این غزل را چندروز پیشــتر
زیر نام " خط ِ آخر" نوشتم و به رسم عادت به وسیلهء ایمیل به
دوستان همدل فرستادم . یکی ازین دوستان فرهیخته خانم زینت نور که خود از
شاعران برجسته و بسیار نوآفرین در شعر و ادب است ومن از تحسینگران
فطرت ِ شعری اش هستم ، مرا متوجهء بیحال بودن یا تکراری و
کهنه بودن متن دو بیت ازین غزل ساخت که بسیار ممنونش هستم . به
همین جهت شعر را دوباره دقیق خواندم و بعد به تیشه کاری پرداختم .
امیدوارم این بار رسالت " نوآفرینی " در شعر رعایت شده و دوستان راضی
باشند .