۲۴ ساعت

قصه ی شب

تاریخ نشر سه شنبه  پنجم   ثور ۱۳۹۶ –  ۲۵  اپریل  ۲۰۱۷  –  هالند

قصه ی شب

محترم علی احمد رزگر پور

خدای من ظلماتِ دوباره است امروز

که شامِ غمزدگان بی ستاره است امروز

شراره وارنیوشم صدای باران را

صدای حنجره ی خشکَ طفلِ بستان را

نسیمَ غم وزد ازموسمِ بهارامروز

چگونه مژده ی شادی بما دهد نوروز

زغصه غنچه به آغوشِ باغ پرپرشد

بهاری سرنکشید وسرِخزان برشد

شکوفه برپرَخود یک چمن سخن دارد

خبرزغارت ونابودیی چمن دارد

هجومِ فتنه وتاراجِ باغ می نگرم

چپاولِ چمن وجورِزاغ می نگرم

بهارِعلم وهنررا فسرده می بینم

بشاخِ سروسمن برگِ مرده می بینم

فرشتگانَ زمان را اسیردیو به بین

ستاره گان زمین را خطرنموده کمین

زمین فسرده زتف ، ای سپهربارانی

هوا بسوخت به تب ، بادِ گشته توفانی

فغان زنای برآمد لب و دهان خشکید

صدا گره به گلوزد رگِ زبان خشکید

کجاست اهلَ دلی تا سخن طراز شوم

کجاست حال وهوای که نغمه سازشوم

………………

دراین زمان سخنِ دل مرا بگوش آمد

زهاتفِ که چه خوش گفت ودرخروش آمد

چراغَ فتنه ی شب تا به صبح ، دم نکشد

شراره های شرارت به صبحدم نکشد

تمام قصه ی شب را به روزباید داد

و اسمَ شب به نگهبانِ روز باید داد

دومارَشامِ سیه را بشانه خواهم بست

بشانه موی سیاهِ زمانه خواهم بست

به اوجِ باد سپارم فضای تف زده را

به موجِ آب گذارم حُبابِ کف زده را

بکامِ شب بکشانم غروبَ خونین را

بدست روز دهم دستِ نازَپروین را

به قطره ها برسانم پیامِ دریا را

به جوشش آورم ازموجِ مهر، دلهارا

بسی به آه زدایم غبارَ آیینه

دهم به سیقلَ وحدت،شعارَآیینه

چنانکه بشکنم آیینَ نامرادی را

زشامِ غم بدرآرم طلوعِ شادی را

علی احمد زرگرپور