۲۴ ساعت

چسپاتده روی پنجره آکاهی مرا

سرلوحه ی بلندی کوتاهی مرا

برروی ناتوانی شعرم کشیده است

آرایه ها ی مبتذِلِ واهی مرا

دریای هوشِ او به تمسخر گرفته است

تنگیِ تُنک مختصرِ ماهی مرا

فرموده با بهارِ رخِ خود مقایسه

پاییز خوار وزارِ رخِ کاهی مرا

از آسمانِ ذهن خودش را نده تا ابد

بالِ امیدِ کفترکِ چاهی مرا

از بهرِ حصلِ خرمنِ خرما نوشته است

مانَورِ ادعای خداخواهی مرا

…

سنگِ سوادِ سینه ی او پاره کرده است

قلبِ به سوی عاطفه ها راهی مرا
…
نورالله وثوق
…
دوشنبه ۱۱ آبان ۱۳۹۴ – ۱۸:۳۶
..
پانوشت

کفترچاهی: کبوتر چاهی