۲۴ ساعت

01 آگوست
۱ دیدگاه

سرخ و پریسا

تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۱ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

سرخ و پریسا

 ایکه  تو  در  هر  دلی ماوا کنی

 هر یکی  را  وامق  و  عذرا کنی

 عشق همان به که زسودای خود

 خلق  جهان  را  همه  شیدا کنی

باز    به   یک    جلوهٔ   مستانهٔ

هلهله   در   اوج     ثریا   کنی

 چهرهٔ   هر    نازک   زیبا  جمال

 در نگهی  سرخ  و   پریسا کنی

 آن گل  سرخ  و  لب نوشین یار

 در نظری  مقبول  و  زیبا  کنی

 نوش  کنم از لب او نوش نوش

 قلب  مرا  پاک  و  مصفا  کنی

 آتشی از چشم به  چشمی  نهی

 شور  درین  گنبد   خضرا   کنی

 تیری   ز  مژگان  به  قلبی  زنی

 مست و الست همچو زلیخا کنی

 بس دل پر نور  و  تن  پاک پاک

 بسته به یک زلف سمن سا کنی

مطلب  من  کوکب  دیدار تست

 منتظرم   رویت     حسنا   کنی

 شهناز   من   بهر   تماشای  تو

 واعظی شسته که تما شما کنی

ملاعبدالواحد واعظی

هرات – افغانستان

01 جولای
۱ دیدگاه

بحرِ نوازش

تاریخ نشر : دوشنبه ۱۱  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

بحرِ نوازش

اگر بر دل دو  صد  پیغام  گردد

اگر این مرغ دل  در  دام  گردد

زنم بر شیشه این سنگ دلم را

ز سنگ بیرون شود تا جام گردد

سحاب این دل   و  بحر نوازش

به جان  مست  تو   آرام  گردد

بیابان    وجودت     را   ببارم

که تا  پسته   گلی   بادام  گردد

نوازش  میدهم   دلدار  خود را

که چون توسن  برایم رام گردد

نباشد جای شوخی تا که یک زن

گلی   باشد   و  گل   اندام  گردد

شب وصلی که با من وعده دادی

دعا کردم  که  زود تر شام گردد

مرا حاجت   روایم  کام   دل داد

نشد    هرگز   دلم   ناکام  گردد

مرا آن قلب  پاکت در شب وصل

رداء و  سبحه   و  احرام  گردد

به نزدت ای گل ماه  پیکری من

هزاران  پخته  باشد   خام  گردد

همین جوش خروش از قلب واعظ

ز  شهناز   عزیز   الهام   گردد

ملا عبدالواحد واعظی

۱۰ سرطان ۱۴۰۳ خورشیدی

هرات – افغانستان

08 می
۱ دیدگاه

قبول نازنینان

اریخ نشر: چهارشنبه ۱۹ ثور (اردیبهشت)  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۸ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا 

قبول نازنینان
به یاد   نرگس  مستی  دلم از  پار  میرقصد
چو بلبل در هوای گل به هر  گلزار میرقصد
سیه چشمی که از کف او ربوده قلب حیرانم
چنان دیدم که از مستیبه  دست یار میرقصد
به هر نازی که دل را برده بوده پس نمیبخشد
ازینرو دل . به  میثاق  چنین  گفتار میرقصد
سجودی کرده  در کوی  غزالان  بهر دیداری
که این دیوانه در هر کوی نا هموار میرقصد
به تمکینی که از راه رفتنش موج شرر خیزد
نگاهم. نیز  به  پیش  پای آن  بادار  میرقصد
شرار حسن او  افسون  نموده  پردهٔ عصمت
که عقلم گردسر چون پیچ هر دستار میرقصد
به یاد چشم مست و  ناز مژگان  آتش رخسار
چو پروانه به دشت.  لاله و  رخسار میرقصد
به ذوق ناز آغوشی که  در جامه  نمی گنجم
که این   مرغ.  دلم  با  گونهٔ  گلنار  میرقصد
نفس از الفت  شهناز  گرفته  موج  یکرنگی
چو طوفانی به ساحل بهر یک دلدار میرقصد
قبول   نازنینان  گشته  مضمون  غزل اینجا
قلم  در اوج.  تحریر سخن  بسیار   میرقصد
مرا. این پارسائی تا  کجا  ها  میبرد  واعظ
که میبینم بنزدش مست  هم هشیار میرقصد
ملا عبدالواحد واعظی
۱۹ ثور ۱۴۰۳ خورشیدی
29 آوریل
۱ دیدگاه

تو عشقِ من و قلبِ من

تاریخ نشر : دوشنبه ۱۰ حمل ( اردیبهشت ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۹ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

تو عشق من و قلب من

تو عشق من ‌ قلب  من   و‌  جان   من  توئی

هم عرش و فرش و عالم  امکان  من  توئی

ای حور  و  نور  و  ماه و پری یار دل پسند

مرجان  من  و   لعل   بدخشان   من   توئی

ای  آهوی  سعادت   گلزار   عز   و     ناز

آلاله   های    دشت  و   بیابان    من  توئی

در  کوی   دل   خیال     تر ا    پروریده ام

ناهید  من  ستارهٔ     خوبان    من    توئی

شهناز  من  مبارک     من    تاج    افتخار

دانسته ای که نور   دوچشمان  من  توئی

شام  و سحر   به   عطر  تنت   آرمیده ام

چون   کوچه باغ عطر  گلستان   من توئی

تصویر  دل  همی   کشد   هردم    خیال تو

نقش و  نگار  خانه   و  دیوان  من  توئی

قربان  قد  و  ساغر   چشمان    مست  تو

قربان شوم که همچنین قربان  من توئی

خورشید من  به  عالم   دل   یکدمی  بیا

چون کوه  و  دشت وعالم امکان من توئی

دلدار من  که  وعدهٔ دیدار وصل  توست

جانم بیا  که  حضرت   مهمان   من توئی

چون   مبتلای   بزم    شبستان    واعظم

درشهد سخن  بلبل  خوشخوان  من توئی

  ملا عبدالواحد واعظی

۲۴ اپریل ۲۰۲۴

29 ژانویه
۱ دیدگاه

تشنه کامی ها

تاریخ نشر : دوشنبه ۹ دلو(بهمن) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۹ جنوری ۲۰۲۴ میلادی – سندیاگو – کلیفرنیا – امریکا

تشنه کامی ها

بار ها  گفتم    بدنیا   مست   حیرانت منم
چلچراغی  در    میان   هر  شبستانت منم

چون بنفشه سر فرو آورده ام  در راه عشق
گر کند سجده  به کنج   پاک   دامانت منم

چون  گرانسنگی  فتاده  در  رهی امید  تو
چون گهر  در ساحل دشت  و  بیابانت منم

بر   نمی  آید  ز  صحرای    غزالانت   غبار
چونکه  گرد   پای  آن   فوج   غزالانت منم

با که گویم شرح حال خویش  را شهناز من
در  گلستان   ادب   چون   عندلیبانت منم

مستی حسن  تو دارد  دامن  فیض  سوال
آنکه   می نالد  به  پای  کوی  جانانت منم

خورشید حسنت  همی  تابد  بدور  گردنت
منتظر    بر   دامن    صبح  گریبانت منم

از فروغ  آن  لطافت های  حسنت  سوختم
عا شق   شوریده ئ   پیدا  و  پنهانت منم

شوق  موج  زلف پیچان  تو دارد اضطراب
عمر ها   در  بستر   خواب  پریشانت منم

تشنه کامی ها مرا دارد در صوم  و صلواه
در   تمنای   همان    سیب   زنخدانت منم

همنشینی را  ازان معراج  حسنت  دیده ام
واعظی گشتم که اکنون  مرد میدانت منم
ملا عبدالواحد واعظی
۸ دلو (بهمن) ۱۴۰۲ خورشیدی
۲۸ جنوری ۲۰۲۴ میلادی
02 ژانویه
۳دیدگاه

از باغ نازنینان

تاریخ نشر : سه شنبه ۱۲ جدی ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲ جنوری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

از باغ نازنینان

آتش  نهاده  بر   دل   رنگ   انار   یارم
در  عالم  رفاقت   مفتون   آن   نگارم
تا یک نظر نمودی چون غنچه در تبسم
گل گشته روزگارم شهناز غمگسارم
در بزمگاه عزت  مثل  تو  کس  ندیده
چون ماه نو دمیده بنشین دمی کنارم
چشم سیاه نازت تسخیر قلب من شد
در روز و شام وصلت پیوسته انتظارم
از ساغر دو چشمت مست جنون عشقم
مخمور چشم مستم مجنون این دیارم
سودای سروری را از حسن تو گرفتم
ای شوخ پاک دامن ای  یار دل قرارم
پروین و زهره گشتی در آسمان قلبم
مقبول و مهربانی ای ماه ده و چارم
ای که به نور رویت قلب  مرا  ربودی
گل غنچه ئ زمانی در بین لاله زارم
در کوی میگساران مخمور و دلفریبی
از باغ نازنینان  گل  گشتی در کنارم
خورشید آسمانم ای یار دل  ستانم
تا لحظه ئ حیاتم دست از تو بر ندارم
چون شمع و برفروزد یک عالمی بسوزد
چون واعظ حزینم  آهی ز دل بر آرم
ملا عبدالواحد واعظی 
۱ جنوری ۲۰۲۴ 
17 دسامبر
۴دیدگاه

حدود عشق

تاریخ نشر : یکشنبه ۲۶ قوس ۱۴۰۲ خورشیدی – ۱۷ دسامبر ۲۰۲۳ میلادی – ملبورن – آسترالیا

حدود عاشقی
نفس  گفتن  اگر  در چرخ  اعلا  میبرد ما را
همین آغوش گرمت تا کجا  ها  میبرد ما را
نگاه چشم مستت را به دل مستور میدارم
که  تا   روزی  به  زندان  زلیخا   میبرد ما را
بصحرای که موج آرزو فردوس  می بخشد
تمنایی  حضورت  بی  سر  و  پا میبرد ما را
به آغوش نوازش چشم از چشمم مبرداری
که چشم آتشینت تا به هرجا می برد ما را
نفس گفتن به هر نازی عجایب الفتی دارد
به هر عشوه  زمین  را  تا  ثریا  میبرد  ما را
اگربی اختیارو مست وحیرانم چه میپرسی
به دنیایی  سعادت  این  پریسا  میبرد ما را
نخواهد شد کسی در ربع مسکون  مانع کارم
اگر این عاشقی در کوه و صحرا میبرد ما را
به هر ساحل صدای مرحبا از جمله برخیزد
که این زیباصفت چون موج دریا میبرد ما را
حدود عاشقی آهسته در گوشم چه میخوانی
چو طوفانی به هر پنهان و پیدا میبرد ما را
بنزد محتسب اسرار ما مکشوف خواهد شد
ندارم هیچ  پروایی  که  هر جا  میبرد ما را
میان ماهرویان  همچو شهنازی نمی بینم
شدم « واعظ »که این مقبول و زیبا میبرد مارا
ملا عبدالواحد واعظی
۲۴ قوس ۱۴۰۲ خورشیدی
30 اکتبر
۳دیدگاه

داغ جگر

تاریخ نشر : دوشنبه ۸ عقرب ۱۴۰۲ خورشیدی – ۳۰ اکتوبر ۲۰۲۳ – ملبورن – آسترالیا

داغ جگر

محرم رازی که چون شمس قمر باشد مرا

شکر لله  هر  دمی  از  وی  خبر  باشد مرا

بسکه سودای حضورش را بدل پرورده ام

فکر او چون دامنی  لعل  و  گهر باشد مرا

شوق  دیدارش  مرا  باشد  جهان  دیگری

چون نفس درمعدن دل مشت زر باشد مرا

صورت  زیبای  او  گردیده  محراب  سجود

در  زمین  و  آسمان   مد  نظر  باشد  مرا

چشم بی تابم به بستر از غمش پهلو نزد

نسخه ئ  از   دفتر   داغ  جگر  باشد  مرا

غربت صحرای وصلش در  بدن  گل میکند

همچو داغ لاله هر شام و سحر باشد مرا

در خیابان وصالم یک چمن گل کرد و رفت

هر خرام او به  دل  شور  دیگر  باشد مرا

گر چه شهنازم  مرا  پیوسته دلداری دهد

رنج دوری از فراقش صد  شرر  باشد مرا

بر نوازش های  آن آرام جان خو  کرده ام

ذوق هر ناز و ادایش  بال و  پر باشد  مرا

گر چه میسوزم بظاهر شعله موجود نیست

آخر از این آتش و دود یک  اثر  باشد  مرا

گریه ها  کردم چو « واعظ » از دل زارم مپرس

اشک چشمم روی بالین زیر سر باشد مرا

ملا عبدالواحد واعظی

هرات – ۶ میزان ۱۴۰۲ خورشیدی