سید محمد اشرف فروغ

کابل - افغانستان

تاریخ نشر یکشنبه ۲۱ جوزا ۱۳۹۱ - ۱۰ جون ۲۰۱۲

سیزدهم جوزا مصادف بود با سالروز تولد یک از دوستانم یا بهتر بگویم یکی از بهترین دوستان تمام سالهای زنده گی ام.

به همین مناسبت این نوشتۀ  ناقابل را برگ سبز تحفه درویش به او تقدیم می کنم.

بیایید محبت ، لطف و مهربانی هایمان به پای کسانی که دوست مان استند و دوست شان داریم همین امروز و تا زنده استند بریزیم و گرنه زمانی که مردند و به دلیل اینکه ما همیشه مردگان مان را می پرستیم دیگر به این لطف و مهربانی نیازی نخواهند داشت.

تولدت مبارک

تولدت را از یاد نبرده ام

این روزها آدم ها

روسپی

سيد محمد اشرف فروغ

کابل - افغانستان

تاریخ نشر جمعه پنجم جوزا ۱۳۹۱ - ۲۵ می ۲۰۱۲

ای مردها!

ای زنها!

ای آدمهای با شرف!

خانه ها تان همیشه آباد

آن شب ...

سید محمد اشرف فروغ

کابل افغانستان

تاریخ نشر یکشنبه ۲۳ ثور ۱۳۹۱ - ۱۳ می ۲۰۱۲

سید محمد اشرف فروغ

آن شب که مادرم مرا به جای تخت تمیز و گرم شفاخانه،

به جای ملافه سفید و نرم،

روی خاک کثیف و پر از نم آن طویله

به زمین انداخت،

سید محمد اشرف فروغ

کابل افغانستان

تاریخ نشر پنجشنبه  ۱۴  ثور ۱۳۹۱ - سوم  می  ۲۰۱۲

اینجا هوا همیشه سرد است،

آنجا را نمی دانم

اینجا تمام فصل ها پاییز است

آنجا را نمی دانم

سید محمد اشرف فروغ

کابل - افغانستان

یکشنبه ۱۴ قوس ۱۳۸۹ خورشیدی ۵ دسامبر ۲۰۱۰ م

رسیده ام به فصل آخر کتاب خاموشی

به لبم رسیده  است ساغر پر شرا ب خاموشی

به فصل فصل کتاب سیاه شده از خونم

نبوده است بجز آرزوی پوچ و سراب خاموشی

نصیب ما ز آمدن و زیستن و هر آنچه بود و نبود

فقط خون دل بود و زهر ماری از کباب خاموشی

سید محمد اشرف فروغ

کابل - افغانستان

۱۱ قوس ۱۳۸۹ 

دیوانه آرزویی جز بر درت مردن نداشت، خوب می‌دانی

دیوانه حسرتی جز غم‌ات بردن نداشت، خوب می‌دانی

دیوانه عقل و هوش و قلب خونین‌اش را نثارت کرد

بجز همان قلب آهی برای کشیدن نداشت، خوب می‌دانی

دیوانه غرق ساغر و سحر و شراب چشم سیاهت بود

و هیچگاه حرفی برای گفتن نداشت، خوب می‌دانی

سید محمد اشرف فروغ

کابل - افغانستان

حیف از این شاعری که ساغر خیال من شکسته است

حیف از این زندگی که شیشه وصال من شکسته است

به هوای زیارت رخ نیلوفری‌اش پر به بام دل زده ام امشب

و لیک حیف از این پرواز که بال من شکسته است

ز سوز ناله ام جنون و ولوله در آسمان زده ام، اما

اما چه حیف ازاین غوغا که سر و تال من شکسته است