۲۴ ساعت

خلوت دل

شبى در خلوت دل، مویه بیتابانه میکردم

به انگشت تضرع ، موى دلبر شانه میکردم

ببال عشق ، پرواز زخود بیرون رهیدن را

رها از قید و بند اشیان و دانه میکردم

حضور دل ، به نور بیخودیها آشنایم کرد

بپای شمع بزمش ، خویشتن پروانه میکردم

حدیث اختیار و جبر و فتواى عرض جوهر

نهان در جوف خاموشى ، خردمندانه میکردم

ز قیل و قال و سوداى وصول برزخ و جنت

رها بودم ، به کوى رحمت او خانه میکردم

نه در فکر قدیم و حادث و نه فکر خیر وشر

سراپا گوش و چشم ودل ، نگه رندانه میکردم

ازان مى کز خم وحدت ، نصیبم شد دران خلوت

بخاک استانش سجده ى شکرانه میکردم

به تکریم الست و عالم زر باکمال عجز

دمى صد بار پیمان ، بالب پیمانه میکردم

شبى کوتاه بود ، اما میسر گرشدى برمن

ز زنجیر حضور دل ، بپا زولانه میکردم

ندادم رخصتى بیرون شدن ازقید این دنیا

سعادت بود ، اگر من ، ترک این غمخانه میکردم.
،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،
محمد على فرحتیار

۲۱/۰۴/۲۰۱۶
فرایبورگ المان.