدر روانه ء مکتب می شود ، اولین روز مکتب رفتنش است ، پارسایی که درد مادر نداشتن شش سال تمام قلب کوچکش را پر  کرده ، پارسایی که هنوز کابوس های وحشتناک از خواب بیدارش می کنند، پارسایی که هر هفته یک ساعت را با روان پزشک کودک می گذراند،  به پدر نگاهی می کند و لبخند تلخی می زند .
جواد که دیگر نتوانسته عاشق زنی شود ، جواد که هنوز هم متین و آرام است ، جواد که خیلی خوب فرانسوی حرف می زند ، جواد که سعی کرده تا پارسایش را رنج بی مادری آزار ندهد ، جواد که تمام حرفش با خدا این است که چه گناهی داشت ، نگاهی به پارسا می اندازد و لبخند تلخی می زند .
پریسا که دیگر مو های دراز قهوه یی ندارد ، پریسا که دیگر چهره اش زیبایی و ظرافت خود را از دست داده خواب آلود روی بسترش می نشیند و به دیوار تکیه می زند ، چشم هایش را می بندد تا خود را در آیینه ای که مقابلش قرار دارد نبیند ، از همه چیز و همه کس نفرت دارد ، از مادرش که او را به دنیا آورد  از تهران که زادگاهش است ، از پدرش که او را به عقد جواد در آورد، از جواد که به او عشق ورزید  ، از ترکیه که از آن طریق وارد یونان شد ، از یونان و خانه های آهنی که برای مهاجرین ساخته شده بودند ، از کشتی که باید با آن از یونان خارج می شد ، از پاریس و برج بلندش،  از زبان فرانسوی که هنوز یادش نداشت ،از پارسا که نه ماه در بطنش بود ،  از بیمارستانی که پارسا در آن تولد شده بود ، از خانه ء کوچکی که در آن با جواد و پارسا زندگی می کرد، از آشپزخانه ای که باید در آن غذا آماده می کرد ، از کاردی که باید با آن پیاز را پوست می کرد ، از پیازی که در برنده بود ، از صدایی که از پایان تعمیر به گوشش رسید ، از داخل شدن جواد به منزل ، از فریاد های خودش ، از بیدار شدن پارسا ، از فرو رفتن کارد به بطن جواد ، از فرارش ، از وکیلی که نتوانست از او دفاع کند ، از قاضی ِ که او را مجرم اعلان کرد ، از زندان ، از دروازه های قفل خورده ، از دهلیز دراز و خاموش ، از کار شاقه،  از پرداختن پول کارش به دولت ، از رها شدنش از زندان ، از نگاه های مردم پریسا نفرت داشت از خودش و از فهیم که به وعده هایش پشت پا زد .
با خودش مصروف است و با تیلفونش،  فیسبوک را باز می کند  و با خط درشت می نویسد:
خشونت علیه زنان را تقبیح می کنم و پست می کند .
پارسا وارد اولین کلاس درسی اش شد با ترانه و سرود ، با استقبال و لبخند ، با مهربانی و نوازش .
پارسا بچه های هم سن خود را دید ، یکی دست مادرش را می فشارد ، یکی روی مادر را می بوسد ، یکی در آغوش مادر می نشیند و ….
بغض پارسا در گلویش می ترکد و های های گریه می کند .
پریسا دلتنگ تر می شود ، فیسبوک را می بندد و می رود در انستاگرام و با خط درشت تری می نویسد
بهشت زیر پای مادران است .

شکیبا شمیم

سنگِ آسیاب

تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۹ دلو (بهمن ) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۸ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

سنگ آسیاب

آستینم   مار  داشت ، بی خبر از مار من

می شگفتم  مثل  گل  ، در کنار  خار من

زندگی یعنی همین ، خوب و بد یک ره روان

او به  پنداری  روان  ،  با  دگر  پندار  من 

می رسد گاهی شبی ، کو ز دوزخ داغ تر 

نیستم دیگر به جز ،  گریه  های  زار  من 

می رود  اما  شبی  ، کو ز دوزخ  داغ تر 

با دلِ رفته ز دست ،   باز هم  دلدار  من

ای فلک سنگت بزن  ، نیستم شیشه دگر 

نی صدای  ناله ای  ،  تلخ ِ  ناهنجار  من 

رنگ کاغذ می پرد ، گر نویسم شرح خود 

زهر ریزم  در قلم  ،  باز  هم  خروار  من 

راز این دیوانه گی  ، کس نداند جز خودم 

باز هم یک  پرتگاه ،   باز  هم  تکرار من 

آه باز افتاده ام  ، کیست  تا دستی دهد 

کیست  درمانم  کند ،  باز هم  بیمار من 

زیر  سنگ  آسیاب  ، آرد  گشتم  بار  ها 

باز قد  بالا  شد  و  ،  باز  در  انبار  من 

باز هم غم رو برو ، پشت سر ، دیوار شد 

می رسانم خویش را ، بر  سر  دیوار من 

باز هم آتش زدن ، باز هم  هی  سوختن 

باز هم بیچاره گی  ،  باز  هم  ناچار من 

می خورم  اما  قسم  ،  بر  حریم  باورم 

گر چه سر بشکسته است، می شوم سردار من 

زندگی  لیلام  کرد  ، این  من ِ  ناکام  را 

می خرم خود ر ا خودم ، از سر بازار من 

شکیبا شمیم

تیغِ الفت

تاریخ نشر: سه شنبه ۱۰ دلو (بهمن) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۳۰ جنوری ۲۰۲۴ میلادی – سندیاگو – کلیفرنیا – امریکا

تیغ الفت
در دل بی تاب  من امروز تاب   دیگر است

آسمان  خاطرم  را   ماهتاب   دیگر  است

شاعرم خو کرده با آتش بس  و  با انقلاب

بعد هر آتش بسی یک انقلاب دیگر است

نیست آسان  آبروی  من  بریزی  ای عدو

می‌رود هرچند آب از چشمه آب دیگر است

باغ عشق من ز گل چیدن نمی گردد تهی

غنچه ء دیگر شود باز و  گلاب دیگر است

دل خراب عشق دلبر می شود  هر دم ز سر

هر چه آبادش کنم  بینم خراب دیگر است

برگ برگ هر درخت  از صد کتاب آورده  حرف

هر چه بشماری  هزاران  سر کتاب دیگر است

بی ستاره   کهکشان  باورم  هرگز  مباد

ابر طوفان هم کند باز آفتاب  دیگر است

از درون زخم احساسم حلاوت می چکد

تیغ الفت چون بُرُد آن التهاب دیگر است

شکیبا شمیم