مجاهدت زمانی و مکانی و مجاهدت انسانی
تاریخ نشر چهار شنبه هشتم ثور ۱۳۹۵ – ۲۷ اپریل ۲۰۱۶ هالند
مجاهدت زمانی و مکانی و مجاهدت انسانی
استاد عنایت الله باور بامیک
مجاهدت نوع نخست مجاهدتی ست که انسان بر اساس شرایط محیطی و زمانی در یک چهار چوب قرار می گیرد و به مجاهدت می پردازد. این نوع مجاهدت آگاهانه و آرمانی نیست بل مقطعی و بر مبنای نیاز های زود گذر زمانی و شرایط جغرافیایی ست. اما مجاهدت نوع دومی مجاهدت انسانی، رسالت مندانه، اگاهانه و آرمانی ست. این مجاهدت مادام العمر و پایان ناپذیر است. مجاهدت با خویشتن خویش، نه با ابزار و سلاح گرم بل با نیروی اراده و تعهد.
به نظر من جهاد گر و مجاهد واقعی کسی است که همواره به جهاد نوع دوم می پردازد و با من خود، زشتی ها و پلشتی های دور و پیش خود همیشه درگیر است. این جهاد، جهاد پروژه یی نیست، وند و فند ندارد، سود مادی نمی آورد و انسان را به قدرت و جایگاه انحصاری و همیشه گی نمی رساند اما خیر و فلاح همه گانی و فردی و اجتماعی می آورد، انساز ساز است و در جامعه انقلاب انسانی و ارزشی ایجاد می کند.
جهادی که در آن فرد ابر قدرت سود و سرمایه نیست و تنها دنیا بهشت او نیست و بهشت خدا هم تنها از آن او نیست. در این نوع جهاد همه اقشار جامعه و انسان در قدرت، ثروت و منفعت شریک اند و دنیا بهشت همه گان است و امید رفتن به بهشت خدا از آن همه. در این گونهء جهاد، جهاد گر در خدمت خود و مردم است نه حاکم و مالک دایم العمر بر سرنوشت مردم. جهاد گری که بر گردهء مردم دیگر، سوار نیست، جهاد گری که دارایی عامه را غصب و اختلاس نمی کند، جهاد گری که در صدد امتیاز گیری و حرص و آز همیشه گی نیست و جنون قدرت و مکنت ندارد و ادعای مالکیت بر مردم و سرزمین ندارد. در این نوع جهاد هر فرد در مسؤولیت و صلاحیت و زیان و منفعت شریک است و همه بدون استثنا وارد کارزار جهادمی شوند. اما در جهاد نوع نخستین گروهی جهاد می کنند، امتیاز می گیرند و در قدرت و ثروت همواره شریک اند. این جهاد گران همیشه خاصه گان و سید و سادات دیگرانند و مردم همیشه دنبال رو و چوب سوخت ایشان. این نوع جهاد گران همیشه تیکه داران دین، مذهب و قوم اند و زیر عنوان این نام ها همواره مردم را در اسارت خود داشته در قیادت آنها قرار دارند.
در این نوع جهاد عده یی اندک شبانان اند و اکثریت مردم رمه و گوسفندان ایشان. در این نوع جهاد خون شهدا پامال می گردد، از خانواده های شهدا دست گیری نمی شود و برخی از مجاهدان از نشانهء مجاهدان ملیونی بیکار، گمنام، شهید، معلول و معیوب امتیاز می گیرند و کامرانی و کامگاری می کنند. در این نوع جهاد مجاهدان راستین و واقعی یا خانه نشین اند یا بی کار و بی روزگار و محروم از ابتدایی ترین حقوق انسانی و یا هم شهید و گمنام.
حال، دوستان من! شما بگویید با کدام گونه جهاد و جهاد گر موافقید؟
درود به دوست محترم جناب آقای باور بامیک ، تشکر از نوشته زیبا تان . من باید به عرض برسانم که اصلا در مقابل نام جهاد و مجاهد احساسیت دارم زیرا که این مجاهد های که طی سه دهه اخیر سر و کله شان از کوه ها و کثیفستان و حشی و اران آخوندی پیدا شدند ، غیر از یک تعداد دزد ، جانی ، چپاولگر بیشتر نیستند و از نام جهاد استفاده های نا جایز نموده اند و به اصطلاح نام مجاهد را بالای خود گذاشتند. و جهاد را بد نام کردند . مجاهد واقعی کسی است که جشمش به ناموس کس و به دارایی کس نباشد . شما از همین مجاهد ها بپرسید روزیکه از کوه ها پایین شده بودید و یا از کثیفستان وایران آمدید ، آیا یک خر داشتید که بوجی گندمی را که از راه دزدی بدست آورده بودید برای آرد کردن به آسیاب بیزید ؟ همچنان یک خانه دو یا سه اطافه از خودت داشتید ؟ اما اکنون هر کدام شان دهها خانه و اپارتمان و دهها موتر و ملیون ها دالر دارید ، میتواننند بگویند که از کجا کردند ؟ پاسخی ندارند . چون از پدر شان هم میراث نمانده بود ، زیرا او هم مانند این ها یک دهقان عادی بیشتر نبود . اما او با برادر های هموطن خو د متحدانه زندگی میکرد و همه را دوست داشت و در غم وشادی شان هم شیریک بود . و لی شما به اصطلاح مجاهدین به خون برادران خود بخاطر قدرت و دالر تشنه هستید ، میتوانید بگویید که دست هر کدام تان بخون چند هزار هموطن ییگناه ما آلوده است ؟ اگر واقعا مجاهد هستید باید از نام اسلام استفاده نا جایز نکنید و به آن احترام بگذارید . جهاد در راه خدا بهترین جهاد است و به کسی باید ضرز نرسانید . آنوفت میتوانیم بگویم که مجاهد واقعی هستید.این را باد اضافه کنم که بنده مربوط به هیچ حزب و گروهی هم از کمونست ها و به اصصطلاح مجاهدین نیستم و از همه متنفر هستم. . موفق وسلامت باشید مهدی بشیر .