۲۴ ساعت

10 مارس
۷دیدگاه

غصه ی قلب من

  تاریخ نشر یکشنبه  دهم مارچ  ۲۰۱۳ هالند

احمد محمود امپراطور

احمد محمود امپراطور

  غصه ی قلب من
مخمس بر غزل: حضرت ابوالمعانی بیدل رح

احمد محمود امپراطور

شنبه ۲۸ دلو ۱۳۹۱ هجری خورشیدی
افغانستان

———————–
سفسطه گوی بی هنــــــــــــــر یـــار و انس نمی شود
خر به فســــــار و، زین و ،نعل گاهی فرس نمی شود


ارزن به سعی بزرگــــــــــــــر ماش و عدس نمی شود
فرصت ناز کـــــر و فـــــــــــــر ضامن کس نمی شود
باد بــــــــــــروت خود ســــــــــری مّد نفس نمی شود
——————-
قافله بنـــدی از ســــرشک وارســـــی تا بسوی عجز
داغ هــــــــــــــزار غمخوری سرکشی تا سبوی عجز
شکل دو لب بهـــــــــم زنی به بــــــزم گفتگوی عجز
دل به تـــلاش خون کنـــــــی تا برســـی بکوی عجز
پای مقیــــــــــــــــــــــم دامنت آبلــــه رس نمی شود
——————–
گمانــــــه های باطلت دشنــــــــــه ی فتنه خیز تست
به واژه هـای بیــــــدلی فهــــــــــم تو در گریز تست
بی آبـــــــرو و، پست و ،دُون یــار تو و عزیز تست
عین و سوی فضولیء فطـــــــــــــــرت بی تمیز تست
زحمت آگهی مبــــــــــــــــــر عشق هوس نمی شود
——————
مسند شاهـــــــی ار رسد، سفله، بخلق همان گداست
قحبــــه به مکه ام رود چشــــــم کثیف و بی حیاست
مس نتـــوان به جیـــوه کرد اگر چـــه با زر آشناست
قـــــــــدر شناس داغ عشق حوصله جوهــــر فناست
وقت ودیعــــــت چنـــــــــــــــار آتش خس نمی شود
——————
نشه بی خیالیت غــــــــــــــــرور و ، بادی باده است
چشم گشـــا به خویش آ، هـــــــــر که رود پیاده است
لاف نری چه میـــــــــــزنی طبع تو خام و ماده است
ذوق ز خویش رفتنــــــی در پیت اوفتـــــــــاده است
تا به ابد اگــــــــــــــــــر دوی پیش تو پس نمی شود
——————
تا به فضای دل رسی گشتـــــــــــه ز خوشیتن هلاک
آرزو و امیــــد را، مــــــــــــرگ برد چـــه درد ناک
چشم به بنـــــــــــدی و برند به دامگـــــــاهِ آن مغاک
قافله های درد دل گشتـــــــــــه نهان بزیـــــــر خاک
حیف که گــــــــــرد این بساط شور جرس نمی شود
——————
گل نتــــــــــــــــوان شمار کرد نخورده دست باغبان
عاجــــــــزی را ندیده و رفتــــــــــــه به بزم عارفان
لفظ بلنـــــــد بیدلی  است همیشـــــــــــــــــه  جاودان
نیست مـــــــزاج بوالهـــــــوس مایــــل راز عاشقان
قاصد ما سمندر است عـــــــــــــزم مگس نمی شود
——————
به انتظار ِعشق خود، به تار هـــــــــــــر دو دیده رو
به خویش آشنــــــــــــــا شدی ز خلق نــــا بریده رو
شامگه عــــــــــــــــزم داشتی، صبحگه ی سپیده رو
راه خیــــــــــال زندگی یک دو قــــــــــدم جریده رو
خانه ی زین پی فــــــــــراغ، جای دو کس نمی شود
—————-
خامشی ها بهــــــــــــــــــــم زند لب به سوال بردنت
شور و جنون بیـــــاورد بــــــــــــــــــزم قوال بردنت
کمـــال و، افتخـــــــار کو، از مــــــــه و سال بردنت
چند دهــــــــــــــــــد فریب امن سر ته ی بال بردنت
گر همـــــــه فـــــکر نیستی است غیر نفس نمی شود
—————–
شــــــــاخ شکستــــــــــــه را نشد امید دیگر از بهار
همچو شقـــــــابق از ازل زاده شدیــــــــــــــم داغدار
غصه ی قلب من کنون گشتـــــــــــه به خلق آشکار
دست بخود فشانده را با غــــــــــــــم دیگران چه کار
لب بفشــــــــــــار گر رســـــد رنــج نفس نمی شود
—————–
تهمت رنگ ســــــــــرخ ما نیست ز باده هـــای تاک
محمود ز هر نوع ریا گشــــــــــته بری و است پاک
گشنه به شیــــر میـــــــــزند ترس کجاست از هلاک
بیدل از انفعال جــــــــــــرم دشمن هوش را چه باک
دزد شراب خورده را فــــــــــــــکر عسس نمی شود
——————
شنبه ۲۸ دلو ۱۳۹۱ هجری خورشیدی
که برابر میشود به ۱۶ فبروری ۲۰۱۳ میلادی
ســـــــرودم
احمد محمود امپراطور
افغانستان

 

۷ پاسخ به “غصه ی قلب من”

  1. admin گفت:

    امپراطور گرامی ، مخمس زیبا و عالیست . موفق باشید. مهدی بشیر

  2. شهلا ولیزاده گفت:

    بلند و والا……

  3. h.forough گفت:

    امپراتور عزیز مثل همیش زیبا سروده اید

  4. درود بر احمد محمود اپراطور مخمس نویس بی رقیب و غزل سرای بی جواب !!!

    خوش نویسی شما نمایان گر استعداد خدایست که هر کی هر کی را نصیب نیست ، خدا را شکر استعداد خود را استفاده میکنید . خیلی خرسندم از آشنایی با شما موفق باشید و سر فراز و همیش موقعیت تان بلند ها باشد :)

  5. شکیلا گفت:

    نشه بی خیالیت غــــــــــــــــرور و ، بادی باده است
    چشم گشـــا به خویش آ، هـــــــــر که رود پیاده است
    لاف نری چه میـــــــــــزنی طبع تو خام و ماده است
    ذوق ز خویش رفتنــــــی در پیت اوفتـــــــــاده است
    تا به ابد اگــــــــــــــــــر دوی پیش تو پس نمی شود
    مخمص عالی محمود جان گرامی ..

  6. شکیلا گفت:

    نشه بی خیالیت غــــــــــــــــرور و ، بادی باده است
    چشم گشـــا به خویش آ، هـــــــــر که رود پیاده است
    لاف نری چه میـــــــــــزنی طبع تو خام و ماده است
    ذوق ز خویش رفتنــــــی در پیت اوفتـــــــــاده است
    تا به ابد اگــــــــــــــــــر دوی پیش تو پس نمی شود
    بی اندازه زیبا

  7. صفیه گفت:

    درود بر شاعر جوان توانا و افتخار ما شهزاده دلها..! مرحبا بی حد عالی قلمت نویساباد عزیز…….

دیدگاه بگذارید

لطفاً اطلاعات خود را در قسمت پایین پر کنید.
نام
پست الکترونیک
تارنما
دیدگاه شما