۲۴ ساعت

عرض تعظیم به مقام حضرت محمـد (ص)

تاریخ نشر پنجشنبه سوم  جدی  ۱۳۹۴ – ۲۴ دسامبر ۲۰۱۵ هالند

بنام خداوند بزرگ ومهربان (ج)
———–

عرض  تعظیم  به  مقام حضرت  محمـد مصطفی (ص)  یاران واهل بیت  شان

(رضوان الله  تعالی  علیهم اجمعین)

محمد عزیز( عزیزی)

۲ / ۴ / ۲۰۱۲ لندن

—————

ذات بیچو نی  که اند ر کائناات
(  هم قدیم است خودش قائم بذات )

از عد م   موجو د را  ا یجـــــا د  کرد

از نبــــود ، ا و بود  را بنــیـــاد  کرد

در جهــــــــان  معلول ، بی علت نبـُود

امر  سبحـــان ،  گشت ،علت بر  وجود

 

جمله افلاک و ، زمین و آ سمــــــان

بر وبحرو ابر وبا د ،وا نس و جـــان

 

او منور ساخت خورشیـــــد جــــــهان

با ستاره هــــــــا مُــزَیّن آ سمـــــان

 

کـُلّهــم-  فِـی  فَــلـَکٍ- یَســبَــحـُــون)  (۲))

چشم اگر دارید ! «  وا نتم تشــــهدون »  (۳)

 جملــه ا فلا ک ونجــوم ا ند ر سمـــا

 یا که  ذرات ، جهـــــان اند ر هـــــوا

بر مـــد ا ر خــا ص  حـــرکت میکننــد

نه عقب مــــا نده ، نــــه سبقت میــکنند

نظم  حاکم بر جهــــان ا ز ناظــم ا ست

آ نکسی بینـــد  که فکرش جــــازم است

  

این نظام بر کل ذرات جــــــــــها ن

هست حا کم ، تو مُحـَـّرِک را بد ا ن!

  

نظم وحرکت زیب وزینت را ببیــن

در طبیعت، د ر سماء  ود ر زمین

 

آسمــان را بی ستون ایستاد  کرد

 کوهــارا در زمین (او تاد) (۴ ) کرد

 

او زمین وآسمـــــــان تدبیـــر کرد

از برائ  این  بشــر  تسخیرکرد

 

او طبیـــعت  راهمی بنمـــــوده را م

تا  بشر باشد در آن، انــــدر خِـــرام
  ***********

دست تقــــــــد یر خدا و  سرنوشت

طینتِ آد م  ز خا ک وگِـــل سرشت

بعد ازآ ن با روح خود اندردمیــد

تا که آ د م د ر جهان ، آ مد پد ید

 خلق  آدم را  نـــکو بنیـــاد  کرد

لفظ  «کرمنـا »( ۵) برایش یاد کرد

بر ملک شـــد  بعد ا ز آن ا مـرِ خــد ا

تا نما ید  سجـــــده   بر ا ین  پیشـوا

 

 گشت مسجود ملائـــک  آن زما ن
داد بر آدم  مقــام  و عِــّـز وشـان

 

جمــــله  گی تسلیم امـــر کـــرد گــــا ر

سجده بنمـــود ند ایشـــا ن، بـا ربــــا ر

 

لیک آ نکس کـو ، نشد تسلیم ا ین

  از تکـــبر بــود، شیـطانِ لـعیـن

 

بعد ازآن شیطــان ، زنــا فر ما نیـــش

رانده شد ، از د رگــــــۀ  سبحـا نیـــش

 

ای بشــر  فرمــان خالق  گوشــدار!

  هر کجا وهر زمان (لیل  ونــهـا ر)

 

ذ ا ت خالق رام بنمود ، ا ین چنینـن

 آنچــه  اندر آسمــان  و د ر زمیـــن

 

بهـر  انســان این ، طبیعت را م  کر د

فضل خود برجمله مخلوق عــام کــرد

 

گر سجود ی  تو نــدا ری د ر میـان

این  نبا شد  شر ط انسـانی  ،  بدان !
************   

ذات خا لق دا د ، عقل و فهم وهـــــــوش

تا نگرد ی ، مثل بیجـــا نی خمــــــــــوش

 

   بر تـو عقـل و، اختیا ری د ا د ه ا ست

وز بــرا یت  ،اعتبــــا ری  د ا د ه ا ست

 

بــعد ا ز آ ن د ر  هر زما ن   پیغمـــبری

تا نمــــــا ید  مرد مـــــــا ن  ر ا رهــبـری

 

ا و فرستاده همـه د ستـور خو یـــش

تا بدانی ره ، نمــا نی  کورخــویـــش

 

کـــرد حجت از برای ، تو  تمــا م

بعد از آن  راهـــی  نداری والسـّـلام

 

او عنــــا یت کرد بر نـــــوع بـشــر

تا  که با شد  هر یکی را را هبــــــر

 

انبیا ء ومـرســـلین  در هر زمـــان

با کتا ب و با خطـــا ب  و  با بیـان

 

تا کـــه د و را ن   همــه پیغمبران

ختم  شـد بر آن شهــۀ آخــر زمان
*************

حقتعا لی خواست بر روئ زمیــن

آخرین  شـا ه رسـل سا لا ر د یـن

 

د ا د   خلعت ا ز برایش   این چنین

تا ج وتخت ( رحمــهٌ لـلعا لمیـــــــن ) ( ۶)

 

آ ن محمد بنــــــد ه و خیرا لبشـــــر

 هم معلم هــم رســول هــم راهـبــــر

 

انــکه  خـــا لق  در( کلا م الله )  گفت

بر ( محمـــــد ابن عبــــــد ا لله)  گفت

 

گـــفت : « ِا قرأ بـِاسم ، رَبِکَ الـّـِذی » (  ۷ ) 

اولین آ یت بخـوان ،  خوشحا ل زی!

 

بـعد از ا ین بر منصــــب  پیغمبـــــری

جا گزین ! انــــدر مقـــــا م رهبـــــری

 

بعد از آن پیغمبر  عا لـی مقـا م

در رۀ دعـوت نمــوده اهتـمـا م

 

  سعی  شان  بر حکم قر آن استوار   

 اندرین راه همچــو کوهی  پایدار

 

تا که این دعوت  بپـا شد  آنزمـان

دشمنی هـا در نهان شد هــم عیان

 

گــفت  لبـیــک ، اولین کس آ ن زمـا ن

ز و جــــه ء پا ک رسول ا نس و جـان

 

آن (خد یجه) همســر  پا ک رســــــو ل

بر زبـا ن ا قـرا ر وبر دل هــم  قبــو ل

 

بعد از آ ن ( بوبکرصــد یق) و رفیـــق

آن شفیـــــق  ویــــارِ دوران  عتیـــــق

 

آن سه  دیگر  گفت لبیک آنزمــان

بـُود( علی ) او خـُرد سال مومنــــان

 

بعد از آن د و را ن زحمت سر رسیــــد

ا متحـانی سخت وبیـــحد  سر رســــــید

 

سیـــــد کونیـــــن ، اندر هر مــــــــکا ن

از خطر هر گز نبود ی در ا مــــــا  ن

 

در محیـط شـرک واستـبـد ا د وزور

کو نمی د ید ند  با چشمـا ن کـــو ر

 

نور ، الله   وچـــــــــرا غ  ا حمـــــــدی

آ یت حــق ونشان سرمـــــــــــــــــد  ی

 

کرد الله  در خطا بــــش اینچــــــــــنین

بهر ابنای بشر کـــــون ومــــــــــــکین

 او  شد مبـعو ث  خاتم د رزمین

لیک باشد (رحمهٌ للعــــــــا لمین)

بعد سیزد ه سا لـی که از دعـوت گذ شت

جور وآ زا ر کسـان  از حـــــــــد گذ شت

 

لیک آن  یا را ن   یـــــا ر،  ا ولیـــــــن

در کنـار آ ن  ا مــــــا م ا لمرســـــــــلین

 

بــوده  ا ند در خد مت و سر بـا زیــش

تا  کننـد ش از د ل وجـان ، را ضیـش

 

 آ نزمان ، فر مــان هجرت  سر رسیـــد

امتحا ن  رنج  و زحمت  سر رسیـــــــد

 

باز هم یـــــــارا ن  یـــــارا ن قــــد یـــــم

بوده ا ند د ر جنب  پیغمــــبر  نـــد یــــــم

 

بو د فرمــــــا ن، پیـــــــا مبر بعــد ا ز آن

تــا شونــد  اصحا ب ، بر یثــرب  روا ن

 

یکنفر بگــزید  ا و همـــر ا ه خو یـــش

آن د گرخوا با ند ، برما وای خو یـــش

 

  در سفــر صدیق بود همراه شان

یار غاربودست خواطر خواه شان

 

تا  به یثـــرب  آ مـد ند  با یا رخویــش

طرح تازه ریختنـــد برکا ر خویــــش

اولین طــــر حی که نو  بنیـــــا د کــــرد

او بنــــائ  مسجــــد  ی آ بـــــا د کـــــرد

طرح ایجاد ِ تمــــدن ریخت آن

بر  بنائ کهنـــۀ یثرب ،چنــان

 

 نام  یثرب را مدینه  یاد کــرد

او تمدن را  بر آن بنیاد  کرد

 

 بـَست ،پیمان ِ  مواخــات ( ۸) آنچنان

بین (انصـــــا ر ومهـــــا  جــر) آنزمان

 

 نظمِ نورا بعد ازآن ایجــا د کــــرد

بر بنـائ کهـنه  ، نو  بنـیـا د  کــر د

 

ا و  بشــراز قیــد وبــند  آ زاد کــرد

فارغ  از هـرجـو ر واستبد اد  کـر د

 

روح و جسـم  خـلق ، نا شـــا د  ز مــــــا ن

شا د  سـا خت و، د ا د آ رامـش چـو جــا ن

 

بـعد ازآن ده سـا ل د یگرآن جنا ب

حــکم فـــر مــود نـــد باحکام کتاب 

 

پیش ا ز آ ن  بر مومنین  گفت  این  سخـــن

گوش میــــــــد ا ریــد ای  یا را ن مــــــن!

 

( خون  و ما ل ، وعِرضِ تا ن بر یــکد گـر )

( آن حـــــرا م ا ست میکنید ا ز آ ن حـــذ ر! )

 

( بعد از آ ن ا زبهــــــر زنــــها یــا د کــــرد )

( از حقـــــــو  ق شـــا ن سخن بنیا د کــــرد )

 

( بــعــــــد ا ستشهــــا د کردنـد آ ن  جنــــاب )

( از زبــــان ا متــــــی با ا یــن خطــــــاب )

 

(با زبــــا ن  پـرسشـــی  خـــود  خوا سـتـنـد )

(از ا دایِ  آ ن رسا  لت، چـون و چنـــــــد؟ )

 

( جملـــــه ا مت با زبـــا ن   در ا یـن کــــلا م )

گفتـــه ا ند ، بنمــــــوده ا ی بـــــر ما تمـــا م

 

( تــو ا مانت را  ا د ا بنمـود  ه ا  ی )

( تـــو نصیحت را  بجا  فر موده ا ی )

 

( بعـد از آ ن دم ،آن رسول ا نس وجا ن )

( رو بـبــالا داشتـــنـد  بر آ سمــــــــا ن )

 

ای خدا خود شــاهـــدی بر بندگــان

امر تو کردم بجــــا از صدق جــان

( مـن نمـــو د م  کا ر بـرا مت تـمـا م ) ( ۹ )

( بعـد  ا زیـن سوی تو آ یــم  والسـلام )

********

ذات حق  فر مو ده ا ست ا ند رکلا م

برنبـــی  خـو د ، د رو د  و هم سلا م

 

نیز ا ز ما ، بهر آ ن  عالــی  مقــــا م

هم  د رو د  هــم ثنا و هــــم ســـــلا م

 

 بهر آن وآل وا صحا بش  تمـــــا م

هـم بــا هــل  بیت   علیهــم  الســلام

 

هـم  به  یا را ن  و با صحــا ب  هُـد ی

چونکه بو د ند مصطفــی را مقتــــد ی

 

ا ین عقیده  ، فکر  هر مومـــن  بــود

کز دروغ  و ا ز نفا ق، ا یمــن  بـــود

چونکه  بوبکر ا ست ا و یا رقــد یــــم

همرکا ب  وهمنشـــین وهم ند یــــــــم

 

سیــد کونین گفتــه ا ست  ا ین سخــــن :

( ا و برادرهــــم مصاحب جا ن من ) (۱۰ )

 

( هم چنین  ا و یا ر غا ر وهمسفــــــــر)

دررهی هجرت بصد خوف وخطــــر

 

تا که پیغمبر همی بـــود آ ن زمـــــا ن

بــود بوبــکر هر زمان درپیـــــش آ ن

 

درس د ین را ، ازبـرِ احمد گرفت

نمرۀ هر  ا متحان را و صد گرفت

 

چو ن نبی حضرت حق  ا زجــــــها ن

رخت بربست سوی  عقبـی شد ر و ا ن

 

جمله  ا نصا ر و مهاجر  آ نـزمـــــــان

کرد بیعت  بـرا بو بکر  بعــــد ا ز آ ن

 

آن خلیفـه  نا م ا و( صد یق) بــــــــــــود

دشمن ا و کا فر وزند یــــق   بــــــــــو د

 

بعد ا زآ ن  یا رد گر،  ا و شد  ا مـــــیر

 (عمرا لخطاب )،به هیبت همچـــــو شیر

آنکه پیغمبر بو صفش ا یـن چنیـــــــــــن

گفت بریارا ن و ا صحا بـش   همیـــــن

 گر نبودی ختم بر پیغمبری

 این عمر بود لایق این سروری

 

   دخت خودرا داد بر سالار دین

آن عمر آن کوکب وسیاردین

  

حفصه آن زوجــــۀ  پاک رســول

آنکــه پیغمبر  وَرا از دل قــبــول

بعد ازآن عثمان ،( ا بن عفــا ن)  بـــو د

جامـع ا لقـرآ ن آ ن  د و را ن بــــــو د

 

آنــکه ( ذی النــورین ) (۱۲) او دارد لقب

زوج دو دخت رســـو ل ا ی با سبــق!

   

آن شهید ی پا ک قرآ ن بـــــود ه ا ست

نورچشـــــم هر مسلما ن بـــو د ه ا ست

 

هر کـِرا باشــــد پیامبــر راهـبــــــر

دوست عثمــان است ویاران دگــر

 

بعــد   ا یشا ن ،  آ ن( علی) مـــرتضـی

  (ا بــن عــــم )آ ن رســـــــول مجتبــی

چهـــــــا رمین  یـــا ر رسو ل الله  را

تو علــی می دان ( اســــــدالله ) ( ۱۳)  را

آن علـی آن  نــــــورچشــم مصطـــــفـی

د ر ره ا ســــلام با صد ق و صفــــــــا

  او به  پیغمبر چوها رو ن بود ه ا ست (۱۴)

شهره ای آ فا ق وگــــرد ون بــــوده ا ست

 

آن علــی فــــرزنـد  دست آ ن  رســـــول

( اب  سبطین ) ( ۱۵)  شهیـد ، زوج  ( بطـول ) (۱۶ )

 

حب او حب  پیامــــــبر  بوده  است

بغض او  خشم  پیامـــــــبر بوده است

 

هرکه باشـد  قلب ا و از کینــه پاک

دوستـد ار او، وهم اصحا ب پــا ک

 

عاقبت این  یار  یا را ن، وحیـــــــد

شد به مسجــدِ پیامبر ا و شهــــیـــــد

 

بعد  ا زآ ن  با شد ا مـا مـــا ن همــــا م

هرکــد ا م  درنــزد ما ذی  احتــــــرام

 

وا ن یکی ا حسن  بود ، نا مش ( حســن ) ( ۱۷ )

آ ن د گر ( حسین ) ( ۱۸) بو د ا ی جـا ن مــن

 

آن یکی کــــز وی، بــرا ئ  اهل د یــــن

رمز وحـــد ت  شد   برا ئ  مــومنیــن

 

وا ن د گر آ ن ســر ور آ زا د  گـــــا ن

بهــر ا مت رمــــــز آ زا د ی بــــــــد ا ن

هر د و ئ  شا ن سـروران جنت  ا  ند

غنــــچه ها ئ گلستــــا ن جنت ا نـــــد

 

 آفتــــــاب دین را تابنــده انــــد

 (سیـدا شبا ب اهـل  الجنه) انـد  (۱۹)

 

یار واصحاب رسول ا نس وجــــــا ن

دوست مید ا ریم  ما ، ا ز صــد ق جا ن

 

هم  به  اهل  بیت  تعظیـم میکنیــم

یک بیک ا کـرام و تکریـم میکنیــم

 

یار و ا صحا ب پیا مبر آنــــــزما ن

دوستـدار همد یـــگر ازصــد ق جان

 

آن( علی ) همـــکار آ ن ( صد یـق ) بـــود

دشمن هــــر کــــا فر ،  وزنــد یـق بـود

 

اوبــه ( عمـر) داد دخت  خویــــش را

 ( ام گلثــوم ) (۲۰)  پاره، قلب خویِــش را

 

درکنارِ ( ابن خطاب )  همچـو جـا ن

 دائماً بود در نهـا ن  و درعـیـــا ن

 

در نما ز فجـــر  جمعی  مــــــومنیــــــن

بوده ا ند خلف  ا میرا لمــــو منیــــــن

 

ناگهان شمشــــــیر  آ مــد بر وجــــود

زا نکه ا یـما نش نبــود ا نــد ر و جــو د

ا و ( ا بو لوء لوء )  بد  ا ند یــش  بـــــود

هم (مجـــوسی) ، هم  منا فق  کیش بــود

چون  عمر گرد ید زین ضربت شـــــهید

قلب اصحــاب ِپیــــامبـــــــر بر طپــــیـــد

 

بعد از ان (عثمان) امیر ِ مومنـان 

 انتخـاب گردید او ، در آنزمــان

 

آن علی  همــــرا ز و  هــــم آوا ز ا و

هر یک از (سبـــط) رسول سربا ز ا و

 

هیچـــــــگاهی تو  ند ید ستی کــه  آن

مهر ا و اند ر خفــــا ودر عیــــــا ن

 

کم شــــــود بر  منبـــــع جــــود وحیـا

حضرت عثمـــــان  ا ما م  بـا  سخــــا

 

حب آن با ا بن عفا ن  بیـــــش بـــو د

زا نکه با ا و ، وپیا مبرخویــش بـــو د

 

تاکه ( ذی النورین ) ، یــا رِ با وفا

داد جان  د ررا ه  قـــرآ ن وخــد ا

 

اوشهیدِ پاک قــرآن  شــد چنان 

دشمنش  ملعون رحمان گشت آن

 

بــعد از آ ن بیعت  نمـود ند با  (عـلی )

جمله اصحا ب ، با صفا وهمــد لی

آن علی چون  مثل یـــا را ن قـــد یم

رفت د ر را ه صرا ط ا لمستقیـــــم

هر زما ن ا و یا د یا را ن می نمـود

با دعــــا  وبا  ثنـــا  و بــا د رو د

 

چون شنید ستی  ز ا قوا ل رســـو ل

این سخن را  نیز آ ن زوج ( بطــول )

 

گفت:« اصحابم مگیرید با غرض »(۲۱)

دور باشیــــد از نفـــاق واز مــرض

 

جمله ا زوا ج رســول ودختــران  

عضــو اهل بیت  پیغمـبر بـد ا ن

 

هم علــی  مرتضی  ، زوج   بطـــو ل

 ( حسنین ) ( ۲۲ ) پا ک و ( عمـین ) (۲۳) رسول

 

 هـر د و ( عـمیـن ) شـریفیـن آ نــزمــــا ن

حمزه  وعـبـــا س بو د نـــد ، همـــچنا ن

 

گفت : پیغمـبر به اصحــاب آنزمان  

  «  هست سلمان اهل بیتم » هم چنان (۲۴)

 

با ( ا سا مـه ا بن زیـدش ) آن رسول ( ۲۵)

افتــــخار اهــــــل بیــــتش را قبــول 

 

از خد ا  تو فیق  یــا ری  مـیـــکنــیــم

از صمیـــــم قلـــب  زا ری میــکـنیـــم

حب پیغمـبر  وهــــم یـا را ن  او

اهـــــل بیــت ا و، وهمــکارا ن او

یا ا لهــی  قلب مــا پر نو ر کـن !  

از نفا ق و ا ز شقـا وت دور کــن!

  

در  د ل  ما  و تمـــا م مـــو  منیـــن

جمله  ا بنــــا ی بشــر  روئ زمیــــن

 

نور تو حید ی عطا   کن   یا احــد

جــز تــو نتواند دهــد، کس را مـد د

 

ما به نو ر تـــــــو هد ا یت میشــویـــــم

مستحــق  عفــــو و رحمت میشویــــــم

 

قلب ما با نـو ر ا یمـا ن  نو ر دار

از  همه وسواس  شیطا ن دور دار

 

بهر ما توفیـــق ارزا نی بد ار

 تا که باشیم در رهِ تو ا سـتوار

 

بـعد ا ز آ ن  د ر را ه  آن ختــم رســل

کا ن بود  شا رع  برائ جــزء و کــل

 

از تـو می خواهیــــم  ا ی  معبــود مـا

جــو د کــــن بر قلب د ر د آ لود  مــا

 

حب ، اَلـله وســـــپس ، پیــــغمبــــرش

چها ر یــــا ر، با صفــا و ســــر ورش

 

حب اصحــــــا ب   رســــــــول الله را

اهـــــل بیـــــت آ ن  رســــــو ل الله ر

تا   قیا مت قلب ما شــــا د ا ن شـــــو د

حب اهـــــل بیــــت وهم یا را ن شــــود

 

این همان  فــکرسلف باشـد یقین
بر  طریق مصطفی واهل دین

 دشمن یاران واصحاب رسول
 مذهبِ  ایشان نمی باشد قبـــول
  
 از« عزیزی » صد درود وصد سلام
بر محمـــد آل واصحابش تمام
  
 نا مسلمان بوده ، بد آئین بود
پایــان

********************

وا لســـــلا م وعلیــکم و رحمت الله  وبرکـــا ته

۲ / ۴ / ۲۰۱۲ –  محمــــد عزیز(عزیزی )  – لـنـد ن

hmaazizi@yahoo.co.uk

تو ضیحـــا ت  لازم :
——————
۱-  اشاره  با آیۀ مبارکه  است که  :« وجعلنا من الماء ِ کل شئی ً حی » ما به ذریعۀ آب همه چیز را زنده گردانیدیم

  ۲ –  وکلهم فی فی فلک یسبحون – سوره یس-آیه-۴۰     » یعنی:
تمام شان( مراد از اجرام فلکی  آفتاب – مهتاب – ستارگان و…) در حال شناوری ( مراد حرکت)  میباشند .

     ۳ – وا نــتــم تشـــهــد و ن – سوره بقره – ۸۴  وسوره آ ل عمران-۷۰»  بمعنی  وشما مـشـــا  هـــد ه مـیکنــید  

 ۴–  اوتا د –  بمعنی  میخ واستوانه ایکه سبب استقرار واستحکام میشود  . اشاره بآیه ای قرآن در سوره ای  :  نبا ء است که میفرماید  

«الم نجعل الا رض مـها دا  والجبا ل اوتا دا و. سوره نباء –آیه۶-۷…» یعنی : آیا نگردانیدیم ؟ زمین را ( از جهت استقرار وسکون) گهواره  وکوهــــا را  بعنوان  میخ (استوانه که سبب  استقرار واستحکام  و جلوگیری از  حرکت  نا منظم زمین میشود)   

  ۵ – (کرمنا )    یعنی کرامت دادیم ( یعنی اورا عزیز ساختیم) اشاره به آ یه ای قرآن کریم است : که میفرماید:  

( و لقد کرمنا بنی آ دم  وحملناهم فی البر والبحر- سوره   – اسراء   )  ما انسان را کرامت دادیم و آ نها. را در خشکه  و بحرحمل     نمودیم

 –  ( ۶ – (رحمت  للعاالمین) رحمت برائ عالمیان  اشاره به آ یه ای کریمه ایست که خداوند در وصف سردار د وجهان (  جناب حضرت محمد مصطفی –(ص)  فرموده است : « وما ا رسلناک ا لا رحمت للعالمین –سوره انبیاء   –     ۱۰۷ »  ای محمد !  ما ترا نفرستادیم  مگر رحمتی برائ عالمیان( یعنی ما ترا فقط رحمت برائ  تمام جهان فرستاده ایم )   .

    ۷- اقراء باسم ربک الذی خلق …… علق-   »   اشا ر ه با و لین آیه ایکه ذ ریعه ا ی جبرا ئیل آ ن  فر شته وحی الهی د ر غار( حرا )به پیغمبر نازل  شده بود . یعنی بخوان بنام پروردگارت

 ( ۸-  (عقد مو ا خا ت) : یعنی  پیمان براد ر ی      ا و لین  پیما نیکه حضرت ر سول ( ص )  بین  مها جر ین وا نصار  بعمل آ وردند که انصار ومها جرین را با یکدیگر بر اساس اخوت اسلامی براد ر ساختند  . ودر تاریخ شهرت دارد .

  –  ۹-  تمام این هشت مصراع در ارتباط  بآ خرین خطبه هائ پیغمبر (ص ) در حجت الوداع است که در احادیث  صحیح مسلم وکتب سیره به تفصیل ذکر شده است  واحا د یث در پا ورقی آ خر ذکر شده است .   که آن در مور د حر مت خون – اموا ل وا عرا ض  مسلما نا ن بو ده ا ست و همچنین ترک وطرد همه ای مظاهر جا هلیت بوده است . ودر عین تا کید ا کید  پیغمبر ( ص ) در مورد حقوق زنها بوده است . وبعد از آن بگواهی طلبیدن مردم در امر اجرائ ر سالت بود  که همه مرد گواهی دادند

   اشا  ره به حدیث پیغمبر است که  حضرت ابو بکر صدیق را  ایشان  برادر ومصا حب خویش گفته اند  ۱۰-

 ا عَنْ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمَا عَنْ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ لَوْ کُنْتُ مُتَّخِذًا مِنْ أُمَّتِی خَلِیلًا لَاتَّخَذْتُ أَبَا بَکْرٍ وَلَکِنْ أَخِی وَصَاحِبِی (البخاری))

۹-۲-اشاره بآیه ای  :« وما ارسلنا ک الا رحمه للعالمین »   ما ترا نفرستادیم مگر رحمتی برائ عالمیان  ۱۱-

   ۱۲  – ذی النو رین  یعنی صا حب دو نور . یکی از القاب سیدنا حضرت عثمات است  که دو دختر حضرت پیغمبر (ص ) به نکاح شان در آ مده بود. وازین سبب آنهارا صا حب دو نور میگفتند .

 – اسد الله – لقب حضرت علی ( ) که معنی شیر خدا را میدهد  واین لقب را حضرت رسول بایشان گذا شتند  ۱۳ –

 –   ۱۴ – اخ – بمعنی برادر است . اشاره به حدیث پیغمبر در حصه سیدنا حضرت علی (رض)است که

عَنْ عَامِرِ بْنِ سَعْدِ بْنِ أَبِی وَقَّاصٍ عَنْ أَبِیهِ قَالَ

قالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ لِعَلِیٍّ أَنْتَ مِنِّی بِمَنْزِلَهِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى إِلَّا أَنَّهُ لَا نَبِیَّ بَعْدِی (مسلم)

روایت حضرت  ابن ابی وقاص از پدر شان است که پیغمبر ( ص ) برائ علی فرمودند که تو بمنزله ای  هارون برادر موسی  هستی  البته  هر آ ینه  دیگر نبی  نیست .

    ۱۵  – سبطین  نواسه  ها (   مراد نواسه هائ حضرت پیغمبر ( ص) یعنی حضرت امام حسن  وامام حسین رضی الله تعالی عنهما بودند

    ۱۶-  – بطول  : لقب سید نا  فاطمه ( رض  )  دختر پیغمبر  ( ص )  زوجه ای حضرت علی (رض  ) ومادر  امام حسن وامام حسین است

 –  ۱۷ – حسن  :  حضرت امام حسن ( رض )
۱۸  –  حسین   : مراد از حضرت  امام حسین ( رض )  می باشند

۱۷-  اشاره به  حدیث پیغمبر ( ص )است که فرموده اند

 ۱۹  – عَنْ أَبِی سَعِیدٍ الْخُدْرِیِّ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ الْحَسَنُ وَالْحُسَیْنُ سَیِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّهِ (الترمذی

یعنی   حسن وحسین سروران وآ قایان بهشتی ها اند .

   ۲۰  – ام گلـــثوم   : مراد  دختر حضرت علی (رض)  خواهر امام حسن وامام حسین که زوجه ای سید نا  حضرت عمر (رض)  بوده داند .  .

    ۲۱  – اشاره به حدیث معروف  پیغمبر ( ص ) است که در مورد اصحاب خویش همه مردم را بر حذر داشتند . وبه محبت ایشان توصیه واز بغض وکینه نسبت بایشان بر حذر داشتند . وحتی محبت خویش با محبت اصحاب برابر دانسته  وناراحتی خویش را  نیز با  ناراحتی ایشان برابر  گفته اند . وحتی اذیت اصحاب را با اذیت خود واذیت خودرا با اذیت خداوند مقا رنه کرده اند . وایشان  وچنین گفتند

عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُغَفَّلٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ اللَّهَ اللَّهَ فِی أَصْحَابِی اللَّهَ اللَّهَ فِی أَصْحَابِی لَا تَتَّخِذُوهُمْ غَرَضًا بَعْدِی فَمَنْ أَحَبَّهُمْ فَبِحُبِّی أَحَبَّهُمْ وَمَنْ أَبْغَضَهُمْ فَبِبُغْضِی أَبْغَضَهُمْ وَمَنْ آذَاهُمْ فَقَدْ آذَانِی وَمَنْ آذَانِی فَقَدْ آذَى اللَّهَ وَمَنْ آذَى اللَّهَ یُوشِکُ أَنْ یَأْخُذَهُ (الترمذی

۲۰-   ۲۲  – حسنـــین  : مراد از امام حسن وامام حسین  ( رضی الله تعالی عنهما   ) می باشند .

 –  ۲۳ – عمین    :   د و ، کا کا   – البته مراد از هر دو کاکائ مسلمان پیغمبر(ص)   یعنی حضرت حمـــزه  وحضرت عبـــا س (رض) میباشند

 –  ۲۴  – مراد از حدیث پیغمبر ( ص ) در مورد سلمان  فارسی (رض) است که رسول خدا فرمودند  :  سلما ن از اهل بیت من است  .

فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ:”سَلْمَانُ مِنَّا أَهْلَ الْبَیْتِ” (معجم الکبیر للطبرانی)

     ۲۵ – اسا مـــه ابن  فر زند زید بن حارث  نیز طبق احادیث ازجمله ای اهل بیت پیغمبر بحساب آ مده است .

عن أسامه بن زید قال : قال لی علی : یا أسامه ، ما لک لا تخرج معنا ، إنما أنت رجل من أهل البیت ؟ قال : قلت : صدقت ما من أحد أحق أن أخرج معه منک ، ولکنی والله لا أقاتل المصلین بعد قول رسول الله صلى الله علیه وسلم : « ألا ترکته ، أو شققت عن قلبه ، فنظرت إلیه ؟ » « لم یرو هذا الحدیث عن عبد الملک بن عمیر إلا سعید بن زید ، ولا عن سعید إلا عطاء بن مسلم ، تفرد به عبید بن جناد » (معجم الأوسط للطبرانی

——————————————————————————————————-
اشاره  به حدیث مفصل حجته الو داع است . که تشریحات  در منظومه  اجمالا آ مده است:

إِنَّ دِمَاءَکُمْ وَأَمْوَالَکُمْ حَرَامٌ عَلَیْکُمْ کَحُرْمَهِ یَوْمِکُمْ هَذَا فِی شَهْرِکُمْ هَذَا فِی بَلَدِکُمْ هَذَا أَلَا کُلُّ شَیْءٍ مِنْ أَمْرِ الْجَاهِلِیَّهِ تَحْتَ قَدَمَیَّ مَوْضُوعٌ وَدِمَاءُ الْجَاهِلِیَّهِ مَوْضُوعَهٌ وَإِنَّ أَوَّلَ دَمٍ أَضَعُ مِنْ دِمَائِنَا دَمُ ابْنِ رَبِیعَهَ بْنِ الْحَارِثِ کَانَ مُسْتَرْضِعًا فِیبَنِی سَعْدٍ فَقَتَلَتْهُ هُذَیْلٌ وَرِبَا الْجَاهِلِیَّهِ مَوْضُوعٌاالنِّسَاءِ فإِنَّکُمْ أَخَذْتُمُوهُنَّ بِأَمَانِ اللَّهِ وَاسْتَحْلَلْتُمْ فُرُوجَهُنَّ بِکَلِمَهِ اللَّهِ وَلَکُمْ عَلَیْهِنَّ أَنْ لَا یُوطِئْنَ فُرُشَکُمْ أَحَدًا تَکْرَهُونَهُ فَإِنْ فَعَلْنَ ذَلِکَ فَاضْرِبُوهُنَّ ضَرْبًا غَیْرَ مُبَرِّحٍ وَلَهُنَّ عَلَیْکُمْ رِزْقُهُنَّ وَکِسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَقَدْ تَرَکْتُ فِیکُمْ مَا لَنْ تَضِلُّوا بَعْدَهُ إِنْ اعْتَصَمْتُمْ بِهِ کِتَابُ اللَّهِ وَأَنْتُمْ تُسْأَلُونَ عَنِّی فَمَا أَنْتُمْ قَائِلُونَ قَالُوا نَشْهَدُ أَنَّکَ قَدْ بَلَّغْتَ وَأَدَّیْتَ وَنَصَحْتَ فَقَالَ بِإِصْبَعِهِ السَّبَّابَهِ یَرْفَعُهَا إِلَى السَّمَاءِ وَیَنْکُتُهَا إِلَى النَّاسِ اللَّهُمَّ اشْهَدْ اللَّهُمَّ اشْهَدْ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ (مسلم

( أیها الناس، اسمعوا قولی، فإنی لا أدری لعلى لا ألقاکم بعد عامی هذا بهذا الموقف أبداً )

( إن دماءکم وأموالکم حرام علیکم کحرمه یومکم هذا، فی شهرکم هذا، فی بلدکم هذا . ألا کل شیء من أمر الجاهلیه تحت قدمی موضوع، ودماء الجاهلیه موضوعه، وإن أول دم أضع من دمائنا دم ابن ربیعه بن الحارث ـ وکان مسترضعاً فی بنی سعد فقتلته هُذَیْل ـ وربا الجاهلیه موضوع، وأول ربا أضع من ربانا ربا عباس بن عبد المطلب، فإنه موضوع کله )

( فاتقوا اللّه فی النساء، فإنکم أخذتموهن بأمانه اللّه، واستحللتم فروجهن بکلمه اللّه، ولکم علیهن ألا یوطئن فرشکم أحداً تکرهونه، فإن فعلن ذلک فاضربوهن ضرباً غیر مُبَرِّح، ولهن علیکم رزقهن وکسوتهن بالمعروف ) ( وقد ترکت فیکم ما لن تضلوا بعده إن اعتصمتم به، کتاب اللّه ) .

( أیها الناس، إنه لا نبی بعدی، ولا أمه بعدکم، ألا فاعبدوا ربکم، وصلوا خمسکم، وصوموا شهرکم، وأدوا زکاه أموالکم، طیبه بها أنفسکم، وتحجون بیت ربکم، وأطیعوا أولات أمرکم، تدخلوا جنه ربکم )

( وأنتم تسألون عنی، فما أنتم قائلون ؟ ) قالوا : نشهد أنک قد بلغت وأدیت ونصحت .

فقال بأصبعه السبابه یرفعها إلى السماء، وینکتها إلى الناس : ( اللهم اشهد ) ثلاث مرات . (کتب سیره)

تقا ضا ئ  برا درا نـــــــــه ::
————————— :
در اخیر  از همه ای علمائ دین  عا جزانه  و ملتمسانه  تقا ضا دارم تا اگر کمبودی  وخلائ را  از لحاظ  محتوا در یا فتند از طریق ایمل مرا  در جریان قرار د هـــنــد تا تصحیحات لازم بعمل آید  .  وکمال امتنان خواهـــد بود
برادرتان عزیز ( عزیزی).