سـرودِ سواران

استاد غلام حیدر یگانه

صوفیه ـ پاییز ۱۳۹۰

 تاریخ نشر چهارشنبه ۱۱عقرب ۱۳۹۰ -    دوم  نوامبر ۲۰۱۱

آری؛ سرود، شهر و بیابان گریختند

از کوه و دشت، سنگر و میدان گریختند

از روستا گذشت گذرهای کشتزار

از شهر: باغ و برج و خیابان گریختند

هنگام عشق آمد و هنگامة جمال

بی حرف و دست و پای، جوانان گریختند 

از متن آسمان و زمین و زمان و ذوق

کیهان نورد های جهانبان گریختند

دیگر چه جای ماندن شام و صباح ماند؟

«پیغمبران» ز مهبط ایمان گریختتند

افتاد خط و خال پلنگان کاغذی

شیرانِ بی سر و دم و دندان گریختند

دریا دلان، رسید کنون روزگار تان

پیلان پول و گسترة نان گریختند

خوردند سفرة قَسَم و زرق، زودتر

تا دوزخ از قلمرو قرآن گریختند

آری، سراسرِ کلمات شگرف و ژرف

مانند پاکبازی و پیمان گریختند

پرادعاترین حضرات گزاف، تا

بلغار و هند و جرمن و جاپان گریختند

 بشتاب تا چکاد چکامه که از غزل

آن جلگه های رقت و ریحان گریختند

استاد غلام حیدر یگانه