بهار شاعر
تاریخ نشر پنجشنبه ۲۱ مارچ ۲۰۱۳ هالند
بهار شاعر
شفیق احمد ستاک
تورنتو
شفیق احمد ستاک
ســال نو آمــد و آورد بهــارِ دِگری
لیک من دور ز میهن به دیارِ دِگری
لاله مست از مَی ِ باران ِ بهاری گردید
نرگس ازدیدن ِ آن یافت خمارِ دگری
خوش بُـوَد فصل گل ولاله وایام بهار
پایِ سرویِ، صنمی، بوس وکناری دگری
گرچه سرمای زمستان، به نگارستان زد
نَـزَدم دست، به دامان ِ نگاری دگری
نوبهاراست و سرِ شاخهء خشکیده به باغ
ابرِ نیسان بکند گریهء زاری دگری
غنچه لب باز کند همرهء بادِ سحری
برگ گل سایه کند بر سرِ خاری دگری
چهرهء باغ دگرگون شود از اشکِ بهار
بلبلان باز بخوانند، شعاری دگری
نسترن، نرگس ِ نسرین، به تماشا گیرد
یاسمن جلوه نماید، به قطاری دگری
شبنم وبادِ صبا، وقتِ نمازِ گل ِ صبح
آستین برزند از خاطرِ کاری دگری
“مور” از خانه برآید، به سرِ چشمهء آب
نحل پرواز کند، بهرِ “پلارِ” دگری
نافِ آهو به چمن، مشکِ ختن عرضه کند
شیر در بیشه رَوَد، پشتِ شکاری دگری
باز هم کِلکِ هنرپرورِ خلاق ِ بهار
می کشد روی زمین، نقش ونگارِ دگری
باز دوشیزهء یاقوتِ تگاب وقندهار
سینه را پُرکند ازآبِ اناری دگری
بارها عهد نمودم که در ایام بهار
نبَرم بارِغم ِ عشق تو باری دگری
لیک دانم که در این موسم زیبائی وگل
نتوان کرد زفکرِ تو فرارِ دگری
توبه کردن ز مَی ناب، نباشد ممکن
بشکنم توبه، زنم باز قمارِ دگری
غیرِ این دل، به دلم، صد دل دیگر باید
که بغیر از تو رَوَد، در پی یاری دگری
چونکه از شهر مزارم، گل سرخی دارم
نکنم گریه سرِ لوح ِ مزاری دگری
ای وطن! کاش شب و روزِ تو نوروز بُوَد
روز خوبِ تو نگردد، شب تاری دگری
ای وطن باغ وبهار تو سلامت بادا
نَـفِـتد بر سرِ تاکِ تو شرارِ دگری
ای وطن کاش ز طوفان ِ حوادث آنجا
نشکند قامت ِسروی وچناری دگری
ای وطن کاش دگر لانهء گنجشکِ ترا
وز سرِ شاخه نبلعَد، سر ماری دگری
ای وطن کاش بخاکِ تو دگر تا به ابد
بی ضرر را نرسد باز ضِـرارِ دگری
ای وطن کاش رَوَد راعیِّی تو پشت عمل
نرود باز پس ِ حرف وشعاری دگری
ای وطن کاش دگر هرکه ترا میخواهد
نَبَرد دست ِ خیانت، سرِ داری دگری
ای وطن کاش تنی خائن ومزدورِ کثیف
نزند بر سرِ تو، نرد وقماری دگری
ای وطن کاش دراین تختهء شطرنج ِ زمان
پیاده تبدیل نگردد، به سوارِ دگری
ای وطن کاش ازاین بعد نبندند هرگز
رَسن ِ قافله را، دُنب ِ حمارِ دگری
ای وطن اینکه چنین سخت سخن میگویم
بیش ازاین نیست مرا صبر وقرارِ دگری
ای وطن کاش دگر بیرق زیبای ترا
خم نسازد کسی، در زیر فشارِ دگری
دُختِ ستاکِ درختان ِ تو را می بینم
باز آبستن ِ اِبنِی وثماری دگری
چشم من کور اگر باز دراین فصل بهار
قتل عامی بکند، قوم ِ تتاری دگری
ای وطن کاش دراین جنگل سرسبزِ بهار
نقش شیران ندهند، باز به فارِ( ۱) دگری
ای وطن کاش رسد روزی که در امن وامان
سرِ کوی تو کنم گشت وگذاری دگری
ای وطن تا که خور و ماه وفلک در کار است
زین بهاران بروی، سوی بهاری دگری .
***********
(۱) ” فار” واژهء عربی به معنای موش
شفیق احمد ستاک
ستاک عزیز ، سروده زیباست . سال نو و بهار نو مبارک . مهدی بشیر