۲۴ ساعت

عهد و پیمان

تاریخ نشر سه شنبه ۸ جنوری ۲۰۱۳ هالند

احمد محمود امپراطور

عهد و پیمان
مخمس از: احمد محمود امپراطور

اول جدی ۱۳۹۱ هجری خورشیدی

کابل – افغانستان

***
عطــــــــر ز بوی معنـــی چون من شمیده رفتن

از بیــــدل ادب سنــــــــــــــــج بیت گزیده رفتن

نه همچو خام مغــــــــــــزان می نارسیده رفتن

از نالــــــــــــه ی دل مــــــــا تا کی رمیده رفتن

زین درد منــــــــــــــــد حرفی باید شنیده رفتن
—————
زهــــــر هلاهل هجـــــــــــر بیش و کمک ندارد

صحــــــــــــرا گزیده بر خود راه و سرک ندارد

عشق که جـــــــــاودان شد حرف ِ ز شک ندارد

بی نشــــــــــــــــــه زندگانی چندان نمک ندارد

حیف است زین خرابــــــــات من نا کشیده رفتن
—————
امــــروز چه و فـــردا راه عـــــــــدم عبور است

شور قیـــــــامت دهـــــــــر در حالت ظهور است

شهــــــد وفا درین بــــزم فرسنگ ها بدور است

آهنـــــــگ بی نشانی زین گلستـان ضرور است

راه فــــــنا چو شبنـــــــــــــــم باید به دیده رفتن
—————
خشکیـــده لب کجــــــــــــــــا و شور و نوایی ما

بار گنــــــــــــــه بدوش است از نـــــــــاراویی ما

این دل کجــــــــا توانــــد صبــــــــــــر آزمایی ما

جرأتــــــــگر طلب نیست بیــــــدست و پایی ما

دارد بسعــــــی قــــــــاتل خون ِ چکیــــده رفتن
—————
شــــرب می وصــــــالت کی در ایــــــاغ گردد

این تنــــــگنای هستـــــــی باشــــد فراغ گردد

شور سپنــــــــد به آتش پر بی دمـــــــــاغ گردد

چون شعله ی که آخــــــر پامــــــــــال داغ گردد

در زیــــــر پا نشستیـــــــــم از سر کشیده رفتن
—————
قــــــدِ خمیده ی ما چون شاخهــای بیدی است

لب تــــــر نشد به صحبت گفتار نا شنیدی است

دل هر چه دارد اظهار معنیش چشم دیدی است

زین بــــــــــاغ محمل ما بر دوش نا امیدی است

بر آمــــــــــــدن نبنــــــدد رنـــــــگ پریــده رفتن
—————
ظرف شــــــــراب هستی دارد نـــــــوا و قلقل

رخت خزانــــــی دارد کـــــــو گلشن و کجا گل

از شاپــــــــرک چه جویی صوتی هـــــزار بلبل

از وحشت نفسهـــــــــــــــــــا کو فرصت تأمل

چون صبح بایـــــد از خویش دامن نچیـــده رفتن
—————
پیش خذف فروشــــــــان نبُوَد بهــــــاء به گوهر

در مدرسهِ جهالت زاهــــــــد شده است رهبر

باشد که روز ِ بینــــــــــم این وحشیان به کیفر

بر خلق بی بصیـــــــــــرت تا چند عرض جوهر

باید ز شهــــــــــــــر کوران چون نور دیده رفتن
—————
خواهد دلـــم تـــــرا و در سر دگر هوس نیست

لاف وفـــــــا زیاد و، لیـــــکن یکی انس نیست

پروای عهد و پیمان در فــــکر هیچکس نیست

همدوش آرزو ها دل میــــــــــرود نفس نیست

در رنگ ریشــــــــــــــــه دارد تخم دمیده رفتن
—————
دلهــــــا به سینه بشکست اکسیر و کیمیا کو

از حسرت آب گشتیــــــــــم عهدی ز آشنا کو

بوی سلامتیهــــــــــا در سعــــــــی نارسا کو

قطع نفس نمودیـــــــــــــم جولان مـــــدعا کو

در خـــواب هـــم نبیــــــند پــــــای بریده رفتن
—————
از گل که شبنــــــــــــــم افتاد زیبنده گی ندارد

چشم ِکه بی حیــــــــا شد شرمنده گی ندارد

طامــــــع ز سعــــــــی باطل فرخنده گی ندارد

رفتــــار سایــــــه هرگــــــــز وامانده گی ندارد

در منـــــــــزلست پـــــــــــرواز از آرمیده رفتن
—————
بنیـــــــــــــــــــاد آدمیــــت باید نمود اعمارت

زیبنــــــده نبُوَد هرگـــــــــــــز آزاده را حصارت

هر نکتــــــــه را که بینـــــی دارد بخود عبارت

قد ِ دو تای پیــــــــــریست ابروی این اشارت

کز تنـــگنای هستــــــــــی باید خمیده رفتن
—————

این بزم را که بینی شادی و عشــرتی نیست

فخـــــر ِ نه بر سعادت گامی ز نصرتی نیست

بهر شهیــــد این بزم از تیــــــغ عبرتی نیست

بال فشانده ی آه بی گــــــرد حسرتی نیست

با عالمــــــــی ز خود بـــــرد ما را جریده رفتن
—————
معنی عشق و عرفان ، عالم رساست بیدل

جام جهان نمــــــــــــا و، حیرت فزاست بیدل

محمود خســـــته دل را چون کیمیاست بیدل

تعجیل طفل خویـــــــان مشق خطاست بیدل

لغـــــزش به پیش دارد اشک از دو دیده رفتن

 —————

احمد محمود امپراطور