۲۴ ساعت

زن چراغ خانه است

تاریخ نشر جمعه  هشتم  مارچ  ۲۰۱۳ هالند

زن چراغ خانه است

عصمت رسا

عصمت رسا

هشتم مارچ با تاریخ مبارزات مترقی زنان پیوند نا گسستنی دارد. بتاریخ ۸ مارچ ۱۹۰۸ برای اولین بار زنان کارگر صنایع نساجی شهر نیویارک اعتصابی را بخاطر کاهش ساعات کار تا ۸ ساعت کار  در روز ، بهتر شدن شرایط کار و حق اشتراک در انتخابات، براه انداختند.

 در سال ۱۹۱۰ یک خانم سوسیالست المانی بنام کلاره زیتکین در یک کنفرانس بین المللی زنان سوسیالیست  در شهر کوپنهاگن که در ان بتعداد ۱۰۰ مرد و زن از ۱۷ کشور جهان شرکت داشتند؛ ۸ مارچ را بنام روز بین المللی زن اعلام داشت. در دوران جنگ سرد،  بسیاری از  کشور های سرمایه داری ،هشتم مارچ را تجلیل نمی کردند و حتی این روز را بخاطر پیشینه سوسیالستی ان برسمیت نمی شناختند. با اغاز سالهای ۶۰، موج ارجگذاری به روز بین المللی زن  توسعه می یابد و نیروهای مترقی در سراسر جهان با براه انداختن مظاهرات  ، گردهمائی ها و کنفرانسها،توجه جهانیان را به اهمیت این روز جلب و در نتیجه ، سازمان ملل متحد در سال  ۱۹۷۸ ، هشتم مارچ را بمثابه روز بین المللی زن برسمیت شناخت.

تجلیل از هشتم  مارچ  در واقعیت امر ، روز عطف توجه بیشتر به مقام و نقش زن و حمایت از حقوق زن میباشد. ارقام و فکت ها در باره زنان نشان میدهد که:

۱- زنان ۵۰ فیصد نفوس جهان را تشکیل میدهند

۲- ۶۶ فیصد زنان جهان مشغول کار های متنوع ( بیرون از خانه و داخل خانه )  اند

۳- زنان ۱۰ فیصد عاید جهان را بدست می اورند

۴- ۱ فیصد از ملکیت های جهان به زنان تعلق دارد

۵- از جمله همه فقرای جهان، ۷۵ فیصد انرا زنان تشکیل میدهند.

۶- از جمله همه بی سوادان جهان، ۶۶ فیصد انرا زنان تشکیل میدهند.

۷ -از جمله همه مهاجرین جهان، ۷۵ فیصد انرا زنان تشکیل میدهند

۸- ۵ فیصد رهبران حکومت های جهان را زنان تشکیل میدهد.

۹- ۲۵ فیصد چو کی های پارلمان افغانستان به زنان تعلق دارد

۱۰-  حضور زنان افغان در مقامهای تصمیم گیرنده و رهبری کننده افغانستان به ۱۰ فیصد میرسد.

از نظرمن ، بهترین شکل گرامی داشت از ۸ مارچ در افغانستان اینست که بر وفق نورمها، ارزشها و مقدسات مردم ما ، از خشونت علیه زنان و ازدواج های اجباری جلوگیری گردد و  شرایط تحصیل و کار برای زنان افغان تامین گردد.  شخصیت های دولتی، احزاب سیاسی و نهاد های مدنی در افغانستان بایست در حمایت و دفاع از حقوق زنان و تامین مشارکت زنان در حیات سیاسی و اقتصادی کشور نمونه مثال باشند. اگر رهبران جمهوری اسلامی افغانستان، مشارکت خانم های خویش را در حیات اجتماعی و سیاسی کشور تامین نکنند و خود درین عرصه نمونه مثال نباشند، هیچ نقش موثری را در دفاع از حقوق زنان افغان ایفا کرده نمی توانند.