سرودِ زبان
تاریخ نشر: سه شنبه ۲۸ حمل ( فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۶ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا
قصیده گونۀ کوتاه
{ سرود زبا ن }
اگر زبان خوش است ، رســـم دلــبری بهتـــر
که بـــا زبا ن خوش ، آهنــــگ سروری بهتر
چنا ن فصیح و ملیح ، دُر شهسوار دری ست
چــــو در زبان دری ، شعــر و شاعری بهتــر
هزار نکتۀ رنگــین و دلــفریب و صــفاســـت
بسان ابــــر گهــــربــــار ، سخــنوری بهتـــر
جهــــــان گـــشـــائی و آئیـنۀ جهــــان نـــما
گــــز آن بجلوه خرامــــید ، ســکـــندری بهتر
سرود مطرب و ساقی و شور و شعف و شراب
به بزم عــشق ، ســـماع و قلندری بهــــتر
هر آنچه عـــدل و عدالت بوّد ب جیب قــضا
رهـــین منت یـــزدان ، چـــو داوری بهـــتر
رسید پیام سروش ، از برای قــوم جهــول
کند هـــدایـــت و عدل و پــیامــبری بهـــتر
چو آیـــه آیـۀ قـــرآن زبـــان بـــوّد عربـــی
لطیف و دلــــکش و آهـنگ بهـــتری بهــتر
نه ظلم و آنچه ستم بــــر کسی روا بـــاشد
ســواد و حسنِ خط و روشن و بری بهـتر
مرا ز مثنویِ مولوی بـــه پهــلوی چـــون
نـــوای معــنوی و فیض عــشقـری بهــتر
سخن ز عشق و مقام است ، بنام ابراهــیم
که در شکـــست بُــتان نـــام آذری بهـتــر
از آن چو فخر کنم ، مــن بنام حضرت او
پسر به زبح خدا برد و ، ثــمــری بهتـــر
به هر زبان که ثنا خوانی بـــر خدای جهان
به اوزبکی و به پــشتو به ســومری بهــتر
مرا خوشحال به پشتو خوشست زبان اصیل
نــوای مطرب و رحمان به لــوگری بهتــر
دری زبـــانِ خلایــــق ، چــــــو نغمــۀ داؤد
پـــرنــدگان بــسماع رقــص ســاحـری بهتــر
اگرچه صوت خوش است عندلیب و بلبل باغ
تـــــرنــــــم و نفـــسِ گـــرم کـنَری بهـــتــر
بواژگان زبان ، فارســی و چــو اشــکانـــی
دعا و درس و نیایـــش ، به ارمــوری بهتر
اگـــر ز دخـــتر رز خونــبهایِ دریـــابـــم
مرا بـس است از آن ، آب کـــوثری بهــتـر
قدح و ساغر و صهبا و مستِ بــاده و جام
شــود حرام کز آن باده ، ســــاغری بهــتر
رسالت من و توست هموطن بپا خیـــزیــد
مــباد که خصم زبان گوید کافـــری بهـــتر
وگر حریـــم وطن جای پــــای دشمــن شد
چنان بهِ رزم ، که آن جنگ خیبری بـــهتر
اگر تو من شوی ، من تو شوم ز وحدت خلق
شود بــــباغِ وطن گـــل ، ســـنوبری بهتر
چنان که دَین و وجیبه ست برای پاسداران
حفاظـــت دُر و گنجــیـنه وافـــری بهـــتر
وگر به گنج رسیم ، گنج شایگان دری ست
نمــونه ایســـت چنین گنــج بابــــری بهــتر
بِدان که حافظ شرین کلام و سعدی عـــشق
به طبع دلکش خود گفته اند ، دری بهتـــر
چنان به شیوۀ نغز و مسجع بود غـــــزلش
ز سبک هند و خراسان ، به کهتری بهتر
به آسمان ادب بـــیدل اســــت مخـــزن علم
عروس شعر بیاراست و ، مشتری بهتر
زبـــــان مُعـــرف و آهنـگِ اعـــتبار مــلل
چـــو در تمدن مشرق زمیـن ، دری بهـــتر
چو قوم آریائی در زبـــان ، کهن دژی بود
چنــان اصالــت و شـــیـوا و محوری بهـتر
زمانه ها گذران است و ، صد هزار دگـــر
بوّد نوای خوش و ، کبکِ چون دری بهتر
مســـامـــریم چنان سخت ، به آزمـــونِ فلک
به ارث گنج زبان را ، چو گوهـــــــری بهتر
ز نســـــل آرین و باخـــتر و تـــخارستــــان
یکی بـــوّد چو خـــلیــلی ، ز باخـتری بهتر
در ایــــــن حدیقه خزان است نخل بی ثمرم
شــکســـته قـــامت من بـــاد صرصری بـهتـر
شکسته رنگ صداقت ، شکست رنگ زبان
چو ســـوخت همنـفــسم نـــاله پـــروری بهتر
بـــوقت خسته دلــی و هر آنکه پیــر شدست
سرِ فــــسرده بـــبــالــــیـــن آن پــری بهتـــر
کمـند زلف و خط و خالِ مهــوشان در ســر
هـــوس بــــدامـن صــحرا ، سبکـسری بهتر
چـــنان عـــذوبت و رنگــین بوّد ز هند قدیم
رمـــوز بـیخـودی از سّــر لاهـوری بهـــتر
اگر بـه سبک جــدیـد و کهــن سـخن گوئـیـم
بـه اصل و فـرع چنان گویـمـت دری بهتــر
به هفت هزار رسد جمع صنف و باب زبان
بـــــوّد بــبـــام جهـــان نـــام پـــامـیری بهـتر
دگــــر بـــلاد خـــراســـان وهــم ورا رودش
چو تــاجــکی و بـــترکی و طــبـری بهـــتر
اگر یــــوروپ ز یـــونان و سنسکرت میبود
زبـــان مــــادر دنـــیــــا ســراســری بـهتـر
چـو چپ نویس شدیم هم ز راست معتبریـم
بــــوّد ز بــابــــل و کابـــل فـــنآوری بهتر
رسوم و طرز نیاکان ما چو ایــــــــران بود
چو بلخ و هیروی و سغد و بشـــــری بهتر
کــلام اگر چه اویســتائی و به یغــنابــیست
برقص و شور چـــو آهنگ زر زری بهتــر
اگر که زَنـــد و چو پــــازنـــد بوّد ز آریانا
زبـــــان شعر به دری و تــــاتــاری بهـــتر
اگر سرود بـــــلوچی ز شـــوق دل شـــنوی
چنان بوجد و به حـــــال است محشری بهتر
سخن ز معنی سریانی و چو خوارزم است
رسد بـــگـــــوشِ دلـــــم آه و اثـــــری بهــتر
چنان زریــــــن و چو سیمین به بیستون باشد
کـــتیــبه هـای قـــدیم و کهـــن وری بهتـــر
اگـــر چـــه پیشه مرا ، نالـــه در سخن باشد
ز بهـــر قـــوت حـلال کـــسب زرگری بهتر
خوشی و فرحت من دوست هر زبان گردم
به هـــــر زبـــان که ثنا خوانی ، اکبری بهتر
نیاز خسته دلان حاجت و دعا « زرغون »
بــــبارگــــاه خـــــدا وقــــت ســـحـــری بهتر
الحاج محمد ابراهیم زرغون
ناروی
