قُوّهء نُطق وبیان بخشیده ای!
تاریخ نشر دوشنبه ۶ جنوری ۲۰۱۴ هالند
عبدالکریم(خشنود هروی کهد ستانی)
قُوّهء نُطق وبیان بخشیده ای!
عبدالکریم(خشنود هروی کهد ستانی)
شهر کییف مورخهء ۰۵-۰۱-۲۰۱۴م
*****
طاقتــــم دِه یا اِلـــــه !تا خــد متِ جانان کنم
چون مراباشد توان،هرآنچه خــواهی آن کنم
بشکنم بازوی ظُلمت،روشن کنم هرگوشه را
کُلبهءتاریک ایــــــتام را،بحـــق نـوران کنم
با شجاعت برکَنَــم از بیخ،بُنِ جَــــــــلّاد را
با همان تیغ عــــدالت،حمله بر شیطان کنم
بهرِ محــــوِخودسری ها درنهـــادِ این بشر
خواب زچشمان برگرفته،طعمهء طوفان کنم
همچوبحـــرِبیکـــران،درزیرآسما
کشتی ای بیحرمتــان ،بهرِ ادب لرزان کنم
ازبساطِ ارض برچیــــنم،بسی خارو خسی
نوک هرخارمُغیل را،سرواین بوستان کنم
بال رحمت راچوبخشیدی بمن،سَیرش ببین
همچوبُــــراق نبــی،سیرهمه کیهـــــان کنم
خصم رابرگوزمن که،قیدپندارت سهل است
حق برباطل برایش،آنچــــــنان برهان کنم
قُـــوّهء نطق وبیان بخشیدهء،بالُطفِ خویش
هرکجا،من پـــیروی از منطق قُـــرآن کنم
سیل خشمِ حــــــق بذاتش،بیمثال اندرجهان
باخضوع وآن تضُّرع،رحمتش پرسان کنم
ازهمان«لایعـــــقـــلون»،آزارب
قـَـــلع وقَمـــع شان،بزورخنـــجربُرّان کنم
علــــم وعرفــــان،باعث محــو جها لتهابُود
جان ودل را،صدقهءآن علم واین عرفان کنم
انــــــتظارِآن حیاتم،تا نمانــــد یک جـــهول
فردفردش را،بخـــوانِ مِهر خودمهمان کنم
درکِ آن درمغـــز،وانــــوارخیالم درجهش
باهمین مصباح دانش،دـــیده رارخشان کنم
تانباشــد ذ لّت وخواری،شـدم دست بردعــا
فقروهم بیدانشی را،بید رنگ پنهــــان کنم
اِنـَّـمَا الــماءازسماء،است، منبع اصلِ حیات
خــواسته ازاوابررحمت،خواهش باران کنم
من کیـم؟ازبهرِچه؟برروی این ارضِ وسیع
:خـدمتِ خودبهرِخلقش،همچویک انسان کنم
گرچه مـیدانم محال است،اینهمه اجرای امر
باتـــــوکّل میتـــوانــم،شـــــــیرنرپالان
نفرت ازکذب وشقـــاوت دارد،این زیبا دلم
کُلّ امراض درون،باذِکــــرحق درمان کنم
چون به ایندل رَه بیابی،بوسه خواهم زددرت
بردِیهیمت ،اِکلیــل ازآن نرگس وریحان کنم
عمررامی بگــــــذرانم،باکمـالِ افتخـــــــــار
تا رَمَـق درسینه دارم،بربشــــر احسان کنم
بهتــــراز این،من نمیبینم شفــــای دردهـــا
ای عزیزجــان ودل!ازتوچطــور؟پنهان کنم
دوست میــــدارم خُــــدارا باهمه اســرارِ او
این جهانِ فانی را،تبدیل به آن رضوان کنم
هرپدیــــده درحیاتم،مظهرنـــــورِخُــــداس
سَیرِ حکمت را،مسیرِ مِلّتِ افغــــــــان کنم
من،که مسلِمزاده ام،رازِدرونــــم برملاست
ترسِ جزازحق نـــــدارم،جان باوقربان کنم
سرنوشت هریک ازما،دریَدِ آن قُدرت است
سوخت وسازش را،بحُکم خالقــم پیمان کنم
بهرتوظیف عبادت،حـــقّ،،آن آدم(ع) آفرید
روح برتن اود مـــید،تا طاعتِ سبحان کنم
امرفرمود بر ملائک،تا کنند سجــــده ورا
چون اِباءورزیدخنّاس،خاک برچشمان کنم
ازجلالش،کائنــــات روشن وشاداب ازنِعَم
داده اسباب سعــــادت،شکرآن یــــزدان کنم
خالقـــا!رازق تویی،کن تو حلال رِزقِ مرا
کَی بجزاِذنت دمی،دست بردسترخوان کنم
بندهءپرهـــوشِ تو،ازتو توسُّل جُسته است
چون تویی نِعم الوکیل،خطّ ومشی ام عنوان کنم
بنده ات را کُن نـــوازش،با طفیل آن رسول
عالِمُ الغیبی،که من برنفسِ خود عصیان کنم
ازهـــــوای نفس امّاره،نمودم بس گــــــناه
ترس ازآن دارم،حیاتم را بخود زندان کنم
عاجزم من یا اِلـه!جــــویم همیش امــدادِ تو
تکیه برالــطافِ تو،ومغزواین دیــوانِ کنم
سامع مُـــطلق تویی!یارب ندایـــــم بشنوی
سنگ وچــوب راازفغانم،در برم نالان کنم
خودهمیدانی مراداین حیات،آن وصلِ توست
مجمری دارم،که درآن این دلــم بریان کنم
(خشنودا) بالطفِ خود،بخشیده ات گنج ادب
با شهامت از دل وجان ،خدمت سلطان کنم
***
عبدالکریم(خشنود هروی کهد ستانی)
خشنود گرامی ، بازهم مثل همیشه زیبا و دلنشین است . موفق و سلامت باشید. مهدی بشیر