۲۴ ساعت

فتــــــاده در دلــــــــم ســــــــــــــــــــودای اندراب

شنیـــــــــــدم از قــــــلم معنــــــــــــــــای اندراب

بـــــــه اندرابــیان  اگـــــــــــــر یکبــــــــاردرآیــــــی

شــــــــــوی پیـــــــدا و نـــــا پیـــــــــــدای اندراب

بـــــــــــــرایـــــــــد نعـــر ه  الله و اکبـــــــــــــــر

زهــــــــردشــــــت و زهـــــــر صحــرای اندراب 

نمــــی تـــــــــرســـــــــد زنمــــرود وزچنگیـــــــــــز

شــــــــــوم قــــربــــــــان آن مــــــــولای اندراب

اگــــــرگـــــــــــردد کسی فــــــــرعـــــون ثـــــــانی

بیفتـــــــدعــاقبـــــــت درپـــــــــــــــــای اندراب 

عجــــــب نــــــــــام ونشــــان دارد بـــــــه دنیـــــا

بــــــــود  د شمــــــن شکـــــن کــوهـــــای اندراب 

نصیبــــــم گـــــــــرنشــــــد سیب و ناکـــــــش

روم بـــــــا دیــــــــــدن دریـــــــــاهای  اندراب 

بـــــــه صنـــــف جوانش  یک نظــــــــــرکـــن

( شایق الله اندرابی ) جوان شیــــدای اندراب

بخـــــــــوانـــــــی مثنـــــــــوی ومعنـــــــوی را

بنـــــــــــــزد ( اندرابی ) بــــــا بــــــای اندراب 

بــــــه ( مهدی بشیر) نگـویــــم ایـــــن سخن را

مـــــــن ازپــــــا یین تـــواز بــــــالای اندراب 

زشــــــوق دل بخـوانـــــم شعــر مــــــوزون

بــــه هــــرپیــــروبــــــه هـر بر نــای اندراب

 زهجــرانـــــــت وجــــــــودم بیقـــراراســـــت

بیـــــا (بیــنـــــا) شـــــــــوی بینــــــای اندراب

صبا از مـــن سلامی گـو بــه اندراب و به یارانش

 ازآن تنگی دالان سنگ خبر کن تـــا بـه شهشانش 

بتـــو ای سرزمیــن پاک که جوانان دربغــل داری 

هـــزاران اجنبـــی آمـــد نتـــرسیــــدی زمیـــدانـــش

ببین تـــاریخ کجکن را که سلطـــان غـــزنــوی گفته 

گـذاشتم نــــام آن اندراب چو دیـــدم زور شیرانش

 مبین ای دوست به چشم کم که اینجا جـای شیران است

سر دروازه لنــدن کشـــــال است ســــــیب و ناکش

    نـدید ی حــال زار روس ازین دره بــرفت مـآ یـوس

که خـــود میگفت ابر قـــدرت فراری شد زطــوفانش

  نظر کن جانب اندراب زن و مــردش بـــود سر تیــر

شغــال و گربــه و روبــاه گـــریختنــــد از پلخمــانش 

 بـــه آن مــرد سپهســالار کــه روز و شب بــود بیدار

بـــود حاضر بــه هــر پیکــــار خـــدا بـــاشد نگهبانش

 به آن فرزند اندرابی که شایق الله  ( اندرابی) است

اندرابی هـر کجـــــا بــاشد کنـد جــــانـرا به قـر بانش

بــه آن شیری که می غــرد به  پامیر و بــه هنــدوکش

بــه آن مــرد بلنــــد همت کــه دنیــا گشتـــه حیــرانش 

صفت از غیرت اندرابی نمــی گنجـــد دریــن دفتـــر

کــه از قلب صفای خـــود شده (شایق) غزلخوا نش

ای اندرابی امروز چرا زارو پریشان گشته یی

اینقــــدرآزرده ورنجــــور حیران گشته یی

درجهان مادیت بی آب و بی نــــان گشته یی

سالهاست درآتش غم داغ و بریان گشته یی

صبروکن از صبر خود آخر به جایی میرسی

در دیـــار بـــی کسی برآ شنــــــــایی میرسی

مردو زن ازهرطــرف اندر دیارت آمدند

چون خزان بگذشت حالا در بهارت آمدند

همچو صیاد خم خمک اندر شکارت آمدند 

بـــا همان اندیشــه غرب در کنـارت آمدند

آرزو دارند کـــه از بنیاد  ســـودایت کننــد

الچک و ذولانه را دردست و درپایت کنند

آمدند ازغرب وگویند ماریاست میکنیم 

  درجهان شرق وغرب امروزسیاست میکنیم

برغریب و بینوای خود نظارت میکنیم 

ازحقوق مرد و زن ما سخت حمایت میکنیم 

تا به دیروز درکجا بودی تو ای عالی جناب

دلبر زیبا به برداشتـــی بـه لب جـــام شراب

همت مردان حق بود داخل کشورشدی

هم وزیر وهم ریئس هم صاحب دفتر شدی

یک نفس پرسان نکردی ازدل بیمار ما

کی شنید گوش کرت آن نالهای زار ما

بشنوید ای غربیان این نام ما و ننگ ما 

لشکر سرخ وسیاه شد سر نگون از جنگ ما

ما اندرابی ها متحد بودیم هستیم این بود آهنگ ما 

در صف کفـار زیستن نیست درفرهنگ ما

ما اندرابی ها  اندرابیـــــــــم اندرابی زاده ایــــم

ازصمیـــم قلب به قـــرآن خــــدا دل داده ایـــم

ترتیب کننده شایق الله دلدار اندرابی