۲۴ ساعت

خواب دیدم
که
نگار بیوفا

امدبرسربالینم
چه خوش گفتار 
و
بانمک یار دیرینم
خوش اغوش واه کردم
زلطف وصفا
اشک ولبخند زشادی
و
بغص گلوهم بگرفت زوفا
فریاد کشیدم
و پرو بال بگشودم
زفریاد خویش بیدارشدم
که
نه
یارست ونه
وفا
چه
شب وتاریک
زشت
وبی حیا
اشکم مرا زیر
باران کرد
غرق گیریه
واه وناله کرد
ای عشق
وای یار
به فر یا دم
رس
ورنه
مرگ مرا
میبرد
بر باد