باز هم یک حزب جدید
باز هم یک حزب جدید
دوکتور صلاح الدین سعیدی – سعیدافغانی
۵ – ۵ – ۲۰۱۲
تاریخ نشر دوشنبه ۱۸ ثور ۱۳۹۱ – هفتم می ۲۰۱۲
موجم که سفر از وطنم دورنسازد
آوارﮔیم باعث دوری وطن نیست
(کلیم کاشانی)
دوکتور صلاح الدین سعیدی – سعیدافغانی
شمارﮤ هشتم بولتن آیینــﮥ افغانستان به مدیریت پروفیسور دکتور سید خلیل الله هاشمیان به تاریخ ۵ – ۵ – ۲۰۱۲ برایم مواصلت کرد که به نسبت جالب بودن وپُر محتوی بودن مطالب مجبوراً آنرا با یک نفس و به دقت از ابتدا تا اخیر مطالعه کردم. بحث وخبر تحت عنوان « یک حزب جدید سیاسی درکلفورنیا – حرکت وحدت وآزادی افغانستان » به رهبری محترم داکتر عبدالستار سیرت که بتاریخ ۱۳ اپریل ۲۰۱۲ نشست اولی آن بود توجه من را بشتر جلب کرد وبه این نوشته پرداختم.
افغانان درتلاش های و تجارب زندﮔــې روزﮒار بس عجیب وغریب که دربیشتر از چهار دهه دیده اند. عدهء ناامید وبې تفاوت شدند، عدﮤ مصروف جمع پول ویا هم درعقب بدست آوردن اعتماد مراجع استخباراتی خارجی ﮔـــردیده و برای رسیدن به قدرت سیاسی به هردر ودیوار دست می اندازند. عدهء محدود هم آلم مردم و وطن خویش را فراموش نه کرده و با ﮒوش و پوست خویش درهرآن و هرحرکت به نجات مردم و وطن خویش می اندیشند، مینویسند، ملاقاتها میکنند، مصاحبه ها و نسخه ها پیش کش میکنند و حزب وسازمان و حرکت را تقویت و یا ایجاد میکنند. بلی آنهای که کاری به هدف خیر درین راستا میکنند بهتر اند ازآنهای که صرف به خود و منفعت شخصی متمرکز اند و مردم و وطن را فراموش کرده اند.
جای بس خوشی است که حزب، سازمان، حرکت سیاسی و فرهنـﮔـــی برای خدمت به وطن، مردم وامر صلح ایجاد میشود برای مسایل مطروحه افغانستان نسخه های تقدیم ومجاهدت خویش را پیکش نموده و برای کار خیر تلاش میدارند. کار به این هدف عبادت است و نزد الله تعالی اجر عظیم خواهد داشت. به حق که شخصیت ارجمند کشور محترم داکتر عبدالستار سیرت ازچین مقام عالی برخوردار است.
اما دنیا جدید را نمی توان به نسخه های کهنه و روش های تاریخ زده ساخت. مرض ومریض امروز باید با نسخه های امروز و فهم از شرایط امروزی مورد مداقه وتداوی قرار ﮒیرد. فرصت ها و توانایی های مریض، سطح انکشاف وتوانایی های وی درنظرﮔــرفته شده، معالجه صورت ﮔــیرد. درین راستا عصر خفتن مجازنیست.
حزب، حرکت و سازمان سیاسی قبل از همه ارایــﮥ نسخه وطرز حل مسایل وارایه ء را ه های حل آن است . حزب وحرکت سیاسی چنانچه درافغانستان میبینیم که مجموعــﮥ از رفقای شخصی وقرار شواهد زیاد به هدف ﮒرفتن وتصرف چوکی های پُردرآمد و …. ایجاد شده وبه همین هدف به پیش میروند. اﮒر حزب وسازمان سیاسیی قبل از همه پیش کش کردن نسخه و راه حل به مسایل افغانستان وامرصلح است، مسلم است که این راه حل با تمام تفاوت های سیلقوی مثلا از ده بیشتر بوده نمی تواند. پس چطور شد که بیش از سه صد حزب وسازمان سیاسی در افغانستان و خارج آن تشکیل شده و همه روزه درین راستا خبر جدید میشنویم؟ بیشترین این سازمان ها قبل ازینکه برنامه و نسخه برای حل مسایل مطروحه داشته باشند برنامه ای تصرف حاکمیت سیاسی دارند و بر ایجاد روابط و تماس ها با مراجع استخباراتی غربی تکیه میکنند وتلاش دارند. قبل ازینکه تکیه و اساس مردمی داشته باشند اساس و مرجع استخباراتی خارجی درعقب شان است و یا درایجادآن تلاش دارند.
این حرکات وسازمان های سیاسی نباید وهیچ صورت مانند یک جز کوچک از چهرﮤ سیاسی کشور به حیث نمایندﮤ همه ملت خود را ممثل ارادﮤ آن دانسته و نسخه های خویش را قبل ﮒرفتن مشروعیت آن ازملت نسخه های عملی و مشروع قابل تطبیق بداند. این حرکات وسازمانها نباید قایمقام ملت و انستیتوت های مشروع کشور شده، انتخابات ، پارلمان و ساختار های دیموکراتیک دولتی که درپرنسیب نمی توان مقابل آن ودرضدیت به آن بود قرار داده شود. بشریت همین دیموکراسی قرن بیست ویک و ساختارهای دیموکراتیک را در اختیار دارد که باید ازآن استفادهء درست و به فهم امروز شود، الترناتیف دیﮒر نداریم.
مسلما که افغانستان درمرحله ده سال قبل قرار ندارد و از انستیتوت های ایجاد شده به پول ﮒزاف و ضیاع وقت بیشتر و با وجود بې کفایتی ها و اشکال فریبنده و تقلبی آن به شکل اصلی و با محتوی درست درآورده شده و استفادهء مشروع و قانونی صورت ﮒیرد.
لذا
– حل مسایل امروزی با نسخه های جنﮒ سرد دید و تقسیم بندی های جنﮒ سرد وراست وچپ دیروز و پیﮒیری به آن یک خیال ومحال و درعمل ناممکن است.
برخورد های قومی، همراه تعصبات محلی و منطقوی و درحل مسایل عام منحصر ماندن درحلقهء خورد تشکیلاتی خویش خطا و مارا به جای رسانیده نمی تواند.
زدن تاپه های سرخ و سبز و دیروز وامروز مشکل مارا مداوا نه خواهد کرد. باید درموارد از بدتر کرده کم بد را انتخاب و درتلاش انتخاب بهتر وبهتر بود. درتلاش بود که با نسخه های عملی و علمی، با مصرف کم و وقت کم با قربانی کم حد اکثر نتایج را بدست آورد. این ممکن است اﮒر ما از تعصبات و پشداوری ها ومنافع انحصاری و خود خواهی های بﮒذریم و به حکم عقل ومنطق سلیم و با یک نیک نﮒری به آینده به اتکاء به حق با دنظر داشت تجارب تلخ ﮒذشته و آموزش آزان و با دید به فردای روشن ﮒام های متین و استوار، با درایت و حوصله مندی و پیﮒیری دریک پلاتفورم مشترک با وجود تفاوت های سلیقوی و درهمه حالات منافع و مصالح مردم، کشور و امرصلح قدم برداریم. درهرلحظه و هر آن با ایمان و اعتقاد برین که ذات الهی متوجه اعمال و کردار ماست و ظاهر وباطن امر آﮒاه است خود را خود قاضی ساخته وبه پیش قدم برداریم.
– دربررسی و آموزش از ﮒذشته نباید افراط وتفریط کرد. درست و انسانی نه خواهد بود ریش بابه خندید. درست نه خواهد بود صداقت و انصاف نداشت. درست نه خواهد بود همه را دریک جوال انداخته قضاوت ناسالم و غیر عادلانه کرد. درست نه خواهد عمل کرد که نتیجهء آن معکوس باشد. نباید تیشه بر ریشهء خویش زده و با قضاوت عجولانه وتعصب آمیز آب برآسیاب آنهای ریخت که موجودیت ایشان را ارزو نداریم. بلی با ټاپه زدن های سرخ وسبز دقیقا همین کار که زمینه برای سرباز ﮒیری تشکلات نامطلوب میکند، آماده می سازد.
درین ارتباط به جا که ﮒفته شود:
– جهاد و مجاهدین بخش از تاریخ زرین کشور و از افتخار ما اند، اما این افتخار به کس حق نمی دهد تا تیکه دار ومالک مستحق قدرت و حاکمیت سیاسی در افغانستان و به این ترتیب آنرا منحصر و حق مسلم خویش بداند. این صلاحیت ملت است و باید احزاب وسازمان های ایجاد شده توسط انسانان خیرخواه به این سمت حرکت وکار عملی کنند. حرکات وسازمان های غیر مطلوب نیز باید حق داشته باشند تا درمحراق تصمیم و انتخاب و عدم انتخاب مردم قرار ﮒیرند. مثلا وزیرداخلﮥکشور حق دارد مانند شخص افغان وتبعــﮥکشور درمورد حرکات، سازمان های سیاسی و احزاب مانند فرد اظهار نظر کند به مردم سفارش کند که به وی رای بدهید ویا نه دهید. اما حق ندارد که با استفاده از پُست دولتی مانع این شود تا به خط کشی خودش خلاف قانون مانع سهم ﮒیری این حزب ویا آن حزب دانتخابات شود. اینﮒونه برخود ما را به همان سیستم های سیاسی یک حزبی خواهد رسانید که یکبار درکشور ما وبخش از کشور های جهان امتحان شده ونتیجه نداد و تراژیدی های بس عظیمی انجامید.
– درتعریف و بررسی ﮒذشته بدون تقسم مسؤولیت اخلاقی، ایمانی ووجدانی، سیاسی و مسؤولیت جنایی نمیتوان کاری را به پیش برد. درغیر آن با اسان سازی وهمه رادریک جوال انداختن و قضاوت ساده کردن و اساس نسل و دریک مقطع درجای معین بودن به یک بیعدالتی دیﮒر میانجامد وکار را به جای نمی رساند.
– اصل تابعیت و مراعات وعدم مراعات قانون و مشروعیت نسخه های خویش از ملت بدست آوردن الترناتیف و قایمقام دیﮒری خوب ندارد. ﮒرفتن قدرت سیاسی به اساس معامله و کنفرانس ها از جمله کنفرانس بُن مانند و دیﮒر معاملات و به نُـقل ﮒزاری به مراجع استخباراتی جهان و ابرقدرت ها سبب ایجاد حاکمیت های ضعیف شده و کاری ازدستش ساخته نه خواهد بود.
– ایجاد حاکمیت خُبره ﮒان وافراد خدمت ﮒار به اساس تفکیک یک کمیتـﮥ منتخب خط کشی شده توسط این و یا شخص وﮒروه یک کار غیر عملی و یک خیال و خواب خوب است اما غیر عملی.
اولا کی کمیته را صلاحیت داده که چنین انتخاب داشته باشد؟ دوم قهرمان یکی خاین دیﮒر و خاین دیﮒری قهرمان آن دیﮒراست. لذا این طرح هم غیر عملی و به هما ن خاله بازی های وروابط جیبی و قومی و حزبی وخانوادﮒی می انجامد وبس.
– مدت حکومت مؤقت و عملا غیر مشروع و به اساس توافق که من شما را «کوته والدار» ﮒفته وشما من را« حوال دار» بﮒویید … نادرست غیر عملی به بجای نمی رسد. دقیقا همان چیزی که درکنفرانس بُن اول شد و چه ساده لوحی که عدهء به این استدلال دارند که درآن زمان خط کشۍ های منحط قومی کارا افتاد و جناب داکتر عبدالستار سیرت که به اکثریت انتخاب شده بود بنا بر مسأله قومی انتخاب نه شد. سوال باید مطرح شود که این کوته والدار ها وحوال دار های دعوت شده به کنفرانس بُن اول را کی انتخاب کرده بود تا زعیم و رهبریک کشور را انتخاب کنند که باز درآن اصول منحط قومی مانع انتخاب این ویا آن شد. این روش تعیین زعامت درمقطع معیین برای مدت زمان چهار – شش ماه با وظایف کاملا مشخص ومحدود بنا بر شرایط خاص ومحدود نوعی از توجیه دارد، اما برای زعیم مشروع یک کشور درقرن بیست یک وآنهم برای سه سال اصلا مجاز نیست. به همین علت هم جرﮒه های که به اساس دعوت افراد به اساس روابط و سلیقه های شخصی است ، نمیتواند درانتخاب زعیم کشور مشروع باشند. این جرﮒه های ونشست و مراجع بین المللی به شمول مراجع استخباراتی خیرخواه میتوانند صرف وصرف ممد این شوند که زمینه را برای اظهار ارادهء راستین ملت دریک انتخابات آزاد و شفاف مهیا سازند و بس.
هرﮒونه تخطی ازین قاعده وآسان سازی های مانند کنفرانس بُن اول، قابل قبول نیست وبوده نمی تواند.
حاکمیت جناب حامد کرزی باوجود اینکه وقت ، فرصت، مساعدت ها و قرضه های مالی زیادی را با عدم مشروعیت و بې کفایتی ضایع کرد فرصت های طلایی عصر را به هدر داد و میدهد اما افغانستان درمرحلـــﮥ دیﮒر از انکشاف خویش قرار دارد.
انستیتوت های ایجاد شدﮤ تقلبی مانند پارلمان، حکومت، مراجع قضایی و ساختار های دیﮒر کشور باید از شکل تقلبی و غیر دیموکراتیک خارج و شکل اصلی ودرست رابیابند. لذا نفیه این همه و ساختن دولت مؤقت آن هم برای سه سال (مطابق به طرح این حرکت جدید) کاملا رد ونادرست میباشد وکاری مثمر ومشروع را انجام داده نخواهد توانست.
– حاکمیت تخنوکرات ها که مشروعیت خویش را از ملت نه ﮒرفته باشد، حاکمیت تجرید شده از ملت است و توانایی اجرای وظایف را ندارد.
– مرکز مالی و برخورد های مشابه و خیر وخیرات درقرن بیست ویکم عملا غیر عملی و هیچ مرجع وشخص تاجر حاضرنه خواهد شد که به صورت دوامدار درین راستا بدون منافع سیاسی خویش مساعدت بکند. وباز هم این تاجران ما که تعداد زیادی شان مانند سمارق سبز کرده به صورت غیر قانونی وفروش مواد مخدره و کار برای استخبارات اجنبی پول اندوخته اند و یا برای آنها کار میکنند، خواست غیر عملی است.
دراخیر باید ﮒفت مهاجرت ﮒناه نیست بلکی برای اهداف خیر عبادت است. ما از جهان و جوامع پیشرفته میاموزیم وآنچه بدرد مامیخورد و سطح انکشاف جامعهء ما جوابﮒوی آن است استفاده میبریم. درین راستا تعصب نداریم. بزرﮒان تاریخی ودینی درمهاجرت واز مهاجرت تغییرات بزرﮒ را به کشور خویش نیز آورده اند. اما باید همچو احزاب سیاسی درداخل کشور ودر رابطﮥ مستقیم با احساس و لمس مستقیم از حالات کشور ایجاد و انکشاف کنند. اﮒر رهبر وزعیم نداند که یک کیلو کچالو ویک نان درکشور ما چند افغانی قمیت دارد و معاش یک مآمور چند؟ این ﮒونه حزب و سازمان به درد افغانستان نمی خورد.
واما تعدد احزاب وغیر موجه بودن آن به هیچ صورت به این معنا نیست که کسی از بالا امر کند که باید تعداد احزاب درافغانستان مثلا ده حزب باشد. این حرکت با واقعیت نﮒری به صورت طبیعی باید از پایین و خود این حرکات وتشکلات و احزاب اغاز ﮒردد و برای ریختن این جویچه های خورد به دریا های برزﮒ و بحر ها کار وسیع صورت ﮒیرد که هنوز هم کار بس عظیم درین راستا درپیش است.
من یکبار دیﮒر ازایجاد این حرکت ملی و خیرخواهانه استقبال نموده برای فعالین شان از درﮒاه ایزدمتعال قوت و کار بیشتر خیر تمنا دارم و تأکید میکنم که برای ایجاد پلاتفورم های مشترک، ائیتلاف ها مانند مقدمه برای تشکلات واحد و بزرﮒ باید کار کرد. این کار باید بدون تعصب و پیشداوری های با صداقت و خوشبینی به آینده بدون چالاکی و به جان زدن ها صورت ﮒیرد. مردم ما دیﮒر فریب نه می خورد. بلی مردم ما به اساس تجارب بد از هر دست دراز شده میترسند. به آن به دیدهء شک وتردید نﮒاه میکننند و درین راستا بنا بر تجارب تلخ اکثر جرئت را ازدست داده اند و تصوردارند که این باز کدام تجارت سیاسی است؟ اما باید با تفکرو تعمق و هوشیاری با جرئت درین راستا انتخاب خویش را داشت و کار برای خیر را مشترک و هماهنﮒ آغاز و با یک نیک نﮒری و درایت به پیش رفت.
حرکت« شورایعالی حل معضلــﮥ دیورند» درین راستا به همین سبک وایجاد پلاتفورم وسیع کار کردن میخواهد وکار را درین راستا آغاز کرده است.
راه حل موجه به صورت تلـﮕرافی:
ایجاد سازمان های وتشکلات سیاسی وایجاد روابط، ائتلاف ها و جبهات مشترک باسازمان های داخلی و خارجی افغانی برای تحقق اهداف مشترک و کار برای ایجاد حاکمیت مردم و پیشکش کردن نسخه های عملی، دربخش اقتصادی سیاسی و نظامی وسیاسیت خارجی و رفتن به ملت و ﮒرفتن مشروعیت نسخه های خویش از ملت.
کار برای ﮒرفتن قدرت سیاسی برای خدمت مردم درتحقق نسخه های مطروحهء که مشروعیت آن از ملت ﮒرفته شده باشد.
قناعت دادن مراجع بین المللی به درست بودن راه های حل مطروحه و کار برای آن.
زمینه سازی عملی برای اینکه درستیج سیاسی افغانستان خلاء های موجود پُر شد. این پُرشدن به مفهوم به حاشیه کشاندن ملت نه، به مفهوم معاملات استخباراتی نه، به منظور تقسیم غنایم نه، بلکې با توافقات ابتدایی که سخن و انتخاب اصلی را ملت داشته باشد.
کار برای افغانستان که خطر برای جهان نباشد.
درصورتیکه جامعـﮥ بین المللی قانع نه شود و حاکمیت امروزی جناب حامد کرزی مانند انتخابات ریاست جمهوری اخیر وپارلمانی اخیر ازوسایل غیر قانونی استفاده کردن قصد داشته و وسایل بکار ﮒرفته نه شود که از تکرار همچو حالت ممانعت شود باز درین صورت ایجاد ادارﮤ مؤقت برای شش ماه الی حد اکثر یک سال با هدف ووظیفــﮥ مشخص و واضح که براه انداختن انتخابات آزاد وشفاف ریاست جمهوری وپارلمانی و تصویب قانون اساسی جدید و عملی کردن آن برنامه های که درانتخابات توسط احزاب وشخصیت های مستقل به مردم پیشکش شده و از ملت مشروعیت عملی کردن را بدست آورده، درپیش ﮒرفته شود.
پایان
strategicstudies@yahoo.com
دیدگاه بگذارید