۲۴ ساعت

هدیۀ احباب

  تاریخ نشریکشنبه  ۲۷ جنوری ۲۰۱۳ هالند

ولی پوپل

 هدیۀ احباب

ولی پوپل

از شمال ایالت ورجنیا

امریکا

 ***

آب و تابی داده ام من ، این دل بیـــــــــــتاب را

دامــــــــــــــــنی بر چیده ام من،( هدیۀ احباب را)

شاهد و ســـاقی بیارید،مطرب و معشوق و می

تا به مــــــستی من سرایم شعر نغز و ناب را

شاهدم اندر کنار و مــــــــــــــهر و ماهم انتظار

گه لب شاهد ببوســـــــــــــــــم گه رخ مهتاب را

چشم دل روشن نمایم اندرین ظلمــــــــــــــــتسرا

تا بـــــــــــــــــبینی در دل شب این مه  شبتاب را

آتش موسی بـــــــــــــــگیرم ، آبروی جوی خضر

شـــــــــــــــعلۀ آتش بپوشم ، تا بنوشــــــم آب را

تا ببارد آن سپهر و من بریزم تخم مــــــــــــــهر

شیخ را رخـــــــــــساره بوسم رو ببوسم شاب را

تا دلم مهرین باشد کاس سر جوشان عـــــــــشق

در بغل گیرم خود و هم غیر و هم اصــــــــــــحاب را

تا بجای خود ســــــــــــــــتیزی، خویشتن داری کنم

نی بگــــــــــــــــــــیرم پای کینه ، نی سر عتاب را

نی کـــــــــــــــــشم درد و عنا از گنبد چرخ دغا

نی دهم اندر ولایـــــش من خور و من خواب را

موی فولادی ز ظلــــــــــمت نی دگر سازم سیه

نی به فرق سر بـــــــــــــــسایم دودۀ خضاب را

در جـهان، هرآنچه کاری حاصلش گیری همان

گربدانی رمز و حال عالم اســــــــــــــــباب را

(خون ناحق دســـــــت از دامان قاتل بر نداشت

دیده باشـــــــــــــــی لکه های دامن قصاب را)

چهره ات زردی بگیرد، گر بریزی خون سرخ

من هـــــمین گویم ولی، آن خواجه و ارباب را

 ولی پوپل